Λοιπόν, στεγνά και χωρίς περιστροφές.
Ο έρωτας κρατά λιγότερο από εννέα μήνες.
Γιατί;
Κάτσε και άκου.
Τότε που λες, όταν ζούσαμε στις σπηλιές και πεθαίναμε στα δόντια κάποιου τυραννόσαυρου, δεν ξέραμε τίποτα για αντισύλληψη ή ρομαντικούς έρωτες.
Τότε που ο Βρασίδας φορούσε παντελόνια με original animal print μοτίβα και η Γίτσα στα μαλλιά της τα κοκαλάκια της γειτόνισσας που της έκλεψε την μπουγάδα, έπρεπε... πώς να στο πω για να μη σοκαριστείς;
Θα το πω, μισή ντροπή δική σου και μισή δική μου.
Έπρεπε να αναπαραχθούν!
Σεξ και τέτοια χαζά μωρέ!
Προέβαιναν σε τέτοιες ασέλγειες, όχι επειδή το είχαν ανάγκη οι ίδιοι αλλά διότι το απαιτούσε το πρόστυχο γονίδιο της αναπαραγωγής. Ήθελε βλέπεις να εξασφαλίσει μέσω αυτών των δυο αναπαραγωγικών μηχανών την διαιώνισή του. Ρε σεις, δεν υπάρχει νόημα στον κόσμο, μην το ψάχνετε, μας πάει καροτσάκι το γονίδιο!
Τότε το λοιπόν, η φύση ή μάλλον το γονίδιο της αναπαραγωγής, τους ανάγκαζε να έρθουν σε σεξουαλική επαφή, να είναι συνεχώς δίπλα, να κάνουν σχέδια για honeymoon, καρδούλες στις σπηλιές.
«Τους εξωθούσε στην «πορνεία» σαν σωστός νταβατζής», που θα έλεγε και ο Άνθιμος!
Να μ' ακούς εμένα, ξέρω τι λέω!
Λοιπόν, αν μετά τις πρώτες επαφές η θηλυκιά δεν έμενε έγκυος, τότε η φύση άναβε ταμπέλα με κόκκινα γράμματα από νέον.
«Βρείτε άλλο ταίρι, είστε ασύμβατοι. Try again. Αλλιώς μαύρο φίδι που σας έφαγε. Γα-τά-κια!»
Είμαστε βιολογικές μηχανές αλλά και προϊόντα αδιάκοπης εξέλιξης, μερικών εκατομμυρίων χρόνων. Αυτό που είμαστε, υπόκειται σε βιολογικές αρχές που δεν δίνουν καμία απολύτως σημασία στα κοινωνικά πρέπει και στους όρκους, υπέρ πίστης και μονογαμίας.
Η «οργανωμένη κοινωνία» άλλωστε, είναι πολύ πρόσφατο κατασκεύασμα, έχει δεν έχει μερικές χιλιάδες χρόνια στο κουρμπέτι. Η βιολογική μας ταυτότητα όμως, είναι κάτι ασύλληπτα παλιό.
Μόνο ο Μητσοτάκης προϋπήρχε αυτής!
Οι πρόγονοί μας, είχαν εξελικτικό συμφέρον να αποκοπούν / χωρίσουν, αν δεν κατάφερναν το επιδιωκόμενο, όχι για αυτούς αλλά για το φουκαριάρικο γονίδιο της αναπαραγωγής και διαιώνισης.
Έβαζαν που λες τέρμα στα χάδια και στους οργασμούς, τα λουλούδια και τα δωράκια και όπου φύγει, φύγει!
Ξεκινούσαν νέα απόπειρα-flirt (ο θεός να το κάνεις flirt), με ακόμα μεγαλύτερη ένταση... their time was running out! Αν δεν χώριζαν και έμεναν άκληροι αλλά «ερωτευμένοι», μπορεί και να μην είχαμε γεννηθεί ξέρεις.
Αυτό το κόλπο, της πρώτης μέθης του έρωτα, δεν έχει πάψει να συμβαίνει, πρέπει με κάποιον τρόπο να μην έχουμε σώας τας φρένας ώστε να κάνουμε ότι κάνουμε χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι στην ουσία ωθούμαστε να γεννήσουμε παιδιά!
Ο έρωτας σταματά αν μετά τους πρώτους μήνες δεν επιτευχθεί γονιμοποίηση του θηλυκού. Ό,τι απομένει είναι ένα διασωληνωμένο, αγγελάκι που διατηρείτε στην ζωή τεχνητά!
Το σώμα μας δεν μπορεί να αντιληφθεί -και ευτυχώς- την δική μας επιθυμία να μην κάνουμε αμέσως παιδιά, να φοράμε προφυλακτικά ή να θέλουμε να ποθούμε την Γίτσα, με την μανία των πρώτων μηνών, μέχρι να πεθάνουμε.
Not possible!
Αν το ζευγάρι κάνει παιδί τότε το πάθος και η ορμή μεταγγίζονται σε αυτό, αν όχι...το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο.
Ο έρωτας είναι η μανία του γονιδίου μας να αναπαραχθεί, όλα τα άλλα είναι δικές μας φαντασιώσεις και δικαιολογίες για να νιώσουμε ότι δεν είμαστε μαριονέτες, στο θέατρο του παραλόγου, αλλά αυτόβουλα και υπεράνω πάσης φύσης, τυπάκια.
Προσωπικά, βρίσκω ιδιαίτερα ρομαντική αυτή την εξήγηση.
Είναι αφόρητα πιο σπαρακτικός ένας έρωτας καταδικασμένος να πεθάνει, από τα αμετροεπή «μαζί» και «για πάντα»!
σχόλια