Η κοινή τους συνέντευξη (και η φωτογράφησή τους μπροστά στην Ακρόπολη) είναι ένα μεταμοντέρνο εικαστικό Συμβάν...
Αν προσθέσουμε και τον ποιητή Θανάση Νιάρχο στο mix, ο οποίος κάλεσε τους δύο "Αταίριαστους" να συνομιλήσουν στα σημερινά Νέα, έχουμε χτυπήσει το τζάκποτ!
Ολόκληρη η συνέντευξη είναι εδώ, αλλά δεν κρατιέμαι να μην βάλω μερικά αποσπάσματά της...
Από την εισαγωγή του Θανάση Νιάρχου:
Οπως συµβαίνει και στη ζωή, έτσι και στη συνάντηση του Παπαθεµελή µε τη Σαπουντζάκη ίσχυσε το ακριβώς αντίθετο σε σχέση µε ό,τι φοβόµασταν πως θα συµβεί. Ο πρώην υπουργός ∆ηµόσιας Τάξης και η «βασίλισσα της νύχτας» ξεδίπλωσαν την αθέατη πλευρά του δικού τους «φεγγαριού», ώστε να αναγνωρίζεις πια συγκλονιστικές οµοιότητες παρά ταπεινωτικές διαφορές.
-Κύριε Παπαθεµελή, θεωρείστε ως ο πολέµιος της «νύχτας» µε τα µέτρα που είχατε πάρει ως υπουργός ∆ηµοσίας Τάξεως. Τι θα είχατε να πείτε σήµερα συζητώντας µε την κυρία Ζωζώ Σαπουντζάκη, η οποία έχει χαρακτηριστεί και ως «η βασίλισσα της νύχτας»;
Στέλιος Παπαθεµελής: Υπάρχει ένα λάθος στη διατύπωσή σας. ∆εν πολέµησα τη νύχτα, πολέµησα τους νονούς της νύχτας. Το γνωστό ως «ωράριο Παπαθεµελή» το 1994, που ορισµένοι το διακωµώδησαν, το πολεµήσανε κυρίως οι νονοί της νύχτας, όχι οι εργαζόµενοι. Είχα πάρει ολόκληρα τσουβάλια από γράµµατα, τηλεγραφήµατα και φαξ ανθρώπων που εργάζονταν τη νύχτα και µε ευχαριστούσαν ευγνωµόνως. Θυµάµαι έναν δεκάχρονο µαθητή σχολείου που µου είχε γράψει ότι «η µαµά µου είναι τραγουδίστρια και επιστρέφει το πρωί. Ετσι όταν εγώ φεύγω για το σχολείο, η µαµά µου κοιµάται. Το βράδυ που η µαµά µου είναι στη δουλειά, κοιµάµαι εγώ. Τώρα η µαµά µου επιστρέφει νωρίς και µπορεί και ξυπνάει το πρωί, µου φτιάχνει το γάλα, µε χαϊδεύει».
-Κυρία Σαπουντζάκη, εσείς πιστεύετε ότι µπορεί να υπάρξει η νύχτα υπό προθεσµία;
Ζωζώ Σαπουντζάκη: Πιστεύω πως όχι. Αλλο βέβαια αν αυτό που είπε ο κύριος Παπαθεµελής είναι σωστό, ότι µε τον τρόπο αυτόν γίνεται πιο ανθρώπινη η νύχτα. Το να κοιµάσαι στις 7 και στις 8 το πρωί, όπως κοιµόµουα και εγώ µια ζωή, και στη συνέχεια να έχεις άλλες δουλειές είναι κάτι φοβερό. Οµως διαφορετικά δεν µπορεί να γίνει κατανάλωση στα µαγαζιά και αυτός είναι ο λόγος που ζητούσανε ελεύθερο ωράριο. ∆εν µπορούν να βγουν τα έξοδα.
-Κυρία Σαπουντζάκη, είστε µια καλλιτέχνις που έχετε συγκινήσει µε τον τρόπο που έχετε συγκινήσει εκατοντάδες χιλιάδες άντρες...
Ζ. Σαπουντζάκη: Και συγκινώ. Ετσι δεν είναι;
Σ. Παπαθεμελής: Είναι απολύτως βέβαιο αυτό.
-Οπως και να το κάνουµε, είναι µια πραγµατικότητα.
Ζ. Σαπουντζάκη: Ισως έχω παρεξηγηθεί εξαιτίας του τύπου που έκανα στο θέατρο και εν συνεχεία στα κέντρα όπου δούλευα. Ζω όµως πολύ απλά, καθαρίζω τον κήπο µου, µαζεύω τις πευκοβελόνες, κάνω όλες τις δουλειές του σπιτιού. Στο θέατρο ήµουν µοναχικό άτοµο. Κάποτε ο Σκυλίτσης έκανε τον σταυρό του που µε είδε στη 1 τη νύχτα να καθαρίζω τον χώρο έξω από τα καµαρίνια και να µαζεύω τα αποτσίγαρα. Πόσω µάλλον αυτή τη στιγµή που συζητάω µε έναν άνθρωπο όπως ο κύριος Παπαθεµελής, που τον αισθάνοµαι δικό µου, που του πιάνω το χέρι και νιώθω σαν να είµαστε στον Λευκό Πύργο και να πίνουµε το καφεδάκι µας.
Σ. Παπαθεμελής: ∆εν το κάναµε ώς σήµερα, θα το κάνουµε όµως τώρα.
-Κύριε Παπαθεµελή, τι θα λέγατε σε οποιονδήποτε πιστεύει ότι σας χωρίζει άβυσσος µε την κυρία Σαπουντζάκη;
Σ. Παπαθεμελής: Αβυσσος είναι η ψυχή του ανθρώπου, αλλά άβυσσος δεν χωρίζει τους ανθρώπους µεταξύ τους. ∆εν έχουµε να χωρίσουµε απολύτως τίποτα και µπορώ µάλιστα να πω ότι δεν είµαστε στους αντίποδες των ιδεών. Η αφοσίωση της κυρίας Σαπουντζάκη στις µεγάλες ελληνικές αξίες της ζωής, όπως είναι η πίστη των πατέρων µας, το φιλότιµο, η λεβεντιά, µε συγκινούν ιδιαίτερα. Εχουµε λοιπόν έναν κοινό τόπο για να συναντηθούµε που είναι πολύ σηµαντικός.
[...]
Ζ. Σαπουντζάκη: Θα ’θελα όµως να πω ότι αυτή τη στιγµή είµαι µε έναν άνθρωπο που αγαπώ και που είναι πατριωτάκι µου από τη Θεσσαλονίκη.
Σ. Παπαθεμελής: Ρωµιά και Θεσσαλονικιά λοιπόν, κυρία Σαπουντζάκη.
Ζ. Σαπουντζάκη: Οι Θεσσαλονικείς είναι ντόµπροι, είναι αληθινοί. Φαίνεται από τα µάτια τους. Τους κοιτάζεις και σεκοιτάζουν σταµάτια και τα µάτια δεν λένε ψέµατα. Και έχει και κάτι άλλο ο κύριος Παπαθεµελής. Πιστεύει στον Θεό, όπως πιστεύω και εγώ. Σε όλη µου τη ζωή έκανα τον σταυρό µου πριν κοιµηθώ. Ακόµα και ψόφια από την κούραση, στις 5 και στις 6 το πρωί, θα κάνω τον σταυρό µου πριν πέσω στο κρεβάτι. Μια φορά µόνο ξέχασα να τον κάνω και ξανασηκώθηκα αµέσως...
[μήπως λείπει ένα νι απ' το επίθετό της;]
σχόλια