καλή (big) βδομάδα;-)
έκαστος ε faux ετάχθη [1]
η Ζωϊτσα η Λάσκαρη συνεντευξιάζει τον Μητσοτάκη στα Νέα
(και το πούλιτζερ πέφτει στα prozac Θανάση Νίαρχε )
έκαστος ε faux ετάχθη [2]
Σημίτης revisited: ένας φίλος ήρθε απόψε απ' τα παλιά
φορτωμένος με χιλιάδες καταβαραθρώσεις (sic)
έκαστος ε faux ετάχθη [3]
η Τίνα είναι κεφάτη, γυρίζει από τον διάδρομο
(green πολιτικής προσομοίωσης)
Διαβάζω στη χθεσινή Ελευθεροτυπία ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με την πρόσφατη μετάφραση από τον Μίχαελ και τη Βάνα Μπούσε των επιστολών της βασίλισσας Αμαλίας προς τον Παύλο Φρειδερίκο Αύγουστο του Ολδεμβούργου όπου περιγράφει με πολύ γλαφυρό και αναλυτικό τρόπο την ελληνική της εμπειρία. Μην νομίζεις πως τα πράγματα ήταν ειδυλλιακά και ανέφελα στο παλατιανό Beverly Hills της εποχής. Θα διαπιστώσεις τη καρμική σχέση του κρατιδίου μας με τη κακοδιαχείριση και τον ανορθολογισμό.
Τι τραβάγαν κι αυτοί οι εστεμμένοι:)
...«Πολλές κυβερνήσεις και διοικήσεις διαλύθηκαν. Ο στρατός ελαττώνεται, πολλοί αξιωματικοί τίθενται σε διαθεσιμότητα. Λυπάμαι πάρα πολύ όταν βλέπω ότι ο καημένος ο άνδρας μου είναι αναγκασμένος να δουλεύει τόσο πολύ, και μάλιστα να ασχολείται με τόσο δυσάρεστα πράγματα. Οι κύριοι που προηγήθηκαν, οι οποίοι έπρεπε να είχαν εργαστεί για να τακτοποιήσουν τα οικονομικά τον καιρό που δε συμμετείχε στη διοίκηση, πέταγαν τα λεφτά από το παράθυρο»...
...«Συνήθως στους χορούς του παλατιού, και σε κάθε άλλη περίπτωση, πιάνουν οι γυναίκες των Φαναριωτών μια γωνιά και οι Ελληνίδες "του κορμού" την άλλη. Οι Φαναριώτες που είναι πιο μορφωμένοι, αλλά όχι πάντα πιο ηθικοί, φέρονται στους Ελληνες που φορούν εθνική ενδυμασία ή δεν είναι τόσο καλά ντυμένοι και που δεν ξέρουν να μιλούν παρά για τα παιδιά τους και τον καιρό, με μεγάλη υπεροψία»...
...«Αυτό ακριβώς είναι το δυστύχημα, στη Βουλή δεν είναι καλοί, αλλά αν βρίσκονταν έξω από τη Βουλή τότε θα γινόταν το μεγάλο κακό (...) Τώρα θέλει και ο πραγματικά γηγενής, με τις αντιλήψεις και τα έθιμά του, να λάβει και αυτός μέρος στις αποφάσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό που εμείς λέμε πολιτισμό το εισήγαγαν μπολιάζοντας τα πάντα πάρα πολύ γρήγορα και ότι έφερε και μεγάλη διαφθορά (...) Συγχρόνως οι άνθρωποι δεν ξεχνούν το προσωπικό τους συμφέρον και το αποτέλεσμα είναι ότι μέσα στη Βουλή βρίσκονται άνθρωποι μόνο από τις επαρχίες, που δεν έχουν σπουδάσει, που χρησιμοποιούν αυτήν την ευκαιρία γιά να προωθήσουν τα προσωπικά και τα τοπικά τους συμφέροντα και οι οποίοι ταλαιπωρούν φοβερά τους δυστυχισμένους τους υπουργούς (...). Υπομονή και σταθερή στάση είναι οι κύριες αρετές που πρέπει να αναπτύξει κανείς εδώ».
Είναι ο Τρύφωνας Σαμαράς πιο αποτελεσματικός
ως gay πρότυπο από το gay pride;
Xμμ, προβοκατόρικο ερώτημα παλαιάς κοπής αλλά αυτό μου πέρασε από το μυαλό παρατηρώντας τη flamboyant περσόνα του γνωστού κομμωτή καθώς ξετυλίγεται αυτές τις βδομάδες στο Dancing with the stars.
Mη μου τσιτώνεις αρρενωπέ straight looking gay αναγνώστη ούτε και εσύ γουντυαλλενικέ χαριτωμένε δυσμορφούλη αλλά ούτε και συ straight πεοκράτη που μόλις δεις κάποιο εξωτικό πτηνό χαμογελάς χαιρέκακα και οπλίζεις το περίστροφο.
Μπορεί ο Τρυφωνάκος (sic) να υπηρετεί όλα αυτά τα χρόνια ως φυσιογνωμία και ιδιοσυγκρασία τη low brow πλευρά με αξιοζήλευτη επιμονή και σταθερότητα, παρολ ' αυτά δε μπορεί κάποιος να τον κατηγορήσει εύκολα. Υπήρξε αποτέλεσμα κι αυτός όλης αυτής της μικροαστικής κουλτούρας που πρόερχεται από το Φαντάζιο και κατέληξε στο ΚΛΙΚ και στο Downtown ως ραφιναρισμένη τρας μπαναλαρία για τη ποπ γενιά μας.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό (έχει και το τρας τη νοστιμάδα του)αλλά στην προιντερνετική Ελλάδα δυστυχώς όλες οι πλευρές τραβούσαν το σχοινί της επικράτησης στη δημόσια σφαίρα σαν να πρόκειται για εμφυλιοπολεμικό ζήτημα. Είτε θα κατανάλωνες ποιότητα σε τερατογενετικά δυσκοίλιες ποσότητες είτε θα ρευόσουν μέχρι ολικής απεντέρωσης με τα υποπροϊοντα. Μέση οδός δεν υπήρχε για λίγο crossover παίγνιο και λίγη intellectuel ελαφράδα.
Η ιδιωτική τηλεόραση βέβαια όλο αυτό το δυσκοίλιο της δεκαετίας του 80 το μετέφερε το άλλο άκρο. Έχοντας γίνει πια ο κυρίαρχος πόλος της pop culture στη δημόσια σφαίρα με τις επιλογές της μεγέθυνε το ασήμαντο και εξόρισε το σημαντικό από το επίκεντρο. Τουλάχιστον συμφιλίωσε κάπως μέσα στην υπερβολή, την χοντροκοπιά της και τον πριαπισμό για τηλεθέαση μέρος του κόσμου με πλευρές ζητημάτων που παλίοτερα ο συντηρητισμός δε τα ακουμπούσε.
Δεν ξέρω αν τα gay ζητήματα έτσι όπως τα προβάλλει ενίοτε η τηλέοραση κάνουν κακό ή καλό στο συλλογικό συνειδήτό. Το θέμα είναι πως πια υπάρχει μια κατάσταση gay ορατότητας στη δημόσια σφαίρα. Καλή, κακή, μέτρια, δυσαρμονική δε με ενδιαφέρει εδώ να το εξετάσω.
Παρατηρώντας λοιπόν εχτές τις γνώριμες camp εξτραβαγκάντζες του Τρύφωνα και την εναλλαγή τους με την χαμογελαστή και νηφάλια όψη του πατέρα του ο οποίος βρισκόταν στο studio σκεπτόμουν πως ο μεγεθυντικός και ενίοτε παραμορφωτικός φακός της τηλεόρασης μετέδιδε στο πανελλήνιο την (αποενοχοποιημένη) εκδοχή μιας οικογένειας που ας μη γελιόμαστε και υπάρχει στην ελληνική κοινωνία και διατηρεί κάθε δικαίωμα να μας υπενθυμίζει πως τα πράγματα δεν είναι πια τόσο φοβικά όσο στο παρελθόν.
Αρκεί να είσαι χαρούμενος για αυτό που είσαι, να προσπαθήσεις να αποβάλλεις τα εσωτερικευμένα σου κόμπλεξ και να ζείς τη ζωή ως αυτό που είναι.
Και άσε τον Τρύφωνα
(και τα υπόλοιπα αγόρια να χορεύουν;-)
σχόλια