Άγχος, απογοήτευση, στενοχώρια έχουν γίνει πλέον τρόπος ζωής. Και η αιτία; Ανάξια λόγου. Πρόκειται για πολυτελείς μελαγχολίες, απο αυτές που αναζητάς με λύσσα επειδή είσαι εγκλωβισμένος σε μια αρρωστημένη κατάσταση απο την οποία σου είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ξεφύγεις. ''Δύσκολο'';;; Βαριά κουβέντα. Στα 20+ τίποτα δεν είναι δύσκολο! Η ζωή σου σου ανήκει και τα όνειρά σου δεν έχουν το μήκος της σκιάς σου. Και όταν μάλιστα έχεις ξεφύγει απο του χάρου τα δόντια, ένας λόγος παραπάνω να έχεις επίγνωση του σπουδαίου εφήμερου. Απογοητεύσεις, απορρίψεις και άλλα τέτοια χτυπήματα της μοίρας, θα υπάρξουν πολλά. Μη ρωτήσεις γιατί. Γιατί έτσι είναι η ζωή! Αλλιώς θα ήταν βαρετή. Όταν νιώθεις πως η καθημερινότητά σου σε πνίγει και θες πάσει θυσία να δραπετεύσεις, βγες έξω! Βρες τους φίλους σου , απόλαυσε την ομορφιά της θάλασσας το ηλιοβασίλεμα, άκου το αγαπημένο σου τραγούδι και κούνησε ρυθμικά τα μέλη σου, ανέβα στο Λυκαβηττό και χάζεψε την πόλη απο ψηλά, δείξε στους αγαπημένους σου ανθρώπους πόσο τους αγαπάς. Ακούγονται απλά, είναι όμως τόσο ζωτικά όταν γίνουν τρόπος ζωής. Ίσως σε βοηθήσουν να κερδίσεις μέρα με τη μέρα μια ζωή που δεν ήταν καθόλου αυτονόητο πως θα την είχες πριν γεννηθείς... Ο Φεντερίκο Πεσσόα είχε πει κάποτε :''Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας, θα έπρεπε να πλένουμε και το πεπρωμένο μας, να αλλάζουμε ζωή όπως αλλάζουμε ρούχα. Όχι για λόγους επιβίωσης όπως κάνουμε όταν τρώμε ή όταν κοιμόμαστε, μα με εκείνο το σεβασμό που έχουμε σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας''. Και μην ξεχνάς... Η ζωή δεν είναι ούτε ροζ, ούτε λευκή, ούτε μαύρη. Παίρνει το χρώμα που εμείς της δίνουμε στην εκάστοτε κατάσταση. Δεν πρόκειται για λογίδριο κάποιου επαγγελματία παρηγορητή, αλλά για αλήθειες που αν τις εφαρμόσεις θα σου δώσουν φτερά στα πόδια και την καρδιά και τότε θα λυθούν όλα σου τα ερωτήματα.
...Κάποια που έχει ανάγκη το χαμόγελό σου...
σχόλια