Μπαινοβγαινε σε σωματα και δωματια , λεξεις και πολυχωρους, αγοραζε ερωτα ,τσιγαρα φτηνο κρασι και βιβλια.
Γεμιζε και αδειαζε καποιες φορες στερευε κι αλλες ξεχειλιζε σαν καζανι που εβραζε.
Ηξερε να σφιγγει χερια ,αναμνησεις και την καρδια της, να τα συμπυκνωνει τοσο πολυ μεσα της ωσπου να αφανιστουν σαν καπνος απο τα δαγκωμενα χειλη της.
Στο κεφαλι της μια λεωφορος με συχνες στασεις στην αγκαλια του, στασεις και αποστασεις αργοτερα θα τους εκαναν να ξεπερασουν τα ορια και την ανοχη ,μονο ανασες και ιδρωτα θα γεμιζε το δωματιο που ξαμολουσε καθε επιθυμια της.
Εκεινος τυφλο σκυλι, βρωμουσε ποθο και εκδικηση πουθενα ερωτας.
Εκεινη διπλη ζωη.
Ενα σπιτι δυο παιδια , ενας αντρας και εκεινη.
Ρομποτικη φυσιογνωμια ,κινησεις ακριβειας ,απολυτη αφοσιωση στους πολλαπλους ρολους της και καθε φορα που δεν ακουγε ενα ευχαριστω επιβραβευε τον εαυτο της με ενα απογευμα μαζι του.
Δωματια ξενοδοχειων και απομακρες θαλασσες ,χνωτα στα τζαμια του αυτοκινητου και ενοχες χορευαν μπροστα της ,αυτο εκανε τον ποθο να θεριευει και να σερνεται σαν φιδι αναμεσα στα ποδια τους, γεματο δηλητηριο και πονο.
Γυριζε λαβωμενη και γεματη σημαδια καλυπτωντας τα με μεικ απ, φορουσε την ολοσωμη ποδια της αυτην με τα τεραστια λουλουδια που μισουσε, δωρο της νυφης της και συγυριζε , συγυριζε τα παντα εκτος απο τα μεσα της, εκει μονο ακαταστασια και βρωμια.
Παιζουμε ενα παιχνιδι? ακουστηκε απο την αλλη γραμμη στο τηλεφωνο,
-δεν σου εχω πει να μην παιρνεις εδω?
-παιζουμε?
-πες μου γρηγορα τι θελεις και κλεισε.
-με σκεφτεσαι?
-οχι δεν σε σκεφτομαι,κλεισε
-πεσμου τι φορας.
Κοιταξε την πολυχρωμη ρομπα και ξεσπασε σε γελια, σε δυνατα γελια που κατεληγαν σε λυγμους.
σχόλια