Βροχή και μίσος

Οι σταγόνες της βροχής με χτυπάνε αλύπητα /χωρίς οίκτο /σαν να πρέπει να πληρώσω για κάτι που έκανα / σαν να χρωστάω σε κάποιον /οι σταγόνες παντού αδιάκριτες/ λιώνουν το χαρτί /ανακοινώσεις μνημόσυνων εικοσάχρονων παιδιών /φωτογραφίες του Ρέμου για την εμφάνιση της Παρασκευής / αφίσες του Τσίρκου που «επιτέλους ήρθε σ την μικρή μας πολιτεία»/όλα ένα /όλα τα λιώνουν/ όλα τα σφάζουν ,όλα τα μαχαιρώνουν

Αξύριστος στο δρόμο /μόνο με την μαύρη φόρμα και ένα άσπρο φανελάκι /χωρίς να ενδιαφέρομαι για το πώς φαίνομαι /άλλωστε μετά από μια ηλικία μετράει το πώς αισθάνεσαι όχι το πώς φαίνεσαι /τα κορίτσια βγαίνουν από το Ηondos /το βλέμμα τους άγριο /βλέμμα ανικανοποίητου ανθρώπου/ κρατάνε σφιχτά τις σακούλες/ σαν να κρατάνε μικρά παιδιά/ λες και οι σακούλες είναι μικρά παιδιά /το μητρικό τους ένστικτο δεν κοιμάται ποτέ /φωνάζει /αγόρασε με /θες παρέα /θες άντρα /θες ένα μικρό παιδί /θες ένα «Μικρό σπίτι στο λειβάδι»

Χάνομαι/ όπου και να στρίψω νέοι δρόμοι/ μούσκεμα ,χωρίς ομπρέλα/ μέσα στο αργό beat/σαν κομμάτι του tricky/η βροχή δυναμώνει/ άνθρωποι ,παντού/τους ξέρω σχεδόν όλους ακόμα και αν δεν τους γνωρίζω προσωπικά /είμαστε κλειστοί/μπορούμε να ξέρουμε τα πάντα για τον διπλανό μας /να αισθάνεται την καυτή μας  ανάσα πίσω του/ Δες τον/ είναι αυτός ο τοπικός άρχοντας /έχει τρελαθεί στην μίζα/κοίτα την βροχή /πέφτει πάνω στα λιγοστά μαλλιά του/ το χρώμα φεύγει/ τον γελοιοποιεί /

Δες τον άλλον /έχει κλέψει τους πάντες /είναι όμως πάντα μπροστά στους αγώνες/ πάντα πρώτος στις συνεντεύξεις του τοπικού καναλιού /όλο το σόι του στις δουλειές του Δήμου /η βροχή τον εκδικείται / κολλάει πάνω του η δήθεν μοντέρνα μπλούζα που του αγόρασε η γυναίκα του /η κοιλιά που έχει κατάπιει τους πάντες βγαίνει στην επιφάνεια / σέρνει το καρότσι με το παιδί σαν να είναι σκουπίδι/

Κοίτα αυτή την γυναίκα/ Είναι η πλούσια του χωριού/ βρίζει τους ξένους/χτυπιέται για αυτούς «που μας έφαγαν τις δουλειές/ παρατήρησε τα μυτερά της νύχια/το βλέμμα ανθρωποφάγου/τα είχε δυο χρόνια με Πακιστάνο και την παράτησε/ δες την/είναι έτοιμη να μας κατασπαράξει όλους /είναι μοχθηρή/μια μοχθηρή παρατημένη γυναίκα/Η Βροχή πέφτει πάνω της αλλά δεν μπορεί να την καθαρίσει/οι πληγές του έρωτα δεν φεύγουν με νερό/ φεύγουν με ένα καινούριο έρωτα/ η βροχή της είναι άχρηστη/ ανοίγει την ομπρέλα

Φώτα παντού φώτα/ κρεμαστοί καρχαρίες στις βιτρίνες/70% έκπτωση /τους φάγαμε όλους/μόνο από εμάς πάρτε /μόνο εμείς έχουμε τα καλύτερα/ μόνο εμείς θα σας σώσουμε

Η σειρήνα του περιπολικού σχίζει τον αέρα /μπάτσοι ,παντού μπάτσοι /όσες περισσότερες κλήσεις κόψεις τόσο πιο πολύ θα ανέβεις/κοίτα το βλέμμα/βλέμμα ανθρώπου αγράμματου/αγράμματου που έχει εξουσία/αγράμματου που τα έχει καταφέρει/η βροχή τον αγνοεί/δεν μπορεί να ξεπλύνει τίποτα απ αυτόν/η εξουσία του είναι η ομπρέλα του

Κοίτα τους ναρκομανείς στο πάρκο /τρέχουν και αυτοί κάτω από τον τσίγκο να γλιτώσουν απ την βροχή/ ότι και να κάνουν όμως δεν υπάρχει νόημα /Τις φωτιές στην προσωπική τους κόλαση  καμιά βροχή δεν μπορεί να σβήσει