Χαμένες Ατλαντίδες

Χαμένες Ατλαντίδες Facebook Twitter
0

Γελούσες χθες. Είχε ήλιο και τρελάθηκες. Χαμογελούσες συνέχεια. Σε κοιτούσα και η φαντασία μου έτρεχε μακριά, γρήγορα να συναντήσει τα όνειρα σου.

Σε θυμάμαι μικρή να τρέχεις δεξιά και αριστερά ξυπόλυτη. Να μαζεύεις λεμόνια και χώμα.
Ξυπνήσαμε αγκαλιά ιδρωμένοι και γυμνοί. Σε έπνιξα στις αγκαλιές. Με φίλησες. Το φως μας φώναζε έξω. Shut down και φύγαμε.

Οι δρόμοι χαλιά για να λερώσουμε. Πηδούσες ψηλά. Σαν μικρό καγκουρό. Με τράβηξες από το χέρι. Αγόρασες παγωτό. Φιστίκι, μπανάνα, κρέμα, φράουλα. Πάγωσε το μυαλό σου. Μην βιάζεσαι σου είπα. Έφαγα παγωτό από τα χείλη σου.

Την επόμενη στιγμή πετούσαμε βότσαλα στην θάλασσα. Μπήκες στο νερό. Βουτιές βαθιές να πιάσεις αστέρια. Τackling σου φώναξα και σε παρέσυρα μαζί μου στον βυθό. Οι ριπές του ήλιου σε χάιδευαν υποβρύχια.

Ακροθαλασσιά και τα ψάρια φλέρταραν τα πόδια σου. Τυλιχτήκαμε σε μία πετσέτα. Αλάτι και άνεμος για παρέα. Σε κουβάλησα στην πλάτη μου. Πέσαμε με δύναμη στην άμμο.

Ας μείνουμε εδώ. Η πόλη μοιάζει ξένη. Φόρεσες ένα μαντήλι στο κεφάλι. Μου χαμογέλασες. Δεν μοιάζω σαν να ήρθα από τα60's; Σε ερωτεύτηκα.

Γυρίσαμε. Υγρασία. Κόλλα. Ντους με το λάστιχο. Ένα κοχύλι μου έβαλες στο αυτί. Ακούς τις χαμένες ατλαντίδες; Κοιμήθηκες στον ώμο μου. Κοιμήθηκα και εγώ....

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ