Πολλές φορές αναρωτιέμαι, αν υφίσταται η τελειότητα. Αν υπάρχει δηλαδή για παράδειγμα, ο τέλειος ήχος σε ένα μουσικό κομμάτι, οι τέλειες αναλογίες σε ένα ανδρικό ή ένα γυναικείο σώμα, η τέλεια απεικόνιση σε έναν πίνακα ζωγραφικής, η τέλεια στιγμή στην ζωή ενός ανθρώπου. Πάντα όμως καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα: "ΟΧΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ".
Αν όμως ισχύει κάτι τέτοιο, γιατί όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες, πλούσιοι και φτωχοί, την αναζητούμε με τέτοια μανία; Γιατί δεν δεχόμαστε ποτέ τις ατέλειες; Γιατί, ακόμη και όταν τα έχουμε όλα στη ζωή μας δεν αρκούμαστε ποτέ σε αυτά και ζητάμε περισσότερα; Γιατί ξοδεύουμε τις πολύτιμες στιγμές μας έτσι άσκοπα και ποιός είναι αυτός που εν τέλει διαμορφώνει την μορφή του "τέλειου"; Μπορεί να ακούγεται σαν παροξυσμός ενός αγανακτισμένου νέου, αν κάνουμε όμως μια βόλτα σε οποιαδήποτε πόλη ( ακόμη και χωριό ?! ) της Ελλάδας και του εξωτερικού θα διαπιστώσουμε ότι περιστοιχιζόμαστε από wanna-be-τέλειους ανθρώπους που, ντύνονται, διασκεδάζουν, ερωτεύονται και αγαπούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που τους επιβάλλεται από "κάποιον" που δεν γνωρίζουν, αλλά ακολουθούν πιστά τις επιταγές του.
Ζούμε σε μια κοινωνία που η παρθενιά σε μια κοπέλα και ο ρομαντισμός σε ένα αγόρι είναι ντροπή όταν ξεπεράσουν την ηλικία την οποία το status quo ορίζει, σε μια κοινωνία που η αγάπη και το ενδιαφέρον μετρούνται από τον αριθμό των likes που θα συγκεντρώσει η ηλίθια φωτογραφία με την "τέλεια" πόζα,το "τέλειο" ντύσιμο, και την "τέλεια" στιγμή με την "τέλεια" παρέα, που θα ανεβάσει ο κάθε ανεγκέφαλος ( συμπεριλαμβανομένου και εμού κάποιες φορές χαχα ) στο facebook, στο twitter και στο instagram, στην προσπάθεια του να δείξει στους γύρω του και στον εαυτό του, πόσο "τέλειος" είναι. Έχουμε άραγε δει λίγες φορές άτομα, να κάνουν σχέσεις σε φιλικό ή ερωτικό επίπεδο μόνο και μόνο επειδή αναζητούν την προσωπική τους ανάδειξη μέσα από την φαινομενική υπεροχή του άλλου; Ή αν το θέσω διαφορετικά, είναι λίγες οι στιγμές που αποδεχόμαστε κάτι έστω και αν δεν μας εκφράζει ώστε να είμαστε αυτό που θα ήθελαν οι άλλοι από εμάς; Είναι τεράστια η επίδραση της μάζας πάνω στην ψυχοσύνθεση μας. Και τα αποτελέσματα της επίδρασης αυτής διαφαίνονται άμεσα σε κάθε έκφανση της ζωής μας.Ακούμε επί παραδείγματι σκυλάδικα (χωρίς να θέλω να θίξω την ποιότητα τους ως μουσικό είδος σε καμία περίπτωση), ώστε να είμαστε "τέλειοι".
Βλέπουμε "Ράδιο Αρβύλα" ή " Dancing With The Stars " ,για να είμαστε "τέλειοι".
Προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα υπέροχο σώμα ύστερα από στερήσεις και καταπονήσεις αδιαφορώντας για το πνευματικό μας επίπεδο, για να είμαστε "τέλειοι".
Προσπαθούμε να προβάλλουμε συνεχώς την θεμιτή για το σύνολο πλευρά του εαυτού μας, ακόμη και αν αντιτίθεται στην πραγματική μας, για να είμαστε "τέλειοι".
Κοινώς, αντιγράφουμε πιστά το "κοινωνικά αποδεκτό ως τέλειο" καταπιέζοντας τον εαυτό μου.
Και μόλις το βρούμε, καταστρέφουμε και την τελευταία σταγόνα διαφορετικότητα μας στο "βωμό της τελειότητας" αποδεχόμενοι καταστάσεις όπως η προσβολή της δημοσίας αιδούς από κοπέλες "γυμνές" στους δρόμους και από αγόρια "μεθυσμένα - φουγάρα" κιόλας από το δημοτικό, ως κάτι το "τέλειο".
Αν λοιπόν αυτή είναι η "τέλεια" κοινωνία που μετά από τόσα χρόνια καταφέραμε να δημιουργήσουμε, αν αυτή είναι η κοινωνία που οι πατέρες των πατέρων μας πάλεψαν για να σώσουν κακώς το έκαναν. Έχουμε χάσει το παιχνίδι. Και καλό θα ήταν να μείνουν στην άκρη δικαιολογίες όπως οι κοινότυπες του τύπου : φταίνε οι Πολιτικοί, οι Ιερείς και όλοι γενικώς οι άλλοι που βολεύτηκαν βολεύοντας μας. Είμαστε αλυσίδα και ως εκ τούτου για να είμαστε ενωμένοι πρέπει να συνεργαζόμαστε αρμονικά, μην ξεχνάμε το απόφθευγμα που λέει : " Αν στέκομαι όρθιος είναι γιατί στηρίζομαι στις πλάτες γιγάντων". Όταν το καταλάβουμε αυτό, ίσως συνειδητοποιήσουμε πως για όλα φταίμε και εμείς. Και τότε ίσως, να είμαστε εμείς αυτοί που θα απορρίψουν αυτή την αλλόκοτη κατάσταση,αυτοί που θα αντιληφθούν πως γεννήθηκαν σε λάθος εποχή, αυτοί που θα λυπηθούν από αυτή τη "μεθυσμένη by-sexual από την τελειότητα πολιτεία".
Αυτή είναι η πρώτη μου προσπάθεια-ανάγκη να γράψω κάτι δικό μου σε site ύστερα από πολύ καιρό.
Ευελπιστώ ότι θα εκφράσει μια μεγάλη μερίδα από εσάς.
Ευχαριστώ το lifo.gr για τη δυνατότητα που μου δίνει να μοιραστώ με εσάς έναν από τους προβληματισμούς μου και περιμένω με ανυπομονησία τις απόψεις σας.
Mετά τιμής ο 20χρονος πλέον Sinking Boat :)
σχόλια