Ανώνυμοι ξανά

Δεκάρα δεν δίνω για όσα γράφονται από ανώνυμους πια. Τις περσόνες που με ενδιαφέρουν φρόντισα να τις μάθω. Αμέσως τοποθέτησα τα λόγια τους στο σωστό ράφι. Κατάλαβα τα κίνητρα. Δικαιολόγησα. Ακόμα και συμπάθησα. Ανώνυμους που απέκτησαν πρόσωπο, τους δικαιολόγησα λιγάκι για την ενδεχόμενη χολή, ιδίως άν είχαν πρόσωπο τραυματισμένο. Διότι κι εγώ τραβάω ζόρια -συμμερίζομαι την ταραχή. Αλλά τον εντελώς "ανώνυμο" που γράφει χοντράδες με την σκέψη ότι κανείς δεν τον ξέρει, κανείς δεν θα τον ανακαλύψει τον περιφρονώ βαθύτατα. Είναι η πληγή των μπλογκς. Και η κερκόπορτά τους. Εξ αιτίας τους, σύντομα, θα μπουν οι μπάτσοι στην σχεδον ουτοπική αναρχία του ίντερνετ και θα  τα κανουν όλα σαν τα μούτρα τους. Μιλώ εκ πέιρας: Σχεδόν ποτέ δεν γράφτηκε κάτι εμπαθές από ανώνυμο στο ίντερνετ που δεν έιχε από πίσω φτηνά απωθημένα, παλιούς λογαριασμούς, ή ίδια συμφέροντα. Δυό τρείς εξαιρέσεις μόνο ξέρω, που είναι και πολύ ενδιαφέρουσες (διότι είναι ούφο).  Εμμένω σε αυτό που είπα σε πολύ πιο άγουρες εποχές: η ανωνυμία στο ίντερνετ ξεκίνησε αγνά και παιχνιδιάρικα, αλλά έχει γίνει κομπλεξική βιοτεχνία τρωκτικών. Πρέπει να γυρίσει στη τρύπα της -το ιντερνετ είναι ωραίο όταν το βλέπεις όχι σαν τρύπα, αλλά  σαν  θάλασσα.