H ιδεά του φωτογράφου Pavel Maria Smejka στο αρτ πρότζεκτ του Fatescapes να αφαιρέσει κάθε ανθρώπινο παράγοντα επεμβαίνοντας ψηφιακά σε γνωστές φωτογραφίες που απεικονίζουν γεγονότα (από πολέμους μέχρι λιμούς) που είναι χαραγμένα ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη φαίνεται εξαιρετικά απλή.
Δεν κατέχει άλλωστε το πρωτείο της ιδέας θα μπορούσαμε να πούμε στις φωτογραφικές επεμβάσεις. Ηδή πολύ πριν την επέλαση του photoshop οι εκάστοτε κρατικοί αυταρχικοι εξουσιαστικοί μηχανισμοί ανα τις διάφορες ιστορικές περιόδους επεμβαίναν πολύ συχνά και αλλοιώναν φωτογραφικά πειστήρια για να προπαγανδίσουν τη δικιά τους εκδοχή της αλήθειας.
Αυτό που είναι σημαντικό και τελικά έχω την αίσθηση πως καταφέρνει να το πετύχει ο Smejka είναι πως αφενός μας αποδεικνύει περίτρανα πόσο τα τραγικά γεγονότα που έχουν αφαιρεθεί ψηφιακά συνεχίζουν να είναι ακόμα και στο φαινομενικά πια ουδέτερο φωτογραφικό κάδρο παρόντα και αφετέρου μας αποκαλύπτει με τον τρόπο της τέχνης του πως η επίσημη ιστορία που είναι γεμάτη ήττες και πόνο των ανθρώπων που την έζησαν αφηγείται ακόμα και μέσα από κενές σελίδες το τί πέρασαν όσοι συμμετείχαν στο ίδιο το γεγονός.
Ίσως γιατί η μνήμη διαγράφεται πολύ πιο δύσκολα απ' ότι τα στοιχεία μιας φωτογραφίας. Και όσο κι αν η Ιστορία γράφεται και ξαναγράφεται η ιστορική μνήμη μένει ανεξίτηλη για να υπενθυμίζει όλα όσα μας έχουν στιγματίσει και τα οποία δεν μπορεί (και δε πρέπει) να επαναλαμβάνονται συνεχώς.
Είναι ασήκωτο το βάρος της Ιστορίας και οι ρωγμές που αφήνει στα ανθρώπινα θεμέλια.
Δες τις αυθεντικές φωτογραφίες εδώ:
.jpeg)
σχόλια