''Σε μια έρημο βρίσκομαι,
και σε παρακαλάω,
μη με ρωτάς γιατί,
είμαι ανίκανη να δίνω εξηγήσεις.
Όμως, απ΄όλα περισσότερο
θέλεις να μάθεις τι μου λείπει;
Το παραμύθι...
Το παραμύθι πως μια μέρα θα βρίσκαμε μια όαση μαζί!
...Πόσο κλέφτες γίνονται οι άνθρωποι όταν διεκδικούν
μερτικό απ'την ψυχή σου
Πόσο ψεύτες όταν σου ζητούν
να γυρίσεις πίσω
εκείνα που δεν σου έδωσαν ποτέ
Πόσο...όταν νομίζουν πως πίστεψες
πως έρχονται μαζί σου
για να μοιραστούν ένα όνειρο
Σκέφτομαι λοιπόν τι διαφορά υπάρχει
να σαι ανάμεσα στους ανθρώπους
ή μέσα στα θεριά
Και λέω πως με τα θεριά είναι καλύτερα
Στο κάτω κάτω αυτά τα ξέρεις.
Τους ανθρώπους όμως...
Μέχρι να πάρεις είδηση τι θεριό έχεις δίπλα σου
σε κατασπάραξε...
Τους ανθρώπους εγώ τρέμω.
Αλίμονο απ'αυτούς. Αλίμονο και τρισαλίμονο
...Είναι περίεργο, αλλά μέσα εκεί,
στην μπόχα της απόγνωσης,
στον πάτο της κολασης
ένιωσα τη μεγαλύτερη δίψα
τον μεγαλύτερο πόθο για τη ζωή
Κι ήταν τελικά αυτό που με σωσε και με σώνει.
Όταν έπρεπε να κόψω όλους τους άγριους θάμνους
να ελευθερωθεί το τοπίο, δεν το κανα.
Λυπήθηκα τα φίδια που δε θα είχαν
άλλες φωλιές να κρυφτούν.
Όταν έπρεπε να φυλάξω λίγο νερό,
για ώρα ανάγκης,
δεν το κανα.
Λυπήθηκα τ'αδέσποτα που διψούσαν.
Τώρα... Τώρα πως να φυτρώσουν οι βολβοί;
Πως να ποτιστούν τα όνειρα;... ''
σχόλια