Είναι κάτι σχέσεις γεμάτες μέλια και σιρόπια. Ισορροπημένες. Είναι και κάτι σχέσεις όπου τηγάνια εκτοξεύονται! Βασικά, πολλά εκτοξεύονται. Αλλά ας μη μπούμε σε λεπτομέρειες. Δεν μιλάμε για γλυκανάλατο σαδομαζοχισμό βγαλμένο από τις πενήντα αποχρώσεις του γκρι. Μιλάμε για τις πενήντα αποχρώσεις της λάσπης. Γιατί σε αυτού του είδους τις σχέσεις, θα φάει η μούρη σου χώμα. Εσύ, θα ρίξεις νερό. Έχει να κάνει με το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένος ο καθένας. Θα φτιάξουν μια υπέροχη λάσπη μέσα στην οποία μετά την εξαντλητική μάχη θα κάνουν αχαλίνωτο και παθιασμένο σεξ.
Έρχεται όμως η στιγμή που τίθεται ένα καίριο ερώτημα: Πόσο λασπόλουτρο πια; Σε αυτό το σημείο, οι δρόμοι χωρίζουν. Αρχίζουν οι σκέψεις και οι υποσχέσεις στον εαυτό μας πως ο επόμενος θα είναι ένας μελιστάλαχτος και συζητήσιμος άνθρωπος με τον οποίο θα χτίσουμε το μέλλον μαζί! Ανατρίχιασα...
Να χαθείτε μαζί σε ένα ατέρμονο χασμουρητό άνευ προηγουμένου. Μέσα σου ξέρεις. Ποιον πας να ξεγελάσεις; Προτιμάς το ψυχιατρικό ίδρυμα από το να πεθάνεις από βαρεμάρα. Δεν θα πλήττεις τουλάχιστον. Όλοι οι κατεστραμμένοι μια χαρούμενη παρέα.
Σου αρέσουν τα βρώμικα. Είναι ωραία να λερώνεσαι. Όπως και να το κάνουμε, σε κάποια πράγματα εάν δεν λερωθείς δεν πρόκειται και να χαρείς. Σου αρέσουν τα απαγορευμένα. Είναι πώς να το πω.. Πιο νόστιμα βρε παιδί μου. Κυλιέστε μέσα σε ένα βούρκο. Όταν ο ένας πάει να βγει ο άλλος τον τραβάει πίσω. Σε ένα σαδομαζοχιστικό παιχνίδι ο σαδιστής, είναι εξίσου εξαρτημένος με το θύμα. Οι ρόλοι εναλλάσσονται. Ξέρουν πάντα και οι δυο πότε πρέπει να αλλάξουν ρόλο. Ξέρουν πάντα ποιος πρέπει να φορέσει το λουρί. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο αφροδισιακό από την εξουσία. Το γνωρίζουν και οι δυο. Λίγο μαστίγωμα πάντα χρειάζεται. Σε λυτρώνει. Ξεχνάς τη χυδαιότητα που υπάρχει έξω από το σπίτι σου, μέσα στη τηλεόραση σου. Δυο κορμιά που τρώγονται ποτέ δεν είναι χυδαία. Είναι τέχνη. Η ανάγκη για ωμό κρέας, είναι ακατανίκητη. Η ανάγκη σου να φας και να φαγωθείς. Έτσι είναι οι εραστές. Φαγώνονται. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό. Μη περιμένεις να καπνίσουν την πίπα της ειρήνης. Μην περιμένεις να μονιάσουν. Να γεράσουν μαζί. Μην ελπίζεις σε λευκά σημαιάκια. Το μόνο πανί που μπορούν να πετάξουν είναι ένα κόκκινο. Όλε!
