Το έργο της Λέλης Μπέη κίνησε το ενδιαφέρον του γαλλικού εκδοτικού οίκου L’ Harmattan και το 2008 κυκλοφόρησε έναν τόμο με ποιήματα από τις τρεις πρώτες συλλογές σε μετάφραση Κλειούς Μαυροειδάκου με τον τίτλο Πλανητικός Οδυσσέας και άλλα ποιήματα.
Φέτος, ανανεώνοντας τη συνεργασία τους, ο L’ Harmattan παρουσιάζει τη δίγλωσση έκδοση της ποιητικής συλλογή της Λέλης Μπέη Ο Σταθμός· το βιβλίο σε μετάφραση Κλειούς Μαυροειδάκου κυκλοφορεί με τον τίτλο La Station.
Η μεταφράστρια γράφει για το βιβλίο:
« Το έργο της Λέλης Μπέη βρίσκεται κάτω από τον διπλό αστερισμό του ταξιδιού και της μνήμης. Η προηγούμενη συλλογή της, "ο πλανητικός Οδυσσέας", αναφερόταν στο βασιλιά της Ιθάκης, που το στοιχείο του ήταν η θάλασσα και η μήτις τρόπος δράσης.»...
...«Στο "Σταθμό", η Λέλη Μπέη εξερευνά μια νέα γη και μια νέα μορφή ταξιδιού. Η επιλογή της λυρικότητας με την οποία θα εκφραστούν οι φωνές του υποσυνείδητου μέσα από μία θεατρική σκηνή, θυμίζει βέβαια την θεατρική μεταφορά του Φρόϋντ. Ωστόσο, τοποθετώντας τα "πρόσωπά" της, μέσω της αφήγησής τους, σ' ένα σταθμό, δημιουργεί μία κατοπτρική αφήγηση (mise en abyme ) ανησυχητική κι αρχίζει ο δρόμος για το ταξίδι: ο ενδόμυχος αυτός διάπλους (ή διαδρομή) δεν θα είναι μία επί πλέον περιπέτεια οφειλόμενη στην ψυχαναλυτική αλληλεπίδραση, αλλά σταθμός μιας πορείας αφιερωμένης στην ποίηση εδώ και μερικές δεκαετίες.
Εξ άλλου αυτή ακριβώς η διάσταση της συλλογής με έκανε να προτιμήσω, μεταφράζοντάς την στα γαλλικά, τη λέξη "station" (στάση), παρά τη λέξη "gare"(σταθμός), της οποίας το νόημα μου φαίνεται πολύ περιορισμένο. Η στάση/station (εκ του λατινικού statio) είναι ο τόπος όπου σταματάμε, είναι οι μεσαιωνικές εκκλησίες, είναι τα λιμάνια. Στιγμή ανάπαυσης και αυτοσυγκέντρωσης, δένει το χώρο με το χρόνο και αλήθεια πόσο ευνοεί την ενδοσκόπηση.
Στη νέα αυτή συλλογή η αισθητήρια μνήμη είναι συνεχώς παρούσα, αλλά καλυμμένη, αλλά διάχυτη και σε σχέση με δύο θεμελιώδεις εμπειρίες: τη μητρική γη, που πάντα με τις μυρωδιές της, το φως της, το βουητό της θυμίζει το αδυσώπητο μεσουράνημα του αιγαίου ήλιου· αλλά και την αγάπη ενός άντρα, που όμως αυτή είναι δεμένη με κάτι σκοτεινότερο, το μυστήριο της νύχτας και με κάθε αρχική στιγμή, το χάραμα, το δειλινό ή τον απροσδιόριστο χρόνο της ομίχλης.
"Είμαι μία χαμένη πόλη", γράφει η Λέλη Μπέη. Καθ' όλη την διάρκεια του κομματιασμένου ταξιδιού που πραγματοποιεί σ' αυτή τη συλλογή, στα κομμάτια της δικής της Ιθάκης ρίχνει φως, σκηνοθετώντας και παίζοντας το εσωτερικό δικό της δράμα. Τερματίζοντας σβήνει η πολυφωνία, η στάση (statio) κάνει να συγκλίνουν όλες οι φωνές σε μία: αυτό το λυρικό "εγώ" αποκαλύπτεται χάρη στο πρισματικό σπινθήρισμα που διασχίζει όλο το έργο και το οποίο η ποιήτρια προτιμά από το σκληρό φως του ορθολογισμού.
Το βιβλίο La Station θα παρουσιαστεί στις 7 Οκτωβρίου υπό μορφή αναλογίου στο Theatre du Lucernaire (53 Rue Notre-Dame des Champs 75006 PARIS )σε σκηνοθεσία Guilene Ferre. Η Guilene Ferre έχει σκηνοθετήσει πολλές παραστάσεις καθώς και θεατρικές και μουσικές διασκευές στο πλαίσιο του ARTO, Atelier de Recherches Théâtrales Ouvert (Ανοιχτό εργαστήριο θεατρικών ερευνών). Συμμετέχει στα λογοτεχνικά και μουσικά καφενεία του Jacques Lacarriere, και έτσι ήρθε σε επαφή με την ελληνική λογοτεχνία. Στις δουλειές της, εξερευνά τη σχέση του θεάτρου με τη λογοτεχνία, τη μουσική, τον κινηματογράφο και τις εικαστικές τέχνες. Είναι συγγραφέας λογοτεχνικών και θεατρικών έργων καθώς και σεναρίων.
