Στην οδό Αιγύπτου ―πρώτη πάροδος δεξιά―
Τώρα υψώνεται το μέγαρο της Τράπεζας Συναλλαγών
Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως.
Και τα παιδάκια δεν μπορούνε πια να παίξουνε από τα τόσα τροχοφόρα που περνούνε. Άλλωστε τα παιδιά μεγάλωσαν, ο καιρός εκείνος πέρασε που ξέρατε. Τώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυρίζουν μυστικά, δεν εμπιστεύονται.
Όσα επιζήσαν, εννοείται, γιατί ήρθανε βαριές αρρώστιες από τότε. Πλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, θωρακισμένοι στρατιώτες. Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες. Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, λένε το μάθημα οι ίδιοι στα παιδιά τους ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδα. Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών των παιδιών τους.
Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λέγαμε, υψώνεται η Τράπεζα Συναλλαγών―εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός συναλλάσσεται―Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως―εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν.
ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, οὐκ ἐστὲ ἐν σκότει, ἵνα ἡ ἡμέρα ὑμᾶς ὡς κλέπτης καταλάβῃ. πάντες ὑμεῖς υἱοὶ φωτός ἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας. οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότους.
Προς Θεσσαλονικείς 5:4-5
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, έλεγε κι ο Ποιητής.Η Ελλάδα με τα ωραία νησιά, τα ωραία γραφεία, τις ωραίες εκκλησιές
Η Ελλάς των Ελλήνων.
Το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη «Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ.Χ» διατίθεται σε ηλεκτρονική μορφή στο Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού => εδώ, όπου μάλιστα μπορείς να ακούσεις τον ίδιο τον ποιητή να διαβάζει το ποίημα. Τα τεκμήρια του 19ου αιώνος ανθολογήθηκαν από τη συλλογή της «Πλειάδος» => εδώ και τη συλλογή «Κοσμόπολις» => εδώ, ενώ του 20ου αιώνα από την ψηφιακή συλλογή e-φημερίς της Εθνικής βιβλιοθήκης => εδώ. Οι εικόνες της παλιάς Θεσσαλονίκης προέρχονται από τα ψηφιακά αποθετήρια του φωτοαρχείου του Marburg => εδώ και του Δήμου Θεσσαλονίκης => εδώ, αλλά αν έχεις χρόνο ρίξε μια ματιά και στο εξαιρετικό "Θεσσαλονίκη, η πόλη των Βαλκανίων 1900-1930" του Εθνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου => εδώ.
σχόλια