Μετά τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, δεν θέλω να σκεφτώ καν τί
πρόκειται να γράφει του χρόνου τέτοια ημέρα ο Οργανισμός Θεμελιωδών
Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ( www.fra.europa.eu ). Ή μάλλον θα
προτιμούσα να μην είχανε συμβεί, όχι να μην μας τα λένε. Και αν εμείς
στην Ελλάδα συνηθίζουμε τις παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων
και τείνουμε να μην τους δίνουμε όλοι μας την πρέπουσα προσοχή,
διεθνείς οργανισμοί έρχονται να μας θυμίσουν το ψευδεπίγραφο των
success stories, με εκθέσεις τους όπως και η σημερινή.
Ανάμεσα στα άλλα για όλες τις χώρες της ΕΕ, ο Οργανισμός Θεμελιωδών
Δικαιωμάτων κάνει μια <<ωδή στην Ελλάδα>> και το σύνολο των παραβιάσεων
όσων άπτονται της σφαίρας αρμοδιοτήτων του, για το 2012.
Αναλυτικότερα, αυτό που κάποιοι ονομάζουν <<μεταρρυθμίσεις>> και
<<ανάπτυξη>>, ο Οργανισμός το περιγράφει στη σελίδα 17 με την εξής
φρασεολογία <<Αυτά τα κράτη [ανάμεσά τους και η Ελλάδα] βρέθηκαν να μην
έχουν αποδείξει ότι οι προσπάθειές τους για τη δημιουργία θέσεων
εργασίας, εκπαίδευσης και βοήθειας προς τους ανέργους να είναι οι
πρέπουσες υπό το φως της οικονομικής κατάστασης και του επιπέδου της
ανεργίας, η οποία ήταν πολύ υψηλή σε αυτές τις χώρες>>.
Λίγο πιο κάτω αναφέροντας το σκεπτικό μιας απόφασης του Δικαστηρίου
της ΕΕ σχολιάζει επί του πολιτικού συστήματος της Ελλάδας. <<Η Ελλάδα
είναι παράδειγμα χώρας που αντιμετωπίζει απειλή για το πολιτικό της
σύστημα συνολικά. [...] Τον Σεπτέμβριο του 2012 το Δικαστήριο έκρινε
ότι η Ελλάδα βρισκόταν εν τω μέσω διαταραχής (με την έννοια του
Άρθρου 107 παρ.3(β) της Συνθήκης της ΕΕ) και διέταξε στην Επιτροπή να
αναστείλει την απόφαση της να ζητήσει από τις ελληνικές αρχές την
επιστροφή ποσών που δόθηκαν σε αγρότες σε παράβαση των ευρωπαϊκών
κανονισμών>>. Η <<κακιά>> Ευρώπη αναγνωρίζει ότι δε μπορούμε να
πληρώσουμε και περιμένει, κάτι που φυσικά δεν κάνει η ελληνική
κυβέρνηση και οι αντίστοιχες τράπεζες.
Για να περάσουμε όμως συνοπτικά, στα πλέον συγκλονιστικά.
Στη σελίδα 19, αναφέρει << Για να ονομάσουμε μόνο μερικές, στα
τελευταία χρόνια έχουν καταγραφεί βίαιες επιθέσεις εναντίον των Ρομά,
βίαιες επιθέσεις εναντίον μεταναστών, φόνοι με κίνητρο τον ρατσισμό
και την ξενοφοβία, και συνεχείς εκδηλώσεις αντισημιτισμού. Όλα αυτά τα
παραδείγματα φανερώνουν πως οι αλλαγές στον πολιτικό διάλογο μπορούν
να διαχυθούν ως εγκληματική συμπεριφορά εναντίον συγκεκριμένων ομάδων
στην κοινωνία>>. Κρούει δηλαδή το κώδωνα του κινδύνου σε όλες τις
χώρες που σημειώνονται αυτές οι επιθέσεις όπως στην Ελλάδα, να
προσέχουν που μετατίθεται το βάρος του πολιτικού διαλόγου συνδέοντάς
το άμεσα με την έξαρση της στοχευμένης εγκληματικότητας.
Στη σελίδα 49, υπενθυμίζει την έκθεση του UNAIDS για τον χαρακτήρα του
μεταναστευτικού νόμου που ευνοεί τη διακριτική μεταχείριση , αναφορικά
με την υγειονομική περίθαλψη και τον περιορισμό ατόμων με βάση την
κατάσταση της υγιεινής τους ή του κινδύνου εξαιτίας της χώρας
προέλευσής τους και καλεί στην αναθεώρησή του. Λίγο πιο κάτω κάθε άλλο
παρά προσπερνά, αλλά αντιθέτως απαριθμεί τις αντίθετες προς την πράξη
αυτή γνωμοδοτήσεις και εκθέσεις, για την περιβόητη υπόθεση της
δημοσίευσης φωτογραφιών φορέων του HIV.
Η Ελλάδα φιγουράρει πάντα ανάμεσα στις χώρες που παρέχουν τα λιγότερα
δυνατά στοιχεία στους ερευνητές, παρόλ΄'αυτά συχνά η θέση της είναι
από τις πλέον δυσχερείς σε μια σειρά από θέματα όπως πχ ο αριθμός των
δικαστικών υποθέσεων που δεν έχουν εκδικασθεί, ακόμη και μετά από 5
χρόνια ή τη μη διευκόλυνση των ατόμων με αναπηρία για την άσκηση του
εκλογικού τους δικαιώματος (έκθεση ΟΑΣΕ). Μια σειρά από υποθέσεις
και παραβιάσεις που τις αντιμετωπίζουμε καθημερινά, μας αγχώνουν και
πολλές φορές δεν αντιδρούμε, καταλήγοντας στο να τις συνηθίζουμε. Όμως
δεν είναι έτσι. Δεν ήταν πάντα έτσι. Και δεν είναι παντού έτσι. Να μην
το ξεχνάμε.
Κλείνοντας, μια αναφορά σε έκθεση από την Επιτροπή του ΟΗΕ για τα
Δικαιώματα του Παιδιού, σελίδα 131 της σημερινής έκθεσης του FRA. Αν
μπορείς, αγνόησέ την...
<<Η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα έγινε ιδιαίτερα δύσκολη το 2012. Η
Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού στις Συμπερασματικές
της Παρατηρήσεις για την κατάσταση στην Ελλάδα εξέφρασε τη βαθειά της
ανησυχία για το δικαίωμα στη ζωή, την επιβίωση και την ανάπτυξη των
παιδιών και των εφήβων των οποίων οι οικογένειες χάνουν ταχύτατα το
επίπεδο διαβίωσής τους και την πρόσβαση σε κρατικές κοινωνικές
υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της υγειονομικής περίθαλψης και της
κοινωνικής ασφάλειας>>.
Τρομερές επιτυχίες.
