Αυτό που σε κάνει να νιώθεις πολύ έντονα αλλά σου μπλοκάρει το μυαλό και όλα γυρνάνε σαν μανιασμένα μέσα στο κεφάλι σου χωρίς να βγάζουν νόημα. Αυτό που αισθάνομαι αυτήν την στιγμή. Με βαραίνει, με πιέζει αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι αυτό. Ούτε να το περιγράψω σωστά στις φίλες μου για να το τινάξω από πάνω μου, ούτε να το σκοτώσω με κέφι γιατί κέφι δεν έχει πουθενά εδώ γύρω. Είναι αυτό που όλα μου είναι αδιάφορα και μόνη λύση για να περάσουν όλα αυτά είναι να κοιτάζω αποχαυνωμένη την οθόνη του υπολογιστή ή το ταβάνι με τα ακουστικά στα αυτιά ή ακόμα πιο εύκολα να πέσω για ύπνο ελπίζοντας πως αύριο θα συμβεί τίποτα να ξεχαστώ.
Κλωθογυρίζουν όλα ανάκατα και έχουν γίνει μέσα μου ένα μιξ αχταρμάς και κουλουβάχατα.
Ακόμη και όταν συζητώ κάποια πράγματα απλά περνάνε μέσα μου. Δεν τα αντιλαμβάνομαι. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμιά ξεκάθαρη έννοια στο μυαλό μου. Ομορφιά, εξυπνάδα και αλλά πολλά είναι απλά λέξεις μέσα μου. Δεν με σπρώχνουν να σκεφτώ. Κι όταν μιλάω σοβαρά πάλι δεν σκέφτομαι. Τι στο καλό; Κάτι έχει το μυαλό μου αλλιώς δεν εξηγείται…
Ορισμένες στιγμές φρικάρω, άλλες αποχαυνώνομαι και δεν ξέρω τι να κάνω να μου περάσει κι άλλες χοροπηδάω απ την χαρά μου, έτσι χωρίς λόγο. Δεν μπορώ να αποφασίσω πως είναι ο εαυτός μου. Όλα τα πράγματα έχουν δυο όψεις και εγώ ταιριάζω και στις δύο γιατί είμαι και απ’ το ένα άκρο και απ’ το άλλο σε κάθε θέμα.
Να μην ξέρεις ποιος είσαι , τι θέλεις, αυτό είναι εφηβεία. Και να νιώθεις κάθε μέρα πως τρελαίνεσαι αλλά πάντα αύριο να ‘σαι καλά
σχόλια