Η φωτογραφία της μέρας

Συμφωνώ με το σχόλιο σου. Όμως το σχολείο ευτυχώς δεν επέλεξε... Κατά πάσα πιθανότητα αν ήταν να επιλέξει θα έβαζε όποιον γούσταρε και ίσως το τέκνο γονέα, πρώτου σχολικού δωρητή-σπόνσορα-μιζομπήχτη, κουτοπόνηρου σκατόβλαχου. Βάσει του συντάγματος σημαιοφόρος ορίζεται ο πρώτος σε επιδόσεις μαθητής. Το αν συμφωνούμε ή όχι με τις παρελάσεις είναι άλλο θέμα. Καλή συνέχεια και καλή σταδιοδρομία του εύχομαι του νεαρού αυτού μαθητή. ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥ!

Γνωρίζω πως σημαιοφόρος γίνεται ο καλύτερος μαθητής,πολλοί αλλοδαποί μαθητές όμως έρχονται πρώτοι σε επιδόσεις και δεν παίρνουν τη σημαία γιατί γίνεται ολόκληρο θέμα. Και άλλοι 4-5 μαθητές να διεκδικούσαν τη σημαία, σε αυτήν τη φάση που βρισκόμαστε σαν κοινωνία, δεν θα ήταν κακό να παραχωρούσαν τη θέση τους σε έναν έγχρωμο μαθητή. Και μόνο που δεν έκανε θέμα το σχολείο, είναι κάτι και αυτό. Θα μπορούσε κάλλιστα όπως τόσες φορές έχει συμβεί, να μη δώσουν τη σημαία σε αλλοδαπό. Δεν αμφισβητώ ότι την πήρε αξιοκρατικά τη σημαία.

ΣυμφωνώΣυμφωνώ μαζί σου. Μη μένεις όμως μόνο στον έγχρωμο μαθητή. Επίσης ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ. Είναι κυρίως παιδιά που γεννήθηκαν στην χώρα μας, Έλληνες δηλαδή, από γονείς μετανάστες ή έναν από τους δύο γονείς μετανάστη. Όσες φορές έχει δημιουργηθεί πρόβλημα με Έλληνες μαθητές οι οποίοι προέρχονται από γονείς μετανάστες, είτε έγχρωμους, είτε όχι, το πρόβλημα δημιουργείται κυρίως από τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων των εκάστοτε σχολείων σε συνεννόηση με κάποιους ανεγκέφαλους διευθυντές-δημόσιους υπαλληλίσκους-πιόνια του ελεεινού δημόσιου εκπαιδευτικού μηχανισμού. Οι μαθητές, οι νέες γενιές δηλαδή, δεν έχουν τέτοια προβλήματα. Έχω πολύ καλή εικόνα και άποψη αυτών των θεμάτων λόγω της συντρόφου μου η οποία είναι έγχρωμη. Γεννήθηκε στην Ελλάδα από μητέρα Γαλλίδα και πατέρα Έλληνα. Θα είχα μεταναστεύσει σε άλλη χώρα λόγω της γενικότερης κατάστασης μας αλλά εκείνη διαφωνεί. Δεν θέλει με τίποτα να φύγει από τη χώρα της, από τη χώρα μας, την Ελλάδα!

«ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ Γ4/150/2000 ΦΕΚ Β' 246/02.03.2000Ο ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝΈχοντας υπόψη το Ν. 1566/85κτλ, κτλΆρθρο 3. ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣΚτλ, κτλΠαράγραφος Δ)Δεν μπορούν να ορισθούν σημαιοφόροι και παραστάτες οι έχοντες ξένη υπηκοότητα και ξένη καταγωγή μαθητές. Μπορούν, να ορισθούν σημαιοφόροι και παραστάτες μαθητές που έχουν μεν ξένη υπηκοότητα αλλά είναι Ελληνικής καταγωγής. Μπορούν, εφόσον και οι γονείς τους το επιθυμούν να ορισθούν σημαιοφόροι και παραστάτες μαθητές που έχουν μεν ξένη υπηκοότητα αλλά είναι Ελληνικής καταγωγής.Κτλ, κτλΚάθε προηγούμενη σχετική με τα θέματα αυτά, παύει να ισχύει.(Π. Ευθυμίου)»Αυτός είναι ο ισχύων νόμος. Αν δεν μας αρέσει, να τον αλλάξουμε. Έτσι όμως όπως έχει, ΔΕΝ επιτρέπει ο σημαιοφόρος ή παραστάτης να είναι αλλοδαπός. Πέραν του νομικού θέματος, για ένα κατεξοχήν συμβολικό αντικείμενο όπως η σημαία, υπάρχουν και συμβολικά θέματα. Η σημαία, τα λάβαρα, ο επισείων, κτλ σχετίζονται με την εραλδική τέχνη και έλκουν καταγωγή από την φεουδαρχική εποχή. Ο σημαιοφόρος ήταν κάποιος ικανός πολεμιστής που έφερε στη μάχη το σύμβολο και ήταν έτοιμος να δώσει τη ζωή του για να το υπερασπιστεί. Αντίστοιχα, η σημαία δεν είναι βραβείο για να το μοιράζουμε αριστερά και δεξιά. Ο καλύτερος μαθητής έχει την τιμή να είναι σημαιοφόρος υπό τον όρο ότι ασπάζεται τον συμβολισμό της σημαίας. Το υποτιθέμενο νόημα είναι ότι ο καλύτερος του σχολείου είναι έτοιμος να υπερασπιστεί με τη ζωή του τα εθνικά ιδανικά. Και επειδή (είτε μας αρέσει, είτε όχι) η ελληνική σημαία φέρει τον Σταυρό, υπάρχουν και θρησκευτικές παράμετροι. Όταν, για παράδειγμα, η βασίλισσα Βικτώρια ανακηρύχθηκε και αυτοκράτειρα της Ινδίας, αποφάσισε να συστήσει ένα ακόμα ιπποτικό τάγμα, το «Τάγμα της Ινδικής Αυτοκρατορίας». Δεδομένου ότι υποψήφια μέλη του θα μπορούσαν να είναι όχι μόνο Άγγλοι (δηλ. χριστιανοί), αλλά και ντόπιοι μαχαραγιάδες, κτλ (δηλ. ινδουιστές, βουδιστές, μουσουλμάνοι, σίχ), το παράσημο δεν είχε σχήμα σταυρού (όπως τα άλλα), αλλά άνθους λωτού. Γιατί άραγε; Για να μπορούν να το φέρουν μέλη της πολυεθνικής αυτοκρατορίας, ανεξαρτήτου θρησκεύματος.Προσέξτε, σε όλα αυτά τα θέματα δεν προτείνω λύσεις. Απλά διατυπώνω τα ερωτήματα για τα οποία γνωρίζω ότι δεν υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις. Π.χ. με βάση τα ανωτέρω, οι μουσουλμάνοι της Θράκης δεν θα είχαν δικαίωμα να είναι σημαιοφόροι, αφού η σημαία φέρει τον Σταυρό. Προφανώς όμως, αφού είναι έλληνες πολίτες έχουν το δικαίωμα (και καλώς το έχουν, κατά την άποψή μου). Κανονικά όμως, η θρησκευτική τους πίστη είναι αυτή που τους απαγορεύει να φέρουν χριστιανικά σύμβολα (αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία). Ξέρω ότι οι αμαθείς θα πέσουν να με φάνε, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι αντικειμενική και δεν έχει να κάνει με τις εκλογικές προτιμήσεις κανενός. Δεν οφείλω εξηγήσεις σε κανέναν, αλλά, για όποια σημασία έχει, προκαταλαμβάνω λέγοντας ότι τη Χ.Α. τη σιχαίνομαι. Και πριν με λιθοβολήσετε για τις απόψεις μου, σκεφτείτε το εξής: Εάν η τήρηση της νομιμότητας έχει καταντήσει να επαφίεται στη «καλή προαίρεση» της ακροδεξιάς, ας μην αναρωτιόμαστε γιατί αυτή έχει αποκτήσει τέτοια εκλογική απήχηση.

Το θέμα είναι πιο ουσιαστικό από υπουργικές αποφάσεις οι οποίες αλλάζουν ανά πάσα στιγμή κατά όπως συμφέρει τα εκάστοτε μικροκομματικά και πολιτικά παιχνίδια. Το ζητούμενο δεν αφορά τις σημαίες και τα λάβαρα. Από την άλλη ο νόμος αυτός είναι τρομερά μονοδιάστατος. Με ή χωρίς νομοθετικές ρυθμίσεις και παρεμβάσεις δυστυχώς ο ρατσισμός παραμένει ρατσισμός. Αυτό είναι το νόημα όλης της συζήτησης και όχι η σημαία αυτή κάθε αυτή.Μετά μάλιστα από τα αρκετά ενδιαφέροντα ιστορικά γεγονότα και στοιχεία περί σημαίας και λάβαρων νιώθω ακόμη πιο θλιβερές αυτές τις καταστάσεις με τις σημαίες. Οι κύριοι λόγοι (βάσει των ιστορικών στοιχείων) οι οποίοι τις καθιέρωσαν δεν ισχύουν πια. Η βαθιά ανάγκη όμως να υπάρχουν ως σύμβολα ίσως θα έπρεπε να έχει εξελιχθεί επαναπροσδιορίζοντας το νόημα της σημασία τους ενταγμένο σε σημερινές ρεαλιστικές μη δογματικές αξίες σεβόμενες την αξιοπρέπεια των ατομικών ελευθεριών. Τεράστια αξία αποτελεί και η αυτονόητη αποδοχή και σεβασμός όλων των ατόμων ανεξάρτητα από φυλετικά κυρίως εξωτερικά χαρακτηριστικά. Ο σεβασμός επίσης της ανεξιθρησκίας. Δηλαδή η αναγνώριση και ανοχή του δικαιώματος του κάθε ανθρώπου είτε να πιστεύει σε όποια θρησκεία επιθυμεί και να θρησκεύεται ελεύθερα, κατά το δόγμα του, χωρίς περιορισμούς, είτε ακόμα και να μη πιστεύει σε καμία (αθεΐα). Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει καθόλου η σημαία ως σύμβολο όταν αυτό αντιπροσωπεύει πρωτόγονους δογματισμούς, προσβλητικούς και περιοριστικούς για κάθε αυτονόητη ελευθερία.Το θέμα είναι μεγάλο με πολλές διαστάσεις και δεν χωράει σε μερικές παραγράφους.

Ο Νοών... νοείτω 26.3.2013 | 17:24 Κατ’ αρχάς φίλε μου, η ανεξιθρησκεία και ο σεβασμός του Άλλου (ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής, χρώματος, θρησκείας και απόψεων/προτιμήσεων) είναι δεδομένος και αδιαπραγμάτευτος. Αυτό όμως καθόλου δεν σχετίζεται με τη σημαία. Δεν αποτελεί «ανθρώπινο δικαίωμα» το να είσαι σημαιοφόρος. Ούτε και αποτελεί «βραβείο» το να είσαι σημαιοφόρος.Από τη στιγμή που μιλάμε για «εθνικό σύμβολο», εξ ορισμού, η σημαία αφορά μόνον όσους ανήκουν στο «έθνος». Κάποιος εκπρόσωπός του έχει ως αποστολή να προστατέψει τη σημαία. Ποιός θα είναι αυτός; Για τα δεδομένου του σχολείου, σημαιοφόρος είναι ο καλύτερος μαθητής. Στο συγκεκριμένο τελετουργικό (γιατί περί αυτού πρόκειται) το σημαντικό δεν είναι η ιδιότητα του «καλύτερου μαθητή». Το σημαντικό είναι είναι η ιδιότητα του μέλους του «έθνους». (Η βαθμολογία χρησιμοποιείται απλώς για να βρεθεί ποιό ακριβώς μέλος του έθνους θα ορισθεί «σημαιοφόρος» . Εκφράζομαι όσο πιο απλοϊκά γίνεται για να είμαι κατανοητός και από τους πιο κακόπιστους).Αυτή είναι η ratio legis της απόφασης που προανέφερα, αλλά και όλων των προηγούμενων, από θεσπίσεως του θεσμού της σχολικής παρέλασης. Επομένως, δεν ισχύει ότι «οι υπουργικές αποφάσεις αλλάζουν ανά πάσα στιγμή κατά όπως συμφέρει», όχι τουλάχιστον για το συγκεκριμένο ζήτημα. Σημειωτέον ότι η συγκεκριμένη φέρει την υπογραφή του κ. Ευθυμίου, ενός όχι ακριβώς ακροδεξιού πολιτικού (είναι γνωστή η φωτογραφία του με το περίστροφο, όταν επί χούντας ήταν αντάρτης του ΠΑΚ με το κωδικό όνομα «Αντώνης»).Επομένως, η όλη συζήτηση καταλήγει στο ερώτημα: «Ποιός ανήκει στο έθνος;» Νομικά μιλώντας, στο έθνος ανήκουν οι έχοντες ελληνική ιθαγένεια (και οι καταγόμενοι από αυτούς). Απλά πράγματα, άν το παλικάρι της φωτογραφίας δεν έχει ελληνική υπηκοότητα, είναι παράνομο να είναι σημαιοφόρος. Ηθικά μιλώντας, στο έθνος ανήκουν όσοι αισθάνονται μέλη του (όταν πχ ένας κινέζος αισθάνεται Έλληνας). Για να δώσω όμως ένα γνωστό αντιπαράδειγμα, θυμήσου την περίπτωση του Ο. Τσενάι. Ο (πολύ άξιος, από κάθε άποψη) νέος ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 12 ετών. Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι μέσα σε 3 χρόνια πρόλαβε να αποκτήσει ελληνική εθνική συνείδηση και να γίνει (από ηθική, έστω, άποψη) Έλληνας; Δηλαδή επειδή αυτός ο άνθρωπος ήθελε να σπουδάσει και να προκόψει, για να ξεφύγει από τη μιζέρια των παιδικών του χρόνων, πάει να πει ότι έγινε Έλληνας;;; Και άν ξαναπέσουν ντουφεκιές με την Αλβανία, ποιάν θα πρωτοπρολάβει ο καημένος ο Τσενάι να υπερασπίσει, την ελληνική ή την αλβανική σημαία; Το γνωρίζει ότι η κυβέρνηση της χώρας του εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ελλάδα; (Εμείς κάναμε μονομερή άρση του εμπόλεμου το 1987). Τώρα που έχει πάρει υποτροφία, σπουδάζει στις ΗΠΑ. Μήπως εκτός από Αλβανός και «Έλληνας», τώρα θα αισθάνεται και «Αμερικάνος»; Και άν κάνει διακτορική διατριβή στην Ελβετία, θα αισθάνεται επίσης και ολίγον «Ελβετός»; Και επομένως θα είναι έτοιμος να θυσιάσει τη ζωή του για να υπερασπιστεί και την αλβανική και την ελληνική και την αμερικανική και την ελβετική σημαία; Και στην Ελβετία τί συνείδηση θα έχει; Αυτή των γερμανόφωνων της Βασιλείας; Ή μήπως την ιταλική του Λουγκάνο; Για να μην έχουμε τέτοιου είδους απορίες, ο ίδιος σε μεταγενέστερη συνέντευξή του(διαθέσιμη στο: http://dimitrisangelidis.blogspot.com/search/label/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%8D%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82?updated-max=2011-06-06T23:51:00%2B03:00&max-results=20) εξήγησε: «Κάποια στιγμή λόγω της πίεσης αναγκάστηκα να πω ότι νιώθω περισσότερο Ελληνας από Αλβανός. Και δεν μου αρέσει που το είπα. Τι θα πει περισσότερο Ελληνας από Αλβανός; ... κάπως πιέστηκα να το πω, γιατί έπρεπε να γίνω αρεστός για να γίνω άξιος της σημαίας.»

Vangelis1972, σωστός, όπως πάντα.

Vangelis1972 26.3.2013 | 19:55« ...η ανεξιθρησκία και ο σεβασμός του Άλλου (ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής, χρώματος, θρησκείας και απόψεων/προτιμήσεων) είναι δεδομένος και αδιαπραγμάτευτος. Αυτό όμως καθόλου δεν σχετίζεται με τη σημαία. Δεν αποτελεί «ανθρώπινο δικαίωμα» το να είσαι σημαιοφόρος. Ούτε και αποτελεί «βραβείο» το να είσαι σημαιοφόρος. »Που το είδες εσύ πως ο σεβασμός του Άλλου (ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής, χρώματος, θρησκείας και απόψεων/προτιμήσεων) είναι δεδομένος και αδιαπραγμάτευτος;;;Εδώ και αρκετά χρόνια έχει παρατηρηθεί πως όταν κάποιος "διαφορετικός" κρατήσει την Ελληνική εθνική σημαία, τρανταχτό παράδειγμα οι μαθητικές παρελάσεις, θίγονται αμέσως θέματα εθνικότητας, φυλής, χρώματος, θρησκείας, απόψεων/προτιμήσεων.Και όχι μόνο την περίοδο των παρελάσεων. Παρατηρείται συνεχώς μέσα στη καθημερινότητα της κοινωνία μας.Δεν χαρακτήρισα ως «ανθρώπινο δικαίωμα» το να είσαι σημαιοφόρος αλλά τους λόγους για τους οποίους κάποιος ορίζεται σημαιοφόρος και οι οποίοι πρέπει να είναι πέρα και πάνω από στρατιωτικούς-πολεμικούς δογματισμούς. Στρατιωτικών δογματισμών στους οποίος στηρίζεται η στενή σημασία της σημαίας βάσει των οποίων δικαιολογείται η επιβολή δια της πολεμικής ισχύος ή πολεμικών αρετών μόνο. Αυτό προκύπτει από τα ιστορικά στοιχεία που παρέθεσες περί πρωταρχικής σημασίας της σημαίας, λάβαρων και φλάμπουρων.Στην εξέλιξη αυτής της πρωταρχικής σημασίας, ασυνείδητα ίσως, στα σχολεία έχει καθιερωθεί η σημαία να δίδεται στον καλύτερο μαθητή ως μία μορφή ηθικής επιβράβευσης και αναγνώρισης αποτελώντας παράδειγμα και κίνητρο καλύτερων επιδόσεων για τους υπόλοιπους. Ο Τσενάι και ο κάθε Τζενάι προφανώς αποτελεί μία ιδιαίτερη περίπτωση που χρίζει προσεκτικότερης παρατήρησης. Ανήκει σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ανθρώπων που ενώ γεννήθηκαν σε κάποια χώρα, σε μικρή ακόμα, ευαίσθητη ηλικία στη οποία μεταξύ όλων διαμορφώνεται και η εθνική συνείδηση (με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά), για κάποιους λόγους μετοίκησαν σε κάποια άλλη χώρα. Συνέπεια αυτού είναι τα βιώματα διαφορετικών καταστάσεων με ασυνέχεια νοημάτων και νοοτροπιών από τη μία χώρα στην άλλη, των υποκείμενων κοινωνιών πολλές φορές αντικρουόμενων μεταξύ τους όπως στην περίπτωση του Τσενάι (Αλβανία - Ελλάδα). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι αυτοί να δυσκολεύονται να ξεκαθαρίσουν προς τα που συγκλίνουν περισσότερο ή λιγότερο έχοντας συγκεχυμένα σημεία αναφορών. Μοιάζει με την ανόητη ερώτηση που κάνουν στα παιδιά η οποία δεν έχει απάντηση: «Ποιόν αγαπάς περισσότερο, τον μπαμπά ή τη μαμά;». Η κατάσταση αυτή είναι πολύ διαφορετική όταν κάποιος γεννηθεί σε κάποια χώρα από γονείς διαφορετικής εθνότητας και μεγαλώσει εξ αρχής και αδιάκοπα σε αυτή, τουλάχιστον μέχρι σε ηλικία ωρίμανσης και πλήρους συνειδησιακής διαμόρφωσης. Ο άνθρωπος αυτός αισθάνεται βαθειά συνειδησιακά και ξεκάθαρα πως ανήκει στη χώρα στην οποία γεννήθηκε και ωρίμασε ανεξάρτητα της καταγωγής των γονέων του, τυπικών νομοθετημάτων ή πιθανής μετοίκισης του σε διαφορετική χώρα.Τα παραδείγματα πολλά. Μετά από κάποιο σημείο του σχόλιου σου ξεφεύγεις εντελώς παραθέτοντας ένα ντελίριο άστοχων παραδειγμάτων-ερωτημάτων το οποίο αρνούμαι να ακολουθήσω. Το τρομακτικότερο είναι πως τα παραθέτεις σε ηθικό επίπεδο...

@ Ο Νοών... νοείτω 27.3.2013 | 13:33 «ΠΡΟΕΔΡΙΚΟΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 104 Περί σχολικού και διδακτικού έτους, υπηρεσιακών βιβλίων, εγγραφών, μετεγγραφών, φοιτήσεως, διαγωγής και ΤΙΜΗΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ (τα κεφαλαία δικά μου) των μαθητών των σχολείων Μέσης Γενικής Εκπαιδεύσεως» Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣΚτλ, κτλΆρθρον 30. «Είδη τιμητικών διακρίσεων – Προϋποθέσεις απονομής1. Εις μαθητές επιτυγχάνοντες γενικό βαθμό ετήσιας προόδου «άριστα» και επιδείξαντες διαγωγή «κοσμιωτάτη» απονέμεται, κατόπιν αποφάσεως του Συλλόγου των Διδασκόντων, «αριστείο προόδου» με επίδοση ειδικού διπλώματος. 2. Εις τον πρώτο κάθε τάξης ή τμήματος τάξης κάθε Σχολείου τυχόντα τουλάχιστον γενικού ετήσιου βαθμού «λίαν καλώς» (16 – 18) και επιδείξαντα διαγωγή «κοσμιωτάτη απονέμεται, κατόπιν αποφάσεως του Συλλόγου των Διδασκόντων, «βραβείο προόδου» με επίδοση ειδικού διπλώματος. Σε περίπτωση ισοβαθμίας απονέμεται και εις τους ισοβαθμήσαντες ισότιμο αντίστοιχο «βραβείο προόδου».Κτλ, κτλΠρόκειται για το Π.Δ.104/79 (Φ.Ε.Κ 23/Α/7-2-1979), δηλ. το ισχύον νομοθέτημα, σε ό,τι αφορά τα συγκεκριμένα θέματα. Προκαλώ τον οποιονδήποτε:Α) Να μου βρεί σε ποιό σημείο του Διατάγματος αναφέρεται η ανάδειξη του σημαιοφόρου ως «επιβράβευση». (Στην πραγματικότητα είναι ευθύνη. Τιμητική μεν ευθύνη, αλλά πάντως όχι βραβείο). Β) Να μου πεί εάν ποτέ οι σχολικές Αρχές αρνήθηκαν, σύμφωνα με τα ανωτέρω, να χορηγήσουν Αριστείο ή Βραβείο Προόδου σε μαθητή, για λόγους εθνικότητας, φυλής, χρώματος, θρησκείας και απόψεων/προτιμήσεων (κάτι το οποίο όντως συνιστά ρατσιστική συμπεριφορά). Για ευκολία σας το link για το σύνολο του Διατάγματος είναι το εξής:http://www.et.gr/idocsnph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wGrY_r85_PxvndtvSoClrL8gi4vJQsN8HtIl9LGdkF53UIxsx942CdyqxSQYNuqAGCF0IfB9HI6qSYtMQEkEHLwnFqmgJSA5WIsluVnRwO1oKqSe4BlOTSpEWYhszF8P8UqWb_zFijH2xnzggSW9Cw1tvJu6CzQMoGBhrnlEN7iadqzLJWKNKΕάν δεν μπορούν να απαντήσουν ούτε στο (Α), ούτε στο (Β), θα τους παρακαλούσα να σιωπήσουν – δεν έχουν πλέον το ελαφρυντικό ότι αγνοούν την πραγματικότητα.Επιτέλους, πρέπει να σταματήσει το αυτομαστίγωμα (που μόνο την ακροδεξιά ωφελεί). Άλλο πράγμα είναι η διάκριση στις σπουδές (η οποία έχει χαρακτήρα καθαρά ιδιοτελή – έστω και με την καλή έννοια του όρου – σχετιζόμενη με προσωπική πρόοδο και εξεύρεση μιας καλής δουλειάς), και εντελώς άλλο πράγμα είναι η εθνική συνείδηση. Και εγώ έμεινα στην Αγγλία για κάποιο διάστημα, δούλευα και σπούδαζα. Ήμουν 1ος στο Τμήμα μου, αλλά δεν είχα απαίτηση να σηκώσω γι’ αυτό τον λόγο την Union Jack. Και για να το θέσω διαφορετικά: Ακόμη και αν μου τη δίνανε, δεν θα τη σήκωνα.

Δεν κατάλαβες απολύτως τίποτα απ' όσα έγραψα. ΤΙΠΟΤΑ όμως! Άνοιξε λιγάκι το μυαλό σου, λειτούργησε και με ψυχούλα σου, ζύγισε λιγάκι την πραγματικότητα με την θεωρία. Κλείσε για λίγο τα βιβλία γιατί μου φαίνεται πως λειτουργείς μόνο "on the book"... Η χαρά των (πάσης φύσεως) μνημονίων και των ΦΕΚ είσαι... Ήσουν πρώτος στο τμήμα σου... (Καταλάβαμε...) Έλεος δηλαδή!