Με συναρπάζει η ιστορία τους .Δυο άγνωστοι άνθρωποι. Διαφορετικές ηλικίες(εκείνος γεννήθηκε το 1988 εκείνη το 1957).Διαφορετικά επαγγέλματα(εκείνη συγγραφέας ,εκείνος φωτογράφος).Κοινό σημείο αναφοράς το Λος Άντζελες. Εκείνος δέχεται δώρο ένα βιβλίο της από μια φίλη του. Δεν έχει ξαναδιαβάσει βιβλίο της. Μετά την «Φτωχή Μαργκο» ψάχνει να βρει ότι δικό της έχει κυκλοφορήσει .Καταφέρνει να βρει και το τηλέφωνο της στο Παρίσι. Μιλούν ώρες ατέλειωτες ,καταλήγουν να γίνουν φίλοι και να συνεργαστούν στην έκδοση ενός βιβλίου.Οι φωτογραφίες του Πέτρου Νικόλτσου συνοδεύουν τα κείμενα της Σώτης Τριανταφύλλου. Το θέμα μου δεν είναι το βιβλίο «Λος Αντζελες» τα έχει πει καλύτερα ο Δημήτρης Αθηνάκης στο blog του από τον περασμένο χειμώνα. Παίρνω αφορμή από το παραπάνω παράδειγμα για να μοιραστώ μαζί σας σκέψεις που με βασανίζουν κάθε φορά που βλέπω την μοίρα (ή όπως θες μπορείς να το πεις) να ενώνει εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους με κοινό σκοπό την δημιουργία ενός έργου.
Πως έγινε; Κάποιοι παίζουν σε αυτή την ζωή τον συνδετικό κρίκο ;(η φίλη στην συγκεκριμένη περίπτωση που δώρισε το βιβλίο) .Τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε ο συνδετικός κρίκος ; Όλα υπάγονται στον νόμο του τυχαίου και των πιθανοτήτων ;Αν και μου αρέσει η ιδέα αυτής της «μαγικής αποστολής» που έχει ο καθένας από εμάς ,βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι όλα είναι τυχαία σε αυτό το σύμπαν.
Όλοι είμαστε μικρές κουκίδες με αρχή (γέννηση),μέση (διάρκεια ζωής ) και τέλος(θάνατος).Ας σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και ας παρακαλέσουμε (ποιόν ;) να πέσουμε σε ανθρώπους με κοινή αισθητική και κοινή αντίληψη για τα πράγματα .Τι άλλο μένει ;
Καλή μας τύχη !
Βιβλίο :Σώτη Τριανταφύλλου-Λος Άντζελες φωτογραφίες :Νικόλτσος Πέτρος εκδόσεις :Μελάνι
φωτογραφίες ποστ :Nan Goldin.Πόσο τυχεροί είναι οι ερωτευμένοι με κοινή αισθητική και αντίληψη πάνω στα πράγματα ;Σπάνιο γαμώτο....
σχόλια