Οι παρενθέσεις

Το κόμμα στο "ό,τι" που έβαλες πολύ μου έχει κοστίσει.

Εξηγήσεις ζητούσες πολλές μέχρι πρόσφατα.

Γιατί ντύθηκα στα πράσινα;

Γιατί σε κατακρίνω;

Γιατί είμαι αλλεργικός στη δική σου γάτα συγκεκριμένα;

Γιατί ως τα τώρα;

Από τώρα όμως κι ύστερα, το "ό,τι" μάλωσε με το "ότι" και πήρε τη θέση του

και η εξήγηση αντικαταστάθηκε από την αναφορά.

Έτσι το αναφορικό μας ό,τι αναφέρεται πια σε κάποιες χυδαίες στιγμές

όπου οι λέξεις προσήνεια και αβροφροσύνη έχουν κάποιο νόημα.

Κι όλα όσα ευκόλως εννοούνται μα δύσκολα εξομολογούνται

στριμώχτηκαν μέσα σε όμορφες παρενθέσεις με καμπύλες.

Μου είναι δύσκολο να το παραδεχτώ,

μα νοσταλγώ εκείνο τον καιρό των εξηγήσεων.

Τώρα από υποκείμενο έγινα παρένθεση και αυτές το ξέρεις καλά πως μπορούν να παραλείπονται.

Εδώ μεσα που με έκλεισες ούτε το χέρι να τεντώσω δεν μπορώ

για να βάλω τα αποσιωπητικά της παρένθετής μας σχέσης.

Κι έτσι χωρίς τέλος,αισθάνομαι οπως ένα λειψό θαυμαστικό χωρίς τελεία,

μια γραμμή που έκοψε αναίτια τα απομνημονεύματά μας.

Κρίμα, γιατί ακόμα ζούμε κι αναπνέουμε.