Δεν μπορώ να πως είμαι της κουλτούρας αλλά ούτε ότι μου αρέσουν και όλα τα "σκουπίδια"... Γιατί εν τέλει, ποια είμαι εγώ για να κρίνω τι είναι κουλτούρα και τι είναι "σκουπίδι";
Μου αρέσουν πολλά και διαφορετικά πράγματα και μου αρέσουν τα όμορφα πράγματα. Τα πράγματα που πιστεύω πως είναι όμορφα θέλω να τα μοιράζομαι...
Δεν έχω διαβάσει όσο θα έπρεπε (για μένα πάντα) να έχω διαβάσει και δεν χρησιμοποιώ κανένα "ψαγμένο" λεξιλόγιο που δεν κταλαβαίνω μόνο για να δειχτώ...
Μπορώ να πως ο εγκέφαλός μου αποτελεί συλλογή άχρηστων πληροφοριών! Θυμάμαι στίχους απο τραγούδια, τίτλους και ατάκες ταινιών και γενικά τέτοιου είδους πράγματα... Είμαι ένας άνθρωπος με αρκετές εμπειρίες και γενικές γνώσεις... Μπορεί να σου πω κάτι απο ένα συγγραφέα και να μου πεις "Έλα! Διαβάζεις Μπωντλαίρ;"... Όχι, δε διαβάζω Μπωντλαίρ αλλά έχω κάνει μετάφραση σε κάποια αποσπάσματα έργων του... Βλέπεις; Έτυχε! Δεν κάθησα ποτέ να διαβάσω απο μόνη μου... Έλα όμως που αυτό το διαμαντάκι έτυχε να το μεταφράσω!
Κάτι όμορφο για σας...
Il faut être toujours ivre. Tout est là : c'est l'unique question. Pour ne pas sentir l'horrible fardeau du Temps qui brise vos épaules et vous penche vers la terre,il faut vous enivrer sans trêve.
Mais de quoi? De vin, de poésie ou de vertu, à votre guise, Mais enivrez-vous.
Et si quelquefois, sur les marches d'un palais, sur l'herbe verte d'un fossé , dans la solitude morne de votre chambre, vous vous réveillez, l'ivresse déjà diminuée ou disparue, demandez au vent, à la vague, à l'étoile, à l'oiseau, à l'horloge, à tout ce qui fuit, à tout ce qui gémit, à tout ce qui roule, à tout ce qui chante, à tout ce qui parle, demandez quelle heure il est; et le vent, la vague, l'étoile, l'oiseau, l'horloge, vous répondront : "Il est l'heure de s'enivrer! Pour n'être pas les esclaves martyrisés du Temps, enivrez-vous; Enivrez-vous sans cesse ! De vin, de poésie ou de vertu, à votre guise."
Πρέπει να είστε πάντα μεθυσμένοι. Αυτό είναι το παν, είναι το μοναδικό ζήτημα. Για να μη νοιώθετε το τρομερό φορτίο του Χρόνου που τσακίζει τους ώμους σας και σας γέρνει προς τη γη, πρέπει να μεθάτε χωρίς ανάπαυλα.
Αλλά από τι? Από κρασί, από ποίηση ή από αρετή, όπως προτιμάτε. Αλλά μεθύστε.
Και αν κάποτε, στα σκαλοπάτια ενός μεγάρου, πάνω στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού, μέσα στη μελαγχολική μοναξιά του δωματίου σας, αν ξυπνήσετε, αφού η μέθη θα έχει ήδη ελαττωθεί ή εξαφανιστεί, ρωτήστε τον άνεμο, το κύμα, το αστέρι, το πουλί, το ρολόι, ό,τι φεύγει, ό,τι αναστενάζει, ό,τι κυλάει, ό,τι τραγουδάει, ό,τι μιλάει, ρωτήστε τι ώρα είναι.
Και ο άνεμος, το κύμα, το αστέρι, το πουλί, το αστέρι θα σας απαντήσουν: "Είναι ώρα για να μεθύσετε! Για να μην είστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου, μεθάτε αδιάκοπα. Από κρασί, από ποίηση ή από αρετή, όπως προτιμάτε."
σχόλια