Ήταν η συναυλία που περίμενα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. Μόλις μια ημέρα μετά το καταπληκτικό εξώφυλλο στη LifO και πέντε μέρες μετά την επίσκεψη μας με την Μερόπη στο στούντιο τους στο Μαρούσι (χρόνια είχα να ζήσω την έξαψη του "συμβαίνει τώρα" μπροστά στα μάτια μου - τελευταία φορά ήταν πριν πολλά χρόνια στο στούντιο των Raining Pleasure στην Πάτρα). Η πόλη έχει μια νέα υπέροχη μπάντα κι αυτό δεν είναι προϊόν hypeness αλλά έχει γερές βάσεις και αναφορές στην ψυχεδέλεια, στο κράουτ ακόμα και στο -μισητό για πολλούς- κλασσικό ροκ των σέβεντις. Επίσης χρόνια είχα να συναντήσω μια μπάντα τόσο ακομπλεξάριστη με τις επιρροές της, την εικόνα της, τον τρόπο που διαχειρίζεται την κάθε της κίνηση. Το λάιβ στο (ασφυκτικά γεμάτο) Βios την προηγούμενη Παρασκευή ήταν εξαιρετικό για δυο απλούς λόγους: α)γιατί σπάνια βλέπεις μια μπάντα να αποδίδει τόσο καλά και σφιχτά το υλικό της μόλις μια βδομάδα μετά την κυκλοφορία του πρώτου της άλμπουμ (έχουμε δει μεγαθήρια να αγκομαχούν να βγάλουν συναυλία ακόμα και μετά από μήνες στον δρόμο) και β)γιατί απέδειξαν ότι είναι (κυρίως) σπουδαίοι μουσικοί και όχι τρία παιδάκια που μαθαίνουν μπάσο, ντραμς, πλήκτρα στου κασίδι το κεφάλι. Απλά πράγματα, σούπερ μελωδίες, ενορχηστρώσεις που θα ζήλευαν και οι Can (η βασική τους επιρροή δηλαδή) και ένας frontman που δεν κολώνει να "αντιγράψει" την κινησιολογία του (μισητού στην χίπστερ κοινότητα) Τζίμ Μόρισον. Εύγε νέοι μου. Τα καλύτερα έρχονται.
Ιδού και ένα βίντεο που τράβηξα όταν έπαιξαν το Kicks With Mary, ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια του δίσκου.
σχόλια