Η φωτό αυτή είναι από την Τετάρτη το απόγευμα. Είναι η ώρα που σερνόμαστε, βγαίνει όλη η κούραση της Τρίτης που κλείνουμε τεύχος  πολύ αργά, και μετα το meeting προσπαθούμε να φύγουμε αλλά δεν τα καταφέρνουμε. Καμιά φορά πριν φύγουμε καπνίζουμε ένα τσιγάρο στην είσοδο και λέμε διάφορα. Ακριβως δίπλα μας βρίσκεται το σταντ της lifo. Tην Τετάρτη που μας πέρασε μέσα σε πέντε λεπτά πέρασαν τουλάχιστον δέκα άτομα για να πάρουν τεύχος. Προφανώς  ξερουν τι ώρα έρχεται περίπου και στήνουν καραούλι.

Details #1

Δεν υπάρχει πιο ωραίο και αλλοπροσαλλο μερος στη lifo από τους τοίχους του ατελιέ- παλιές εικονογραφήσεις για κομμάτια συνδυάζονται με πόστερ της Πωλίνας και περιοδικά που ζυγίζουν τρία κιλά και πραγματεύονται διάφορες αφηρημένες έννοιες σε αλλόκοτες φωτογραφίσεις οπου τα μοντέλα δεν έχουν φρύδια, φοράνε φλουό σνικερ και είναι καλλυμένα με λάσπη, μαζι με πλαστικα διακοσμητικά και φυτά εσωτερικού χώρου. Aυτή η εικονογράφηση  ανήκει σε ένα άρθρο με τίτλο «Ο Έρωτας στα χρόνια των ψηφίων» .Αυτό το άρθρο με τη σειρά του περίεχει ένα ολόκληρο απόσπασμα από ένα από τα πιο αγαπημένα μου  βιβλία όλων των εποχών; το Generation X του Douglas Coupland που είναι ίσως και ενας από τους συγγραφείς που όρισαν την ποπ κουλτούρα των 90's. To twitter account του http://twitter.com/dougcoupland εχει 346.000 followers και  είναι πότε καλό («Was working along just fine, but then I was suddenly sucked into a YouTube cute baby animal warp. Fifteen minutes of my life, gone forever.»)  πότε απλως  φανταστικό («Dear Codeine, you fixed my headache 48 hours ago. Now please let me take a shit. D.»)

Details#2

Αναρωτιέμαι εδώ και χρόνια τι ακριβως είναι αυτό το περιοδικό που βρίσκεται σε μια βιβλιοθήκη στο ατελιέ μαζί με διάφορα άλλα παράξενα έντυπα .Ψάχνοντας online βρήκα  ότι πρόκειται για ένα γαλλικο περιοδικό που κυκλοφορεί μία φορά το χρόνο και είναι αφιερωμένο στην τέχνη του φαστ- φουντ (την ποια;) με φωτογραφίες,εικονογραφήσεις και μικρές συνεντεύξεις.Υπαρχει κι ένα Φιλιπιννεζικο περιοδικό φαγητού με το ίδιο όνομα.

Details#3

Το μάτι αυτό ανήκει στην Kate Moss και είναι κομματι της ωραιότερης αφίσας του ατελιέ- είναι για μια έκθεση του Μαριο Τεστίνο που έγινε το 2002.

Details#4

Kαι μετα τις εικονογραφήσεις και τον Μάριο Τεστινο έρχεται το διαφημιστικό τμήμα  και τα ισοπεδωνει όλα. Κάπου όπως γυρνούσα  στο σκοτεινό διαφημιστικό ψάχνοντας για ένα συρραπτικό βρήκα αυτή τη φωτο του ημίγυμνου Σάκη Ρουβά κολλημένη στον τοίχο.

Music

Δεν έχω ιδέα γιατι διάλεξα αυτό το τραγούδι των Radiohead.Μάλλον γιατι είναι βραδυ και βρέχει- και αυτος ο δίσκος κυκλοφόρησε όταν πήγαινα Δευτέρα Λυκείου- πήρα το cd όταν έφυγα για σπουδές και το άκουγα πάντα στη διαδρομή από το πανεπιστήμιο εως την φοιτητική εστία τα βράδια.