ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Ας ερχόσουν για λίγο

Ας ερχόσουν για λίγο Facebook Twitter
0

 

Κυριακή 9 Απριλίου 2006

Ώρα 01:42

Α....... μου,

γράφω αυτό το γράμμα τώρα, ένα εικοσιτετράωρο αφού είπαμε το οριστικό αντίο. "Γιατί τώρα" θα μου πεις. Γιατί αυτό το γράμμα αν το δεις ποτέ, πάει να πει ότι εγώ δεν θα υπάρχω πια. Βλέπεις, ξέρω ότι είσαι ο μόνος άνδρας που αγάπησα με αυτό τον τρόπο, με τόση ένταση. Σου συγχωρώ τα πάντα κι ας μου λένε όλοι ότι δεν το αξίζεις. Οι πιο ευτυχισμένες στιγμές που έχω ζήσει ποτέ μου, ήταν οι στιγμές που ήμουν στην αγκαλιά σου. Κατάλαβες ποτέ σου πως ένιωθα;

Θεέ μου! Δεν πιστεύω πως μπορεί να νιώθω αυτά τα πράγματα για έναν άνθρωπο που πλέον δε θέλει να με δει!

Ακόμα και μετά απο όσα είπαμε, αν μου έλεγες αυτή τη στιγμή "παράτα τα όλα και έλα μαζί μου", θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Παίζω θέατρο σε όλους ότι είμαι καλά και το βράδυ που πέφτω για ύπνο, ριγώ στη σκέψη σου και δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Δεν μπορώ να κοιμηθώ και όταν τα καταφέρνω στοιχειώνεις τα όνειρά μου. Τις προάλες μπήκα στο videoclub και νόμιζα ότι σε είδα αγκαλιά με μια κοπέλα... Βγήκα και κρύφτηκα σε μια πολυκατοικία για να διαπιστώσω μετά απο λίγο πως ήταν κάποιος άλλος που τελικά δε σου έμοιαζε στο ελάχιστο.

Προχθές που ανταλλάξαμε αυτά τα φριχτά μηνύματα έβαλα την Τ.... να με φέρει έξω απο το σπίτι σου. Δεν ξέρω πόση ώρα ήμουν απέναντι κλαίγοντας. Και όταν ήθελα να έρθω να σου φωνάξω ότι σ' αγαπάω με συγκράτησε.

Αν υπήρχε κάτι που θα μπορούσα να κάνω για να σε φέρω κοντά μου, θα το έκανα χωρίς δισταγμό, μα δεν μου έχεις αφήσει κανένα περιθώριο. Για να μην κάνω κάτι που θα μετανιώσω, έσβησα τα τηλέφωνά σου απο το κινητό μου μα η μνήμη μου τα κρατάει με νύχια και με δόντια.

Κοίτα πως κάθομαι και πολυλογώ! Σ' αγαπάω! Σ' αγαπάω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου και του είναι μου! Αν πάθεις ποτέ τίποτα θα πεθάνω την ίδια στιγμή!

Ξέρεις; Άρχισα και να πίνω! Μη γελάς, αλήθεια είναι. Έγινε και αυτό! Πες μου... Τρελαίνομαι; Ή μήπως έχω τρελαθεί;

Φτάνω στην πόρτα σου και φεύγω σαν κυνηγημένη! Δεν έχω πλέον κουράγιο. Το πήρες μαζί σου... Μαζί με τον εαυτό μου.

Μακάρι να ερχόσουν ξανά. Έστω για ένα βράδυ... για μια ώρα... για μια στιγμή...

Όλα είναι τόσο πεζά χωρίς εσένα. Όλα μηχανικά γίνονται...

Πόσο ανάγκη σε έχω...

Τα δάκρυα θολώνουν τα μάτια και τρέμω...

Ζωή μου, να ξέρεις πως η ζωή μου είναι δική σου όποτε τη θελήσεις...


Ακόμα σε περιμένω αγάπη μου...

0

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ