Σε μια αυτοβιογραφική αφήγηση, θα ήταν το σκηνικό μιας από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Αναρωτιέμαι και πόσων εκατομμυρίων ανθρώπων ακόμα. Πόσοι αντάλλαξαν ένα πρώτο φιλί κάτω από τα δυο μνημειακά λιοντάρια της εισόδου; Για πόσους λειτούργησε ως διακριτό σημείο αναφοράς του βίου τους; Πόσο κρύφτηκαν στις αίθουσές της προφασιζόμενοι ότι αναζητούν κάποιοι βιβλίο μόνο και μόνο επειδή δεν είχαν πού αλλού να πάνε για να κρύψουν τη θλίψη τους; Απ'ολους τους ναούς της βιβλιοφιλίας, η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης, η New York Public Library είναι σίγουρα ο πιο ιδιότυπος και σημαντικός.
Άνοιξε σαν σήμερα, πριν από εκατό χρόνια ακριβώς, στις 23 Μαίου του 1911 και την πρώτη ημέρα της λειτουργίας της είχε πάνω από 1εκ τόμους διαθέσιμους στο κοινό. Αυτά τα πρώτα εκατό χρόνια γιορτάζει αυτές τις ημέρες η βιβλιοθήκη με περηφάνεια αλλά και ανησυχία για το μέλλον αφού οι περικοπές στις δαπάνες θα περιορίσουν τη δραστηριότητά της και τις ώρες λειτουργίας της.
Αν κάτι θαυμάζω στην αμερικανική κουλτούρα είναι ο τρόπος με τον οποίο καταφέρνει να κάνει τον πολιτισμό υπόθεση όλων αναγνωρίζοντας για κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από το μορφωτικό του επίπεδο μια θέση από την οποία μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη και διατήρησή του. Αυτή η πρακτική του πολιτισμού ως βίωμα κάθε γενιάς είναι που τον κάνει εσαεί σύγχρονο αφού αφορά όλους πάντα και η φιλοσοφία αυτή αποτυπώνεται πολύ καθαρά σ'αυτή τη βιβλιοθήκη.
Η New York Public Library είναι ένας οργανισμός πολύπλοκος (αποτελείται από 78 κτήρια διάσπαρτα στην πόλη της Νέας Υόρκης ένα από τα οποία είναι αφιερωμένο στους τυφλούς και τα άτομα με ειδικές ανάγκες...) Οι υπηρεσίες που προσφέρει στο κοινό από τις τηλεφωνικές, μέχρι τις ψηφιακές, δεν έχουν ταίρι αν σκεφτούμε πως είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε να μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν όλοι οι πολίτες και όχι μόνο οι εξοικειωμένοι με τις βιβλιοθήκες ενώ το πλήθος των εκπαιδευτικών προγραμμάτων που τρέχει την έχουν αναδείξει ως εκπαιδευτικό κέντρο της Πολιτείας.
Κοιτώ τις σελίδες του σάιτ που είναι αφιερωμένες στην "Εκατονταετία" και για άλλη μια φορά με συγκινεί το πώς επιθυμούν να μετατρέψουν την ιδεα σε βίωμα χρησιμοποιώντας με τρόπο εντυπωσιακό όλες τις δυνατότητες που δίνει η ψηφιακή τεχνολογία προσκαλώντας το κοινό να μοιραστεί αναμνήσεις, εμπειρίες, τα πράγματα που αγαπά στη βιβλιοθήκη. Η πρόσκληση δεν απευθύνεται μόνο στους νεουορκέζους αλλά και σε όσους πέρασαν από τη Νέα Υόρκη και συνδέθηκαν φευγαλέα με τη βιβλιοθήκη.
Αν έχεις μια φωτογραφία, κάποιο ενθύμιο, μια μνήμη μπορείς να τη μοιραστείς στο ψηφιακό Quilt αλλά και τίποτα δικό σου να μην έχεις, μπορείς να περιηγηθείς στην ψηφιακή της συλλογή, να βρεις κάτι που σου αρέσει και να είναι αυτό η δική σου συμβολή στον εορτασμό.
Κάτι φορές θυμώνω πολύ με τον εαυτό μου για τα πράγματα που μαζεύω και υπό κάποια οπτική γωνία έχουν μετατρέψει το σπίτι μου σε μαυσωλείο όπου συντηρούνται μνήμες οι μισές από τις οποίες θα έπρεπε να έχουν σβύσει. Ωστόσο σήμερα το πρωί ήταν από τις φορες που χάρηκα γιατί ξέθαψα ένα κομματάκι για το Quilt άσχετα αν μέχρι να το ανεβάσω η οθόνη είχε θολώσει στα μάτια μου. Το ότι ένα μικρό κομματάκι δικό μου ανήκει σε μια από τις σημαντικότερες βιβλιοθήκες του κόσμου που σήμερα κλείνει εκατό χρόνια λειτουργίας, μου έφτιαξε τη μέρα. Μπορεί να φτιάξει και τη δικιά σου. Δεν το δοκιμάζεις;
Διάβασα πολλά ενδιαφέροντα για τη βιβλιοθήκη αυτές τις μέρες αλλά το πιο ωραίο και ενδιαφέρον ήταν το κομμάτι του New Yorker ( ο οποίος συμμετέχει ενεργά στις εορταστικές εκδηλώσεις) για τους αγώνες των καπνιστών να επιτραπεί το κάπνισμα εντός της βιβλιοθήκης. Έξοχο! "Lady Nicotine in the Library".
σχόλια