[Το τρομερό σύννεφο στην πόλη. Φωτο Γ.Κ.]
Τις μέρες που η Αθήνα μοιάζει με το στερεοτυπικό καζάνι που βράζει, θυμάμαι ένα βιβλίο που διάβασα πέρσι. Το "Στη Διαπασών" του Βασίλη Παπαθεοδώρου.
Ο Παπαθεοδώρου γράφει εδώ και χρόνια παιδικά, αλλά κυρίως εφηβικά βιβλία. Τα εφηβικά του (που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν απ' την "ενήλικη" λογοτεχνία, αυτή έχει να ζηλέψει απ' αυτά) ασχολούνται και με κοινωνικά, δύσκολα θέματα - και συχνά θεωρούνται προφητικά.
Ας πούμε, όταν έβγαλε το πολυβραβευμένο του Χνότα στο Τζάμι - και λίγο μετά συνέβη ο Δεκέμβρης του '08 πολλά γράφτηκαν για το πώς το βιβλίο του μιλούσε για όλα αυτά πριν καν συμβούν.
Και καθώς βλέπω από μακριά, στην τηλεόραση, ή καθώς διαβάζω όσα γίνονται στην Αθήνα απ' το Lifo.gr, δε σταματάω να σκέφτομαι το εξαιρετικό του 'Στη Διαπασών'.
Μετανάστες, ακροδεξιές οργανώσεις, νέοι που κυνηγούν αλλοδαπούς με μαχαίρια, εσωτερικές συγκρούσεις, ψυχικές εξηγήσεις. Μακάρι όλοι οι έφηβοι -και όχι μόνο- να διάβαζαν αυτό το (πολυβραβευμένο επίσης) βιβλίο.
Ενώ διατηρεί τη λογοτεχνικότητά του και σε κρατάει με την πλοκή του (ρισπέκτ και για τις μουσικές αναφορές), λειτουργεί και σαν μια σοκαριστική αλλά τρυφερή ανάλυση - ίσως καλύτερη κι απ' αυτές που γράφονται στον Τύπο σήμερα...
*Το σάιτ του Βασίλη Παπαθεοδώρου.
σχόλια