Έχουμε ένα δεδομένο: η μουσική είναι ένα από τα τρία πιο διαδεδομένα πράγματα στον κόσμο. Το άλλο είναι το ίντερνετ. Οπότε η ένωση αυτών των δύο είναι από μια από τις βασικές αιτίες που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται ακόμα οι δισκογραφικές εταιρίες.
Μην επαναλαμβάνουμε, όμως, πράγματα που είναι ήδη γνωστά.
Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως ενώ παραδέχονται όλοι ότι το cd είναι νεκρό, βλέπουμε από την άλλη μια άνθηση στην αγορά του βινυλίου. Όχι, κάτι το τραγικό. Δεν ανοίγει ένας νέος δρόμος αλλά περισσότεροι που πάνε για να αγοράσουν μουσική σε κατάστημα, ψήνονται περισσότερο για βινύλιο παρά για cd. Έτσι βλέπουμε ότι οι δισκογραφικές επενδύουν σε συλλεκτικά κομμάτια (ακριβό lay out) που απευθύνονται αποκλειστικά σε μουσικούς συλλέκτες που είναι κατά χιλιάδες περισσότεροι από τους συναδέλφους τους στα εικαστικά.
Όμως, ο Γιώργος Μιχαλόπουλους γίνεται έξαλλος όταν του αναφέρουμε τη συλλεκτική του αξία: «Η συλλεκτική του αξία δεν με αφορά. Σε γενικές γραμμές με ενοχλεί κιόλας. Ίσως γιατί τα παραδείγματα που έχω, μπλέκουν περισσότερο από όσο θέλω με την απόλαυση που νιώθεις ικανοποιώντας το φετίχ σου και ξεχνούν την γένεση αυτού. Θα δώσεις 100e για την καταπληκτική επετειακή έκδοση του Screamadelica των Primal Scream γιατί λατρεύεις τον δίσκο (κι ας τον έχεις σ’όλες τις πιθανές εκδόσεις) και όχι γιατί όταν εξαντληθεί δεν θα μπορείς να το αγοράσεις. Η αξία του βινυλίου σήμερα βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τον ευτελισμό του cd αλλά έγκειται στο γεγονός πως είναι το μοναδικό μουσικό αντικείμενο που μπορεί να σε τοποθετήσει στην αναπαυτικότερη θέση του σπιτιού σου και να σε κρατήσει εκεί για ώρες (με ημίωρα διαλείμματα αλλαγής πλευράς). Είναι υπενθύμιση πως κάπως έτσι παθιάστηκες με την μουσική. Και ναι, μια ωραία και πλούσια δισκοθήκη ομορφαίνει το σπίτι σου.»
_1.jpg)
(o κυρ Θεοδόσης Μίχος μας έστειλε και φωτό του περίφημου Σκριμαντέλικα λίγο πριν το ψήσει και το φάει)
Εκτός από τις ξένες δισκογραφικές και οι ελληνικές, ειδικότερα, οι «εναλλακτικές» κάνουν μια στροφή. Και οι καλλιτέχνες. Και δεν κάνουν άσχημα. Των Baby Guru το lp ξεπούλησε σε σχέση με το cd και όλα τα δικά μας τα παιδιά, «κόβουν» και μερικούς δίσκους. Παραδείγμα: το καινούριο του king elephant και το πρόσφατο For The Record από τους Zebra Tracks, Space Blanket, Exposed By Observers, Felizol & The Boy…
Οι My Wet Calvin που κατά καιρούς βγάζουν κάτι επτάιντσα εξηγούν γιατί προτιμούν το βινύλιο: “Το βινύλιο, όπως και το cd, όπως και η κασέτα είναι ξεπερασμένα μέσα αναπαραγωγής ήχου. Αν τα αντιπαραβάλλεις, θα μιλήσεις για τον ατόφιο αναλογικό ήχο και την ιεροτελεστία στο πρώτο (που λίγη σημασία έχει όταν οι ηχογραφήσεις είναι μοιραία ψηφιακές), την χρηστικότητα στο δεύτερο και το ρομαντισμό στην τελευταία. Θα πρέπει κάπως να δικαιολογήσεις την επιμονή σου σε αυτά, γιατί αργά ή γρήγορα θα παραδεχθείς ότι είναι άχρηστα. Επειδή όμως μάθαμε να ακούμε "χειροπιαστή" μουσική και ακόμα δεν μπορούμε να συνηθίσουμε στην ιδέα ενός album χωρίς artwork, ανήκουμε σε εκείνη τη συνομοταξία των ανθρώπων -για να μην πω γενιά- που επιπόλαια θεωρεί μια αποκλειστικά ιντερνετική κυκλοφορία, εκ προοιμίου ανεπίσημη και ίσως β' διαλογής. Από τα τρία λοιπόν, προτιμάμε το βινύλιο, γιατί είναι το μεγαλύτερο, γιατί πουλάει ακόμα κάποια αντίτυπα σε αντίθεση με το cd και γιατί το βλέπεις να γυρίζει.”
Πόσο πάει το μαλλί; Ειδικά για ν’ αγοράσεις πικάπ και σύστημα. Ο Μιχάλης Γεωργίου δέχεται αυτήν την ερώτηση 5-6 φορές την εβδομάδα από λυσσασμένους hipsters που θέλουν να εντρυφήσουν στο νέο φετιχισμό. Η απάντηση που μου έδωσε στο fb ήταν η παρακάτω.
για ενα hifi συστημα προχειρο/ με αξιοπρεπεια/ με καινουρια στοιχεια/ θες 300 για ενα πικαπ
300-400 για ενισχυτη/ και 200 για ηχεια/ αλλα αυτό/ δε θα παιζει απλα
θα ναι ενα entry level/ hi fi συστημα/ αν θες για πιο μαπα/ γλιτωνεις τουλαχιστον
100 απο τα ηχεια /και αλλα 100 απο τον ενισχυρη/ ενισχυρη/ τ /
αν πας σε μεταχειρισμενα/ βρισκεις ευκαιριαρες/ και το στηνεις τσαμπα
αν μαθω/ οτι τα πεις σε καμια γκομενα/ θα σε θαψω/ μονο η μαρκελλα ανδρικακη ειναι στο bro club
για να τον ρωτήσω μετά: «δηλαδή πόσο πάει»
ε δε σου πα/ ρε καριολη/ πες 800 για ενα καινουριο.
Και να καταλήξει:
νομιζω οτι με κανετε παρεα/ μεχρι να ετοιμασετε τα ηχοσυστηματα σας
και ξαφνικα ενα απογευμα/ θα σταματησετε/ να μου μιλατε
ολοι μαζι
Το Άγιο Πνεύμα να κάτσει στα κεφάλια μας. Αυτό είναι που μας έλειπε κιόλας.
σχόλια