και εντελώς ξαφνικά, πέθανε ο dylan. μια οιμωγή εξαπλώθη. ένας πόνος βουβός. τα στερνά τρέξαν να τιμήσουν τα πρώτα. ο θόρυβος ήτο εκκωφαντικά ήσυχος. εκοιμήθη ο ποιητής. εκείνος. ο όποιος. τα παληκάρια έστερξαν να προσκυνήσουν. έκαναν ματάνοιες. τον είχαν  αγαπήσει. ναι, τα χε πει. ναι, τα χε προλογήσει. τα  βράδια, εφεξής, θ' άναβαν λαμπάδες. μα πόσα χαζά υπήρχαν. και πόσες ανοησίες θα υπάρξουν.

ετούτο το μέρος που σε λίγο θα είναι έρημος, ετούτο να το θυμηθείς. βρήκα την εύη απόψε. φίλη καλή. αγάπησε, όπως πρώτα. τώρα, επτώχευσε. όλα σκατά

 και μετά, ήρθα εγώ.

τί νόμιζες

τί πίστευες

ποιός ήσουν ?

σ' αγάπησα. πήγε πέντε η ώρα κια πρέπει να κοιμηθώ. επτώχευσες, καρδιά μου.

μα εμένα

ειλικρινά

δε με νοιάζει

έμαθα στα πολλά και στα λίγα

και είμαι καλά