How I ended this summer

Σκηνές από ταρκοφσκικό τοπίο, πλάνα μιας ερημιάς που προσπαθεί να είναι φιλόξενη· ένας ρώσικος μετεωρολογικός σταθμός στην αρκτική το καλοκαίρι, όπου συνυπάρχουν δύο αντιδιαμετρικοί χαρακτήρες. Στο πρώτο μέρος η ταινία ακολουθεί αργούς ρυθμούς, μας εντάσσει στη μονότονη καθημερινότητα της ζωής τους όπου η τελετουργία της καταγραφής και της αναφοράς αποτελεί τη μοναδική δυνατότητα δόμησης του χρόνου. Ο υπόλοιπος κόσμος κρύβεται πίσω απ’ τα παράσιτα των ραδιοσυχνοτήτων, ενώ εμείς παραμένουμε καρφωμένοι (όπως και οι ήρωες της ταινίας) πάνω στις γκρίζες κι ατελείωτες μέρες του αρκτικού καλοκαιριού. Λίγο αργότερα όλα ανατρέπονται. Στιγμές σουρεαλιστικές, τραγικές, κωμικές και αλλόκοτες· ο σημαντήρας ραδιενεργών ισοτόπων μετατρέπεται σε θερμάστρα, η αρκτική πέστροφα σε θανατηφόρο όπλο· το γυμνό τοπίο σε πεδίο σύγκρουσης. Και πλάι υπάρχουν τα αντικείμενα που παραμένουν στη θέση τους ν’ αφηγούνται τις ιστορίες των προηγούμενων, εκείνων που πέρασαν απ’ αυτή την ερημιά· τα ξεκαρφωμένα σάπια ξύλα, τα βρώμικα λιγδιασμένα κουζινικά σκεύη, τα σκουριασμένα βαρέλια πετρελαίου, η παλαιολιθική σόμπα με τη βουλωμένη καπνοδόχο. Από τις πολύ καλές στιγμές του ρώσικου κινηματογράφου.