(εικαστική επιμέλεια πόστ Πάνος Μιχαήλ)
------
«Ξεκίνησε ως μεταρρυθμιστής αλλά έχει καταλήξει ναυαγός . Ο δρόμος του έχει τελειώσει ακόμη και αν φτιάξει κυβέρνηση που θα εγκρίνει τα νέα μέτρα».
Ο Guardian με μια πολιτική «νεκρολογία»
για το no way out του Γιώργου Παπανδρέου
"Όταν επρόκειτο για την υποστήριξη των τραπεζών μας, δεν διστάσαμε. Μιλήσαμε για εγγυήσεις "τρισεκατομμυρίων" ευρώ, μια λέξη που δεν ήταν ακόμη γνωστή την εποχή εκείνη.. Πρέπει να υπενθυμίσουμε σε ορισμένους πολιτικούς στο βόρειο τμήμα της Ευρώπης ότι το ευρώ είναι ένα εξαιρετικό πλεονέκτημα προπάντων για τις χώρες εξαγωγείς, όπως η Γερμανία, το Μπενελούξ και η Σκανδιναβία. Όταν πηγαίνετε στην Αθήνα, βλέπετε στους δρόμους Mercedes και Audi"
Από το Βέλγιο με αγάπη… Ο υπουργός Οικονομικών της χώρας Ντιντιέ Ρέιντερς, υπενθυμίζει στους σκληρούς του βορά που πήγαν τα λεφτά.
«Δεν ήμουν η μόνη γυναίκα στη ζωή του Hefner. Δεν ένιωθα άνετα μέσα μου να τον παντρευτώ, γιατί ένας γάμος είναι ανάμεσα σε δυο μόνο ανθρώπους».
Έρωτας δίχως αύριο. Το 25χρονο κουνελάκι Crystal Harris εξηγεί –κάνοντας και ζήλιες- γιατί χώρισε τον 85χρονο Χιου Χέφνερ.
«Το παλέψανε έξυπνα αλλά όχι ρε φίλε... δεν θα μας διώξουν από την πλατεία 300 αλήτες μέσα και 300 αλήτες έξω… Μη φοβάστε τίποτα και κανέναν. Είμαστε πολύ περισσότεροι!! Στο φόβο μας ποντάρουνε πως δεν θα γεμίσουμε απόψε την Αθήνα».
Liberté, égalité,gaultier …Είναι η Ναταλία Γερμανού,που ανεμίζει με δύο αγωνιστικά tweet την trendy παντιέρα στον αγώνα των αγανακτισμένων στου Συντάγματος.
«Δεν ξέρω αν εγώ μπορώ να σας φτιάξω το κέφι με όλα αυτά που γίνονται, όλα αυτά που ακούγονται, όλα αυτά που διαβάζω. Το ευχάριστο το έχουμε ξεχάσει πια! Δεν υπάρχει μια ελπίδα! Ένα φως σε αυτό το τούνελ το μαύρο δεν βλέπω να έρχεται»
Το λένε κι οι γραφές του lifestyle, φάνηκαν πια καθαρά τα μαύρα σημάδια … Τo τέλος θα έρθει όταν και η Ελένη Μενεγάκη θα βγαίνει στο γυαλί σαν μανιάτισσα μοιρολογίστρα ( με μαντήλι Hermes )
Η κοινωνία ευνουχίζει τους καλλιτέχνες.
Δεν είμαστε ελεύθεροι να εκφραστούμε.
Φοβόμαστε την κρίση των ανθρώπων.
Τα καλά έργα απέχουν μια τρίχα από τη γελοιότητα.
Πρέπει να τολμήσεις, να μη φοβηθείς».
Ο σκηνοθέτης Νίκος Παναγιωτόπουλος
για τα υψηλά τείχη που χτίζει το κοινό.
Πτώχευση δημοσίου χρέους είναι αναπόφευκτη μόνο εάν μια χώρα είναι βαριά υπερχρεωμένη με ξένο νόμισμα. Το ευρώ δεν είναι ένα ξένο νόμισμα για την Ελλάδα. Συνεπώς, με τη στήριξη του ευρωπαϊκού μηχανισμού και της ΕΚΤ, μπορεί να αποφευχθεί μια πτώχευση.
Ο Γερμανός οικονομολόγος Γκούσταβ Χορν για το άρρωστο μέλος στο ευρωπαϊκό σώμα.
Τα ισχυρά οικονομικά-βιομηχανικά λόμπι, δηλαδή ομάδες προσώπων που προσπαθούν να επηρεάσουν τα όργανα της Ε.Ε. προς όφελος των συμφερόντων τους, έχουν εισχωρήσει στην Ε.Ε. Περίπου 20.000 λομπίστες εργάζονται στο Ευρωκοινοβούλιο.
Ο Πρόεδρος των Ιρλανδών «αγανακτισμένων» Φρανκ Γκεόγκαν, αποκαλύπτει τον εχθρό εντός των τειχών.
«Το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί· πριν από 200 χρόνια, ο συνολικός πληθυσμός της γης ήταν 500 εκατ., σήμερα είμαστε παραπάνω από 6 δισ. και τα 6 δισ. ζουν μακράν καλύτερα απ' ό,τι ζούσαν τα 500 εκατ. πριν από 2 αιώνες. Οπότε, το σύστημα λειτουργεί σωστά».
Ένα χαμόγελο πριν πεθάνεις…Ο Στιβ Φορμπς, πολυεκατομμυριούχος και εκδότης του αμερικανικού περιοδικού Forbes προσπερνά άλλους αριθμούς και εκθειάζει με βολικά νούμερα τον καπιταλισμό.
Οι τράπεζες έφτιαξαν έναν μύθο ανάπτυξης στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία και το περίεργο είναι ότι και οι τρείς αυτές χώρες έχουν μοντέλα ανάπτυξης παρόμοια που βασίζονται στην κερδοσκοπία της ακίνητης περιουσίας, στην κατασκευή και στον τουρισμό.
Σημειώσεις εν καιρώ πολέμου. Ο Χιλιανός συγγραφέας Λουίς Σεπούλδεβα για το πατρόν μιας παράξενης κρίσης, σαν μάχη με κοινό εχθρό.
«Γιατί η Ελλάδα να έχει ανάγκη σήμερα από έναν στρατό που αναλογικά με το μέγεθος του πληθυσμού της είναι μεγαλύτερος από τον στρατό της Γερμανίας; Γιατί το ελληνικό κράτος να πληρώνει την Ορθόδοξη Εκκλησία; Γιατί οι παπάδες να είναι δημόσιοι υπάλληλοι; Γιατί αγοράζετε υποβρύχια; Πρέπει να σταματήσετε να πιστεύετε ότι οι Τούρκοι δεν έχουν άλλο στον νου τους από το να εισβάλουν στην Ελλάδα. Είστε ο καθένας για πάρτη του. Βλέπουμε τι συνέβη τα τελευταία 10-15 χρόνια στην Ελλάδα. Κανείς δεν ήθελε να πληρώνει φόρους, δεν υπήρχε μια κοινωνία που ταυτιζόταν με το συλλογικό καλό. Θα δυσκολευτείτε να βγείτε από την κρίση αν δεν υπάρξει μια ταύτιση της πλειοψηφίας της κοινωνίας με το συλλογικό καλό, με τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις. Αυτή είναι μια συζήτηση που θα έπρεπε να κάνετε στην Ελλάδα».
Ο Ντανιέλ Κον Μπεντιτ για τις εθνικές μας αδυναμίες και εμμονές.
και για τα σύνορα που υψώσαμε στο μπαλκόνι μας.
«Κατά ειρωνικό τρόπο, αν οι Έλληνες αποφασίσουν ότι η έξοδος από το ευρώ δεν είναι μόνο δυνατή αλλά και επιθυμητή ο πυρήνας της ΕΕ με επικεφαλής τη Γερμανία θα κάνει τεράστιες παραχωρήσεις, ακόμη και την διαγραφή χρέους».
Δεν το λέει κάποιος αιρετικός οικονομολόγος, κόντρα στους ορθολογιστές του Μνημονίου. Είναι η συντηρητική Wall Str. Journal που περιγράφει το Ζάλογγο για δανειζόμενους και δανειστές.
«Δεν έχουμε απολύτως καμία εμπειρία σχετικά με το τι μπορεί να συμβεί, αν ένα μέλος μίας νομισματικής ένωσης, όπως αυτής που έχουμε, έκανε ένα τέτοιο βήμα»
Η ζωή μετά θάνατον…Ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ για την κερκόπορτα που βγάζει στο άγνωστο, μετά από μια χρεοκοπία της Ελλάδας.
Σε δύσκολους καιρούς ,ακόμη και σήμερα, το θέατρο μπορεί να θριαμβεύσει. Ξέρετε ποια είναι σήμερα η μεγαλύτερη τουριστική ατραξιόν στις ΗΠΑ; Το Μπρόντγουεϊ. Στο West Εnd του Λονδίνου τα εισιτήρια που έκοψαν οι θεατρικές παραστάσεις το 2010 ήταν τα περισσότερα στην ιστορία του!...Ο κόσμος κάνει οικονομίες για να μπορέσει να ζήσει μια θεατρική εμπειρία. Γιατί τη χρειάζεται. Ολοι τη χρειαζόμαστε. Αποτελεί ανάγκη ».
Ο Κέβιν Σπέισι για τη σκηνή ως καταφύγιο στην εποχή της κρίσης.
σχόλια