Σε αυτό το απίστευτα κουραστικό ταξίδι των εννέα ωρών επαιζε και το Various Positions του Leonard Cohen. Δεν μου αρέσει σαν άλμπουμ (καθόλου μάλιστα) και  το Dance me to the end of love το βαριέμαι (το Ι am your man του 88 μου αρέσει πολυ περισσότερο γιατι περιέχει το ομώνυμο τραγούδι). Είναι ίσως το μόνο πράγμα που μου έμεινε από κείνα τα ταξίδια  τον ξανασυνάντησα στα 90's όταν βγήκε το In Utero των Nirvana (Give me a Leonard Cohen afterworld/So I can sigh eternally , έλεγαν στο Pennyroyal tea)τον ξανα-ανακάλυψα πια ως φοιτήτρια και μου έμεινε.  Πρόπερσι που έπαιζε στη Μαλακάσα πήγαμε να τον ακούσουμε -όλα ηταν σαν να τα τραγουδούσε σε slow-motion. Τα καταφερε μια χαρά πάντως.

To λατρεύω#1

Δεν έχει την καλύτερη φωνή του κόσμου, αν και εγω τη βρίσκω σέξυ σαν το διάολο, αλλά οι στίχοι του - που είναι ωμοί και τρυφεροί ταυτόχρονα είναι τέλειοι. Aυτο το τραγούδι (Chelsea Hotel no.2) γράφτηκε για τη Janis Joplin , ok αυτό το ξέρουν και οι πέτρες.

Το τραγούδι του εστέτ κερατωμένου

Στο everybody knows η απιστία αντιμετωπίζεται με πικρή ειρωνία (Everybody knows that you love me baby/ Everybody knows that you really do /Everybody knows that you've been faithful /Ah give or take a night or two /Everybody knows you've been discreet /But there were so many people you just had to meet without your clothes)

Bonus: Χίπικες στιγμές

Eπίσης εδω τραγουδάει το Suzanne (τι ωραίο να λες για μια γυναικα οτι she feeds you tea and oranges that come all the way from China)στο Isle of Wight.

Youtube comment

"Ωρα να αποσυρθείς Κοέν. Μας τρως τις γυναίκες"