Στα στόματα όλων μας καθημερινά βρίσκεται η λέξη ''αναξιοκρατία''. Διαπιστώνουμε κρούσματα, στιγματίζουμε, διαμαρτυρόμαστε..Και με την πρώτη ευκαιρία που θα μας δοθεί θα κοιτάξουμε να ''βολευτούμε'', να παρακαλέσουμε, να αναρριχηθούμε με κάθε τρόπο. Τα όπλα μας θα είναι η λασπολογία, η υποτίμηση της αξίας των άλλων, η καπηλεία των ιδεών τους και των έργων τους.
Πρόκειται για φαινόμενα που διαπιστώνουμε καθημερινά: Οι περισσότεροι πολιτικοί είναι ανίκανοι να κουβαλήσουν τις ελπίδες μας και την εμπιστισύνη μας. Οι περισσότεροι αθλητές δοξάζονται επειδή παραφουσκώθηκαν με αναβολικά. Τα καλύτερα μυαλά βρίσκονται έξω απο τα πανεπιστήμια. Αμείβονται και χειροκροτούνται όχι αυτοί που αξίζουν, αλλά αυτοί που έχουν την πιο ευλίγιστη μέση, αυτοί που ξέρουν να υποκλίνονται με χάρη, οι χαμαιλέωντες. Έχουμε γεμίσει απο ανθρώπους - κάπηλους, απο ανθρώπους που ξέρουν να χειρίζονται την πλάγια οδό, τα ''παραθυράκια'' τόσο καλά όσο ο κλέφτης τη νύχτα.
Μοναδικός στόχος πλέον είναι η απόκτηση πλούτου. Το άτομο προσπαθεί να αποκτήσει κύρος και κοινωνική καταξίωση μέσα απο την ύλη και την κατοχή. Το πνεύμα πια δεν μετρά, γιατί πολύ απλά, δεν αποδίδει κέρδος. Σοφός πια είναι μόνο αυτός που οσμίζεται τι θέλει το πλήθος. Όμως το πλήθος δεν κρίνει..Δεν έχει διδαχθεί να κρίνει. Αδυνατεί να ξεχωρίσει τη διαφορά ποιότητας ανάμεσα σε μία Κάλλας και σε ένα βραχνό νυμφίδιο που ξέρει τόσο απο μουσική, όσο ήξερε και ο Αινστάιν απο κραγιόν. Χειροκροτεί καθ' υπαγόρευση της τηλεόρασης και της διαφήμισης.
Οι δρόμοι είναι λοιπόν ανοιχτοί για την επικράτηση των ανάξιων, ειδικά σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου η πολιτική ψήφος σπάνια σήμαινε κάτι παραπάνω από έναν διορισμό, όπου η εύκολη λύση, η μισαλλοδοξία και ο ατομικισμός κοντεύουν να γίνουν εγγενή χαρακτηριστικά του έθνους.
Αν σκεφτούμε πως ένα καλλιεργημένο άτομο διαθέτει σεβασμό, αυτοεκτίμηση, ειλικρίνεια, ηθικές αντιστάσεις και τιμιότητα, ότι είναι σε θέση να διακρίνει τη διαφορά ανάμεσα στην ισότητα και την ισοπέδωση, τότε ίσως μπορούμε να βρούμε τη λύση του προβλήματος και να ξεφύγουμε από ''τέτοιες μέδουσες που παίρνουν ευκολότατα το σχήμα του δοχείου, όπου κάθε φορά κρίνουν πως είναι συμφερότερο να μπουν''.
"Ως πόtε θα είναι παντοδύναμο το χρήμα, η αγχόνη των ψυχών, το αγκίστρι του θανάτου, το δόλωμα της αμαρτίας; Ως πότε θα κυβερνά ο πλούτος, η αιτία των πολέμων για την οποία κατασκευάζονται όπλα και ακονίζονται ξίφη;" Μ. Βασίλειος
σχόλια