Oι φωτογραφίες με μωρά τις περισσότερες φορές πρέπει να ομολογήσω με κάνουν να βαριέμαι φριχτά:-)
Πόσο ροζουλί συναισθηματισμό και πόσες αόρατες και ορατές δέσμες αγαπητικής σαχλαμαρίτσας (με τις καλύτερες των προθέσεων, δε λέω;-) με πρωταγωνιστές χαριτωμένα χαμστερομπομπιράκια μπορεί να καταναλώσει κάποιος; Ξέρω τον αντίλογο. Εκατομμύρια, λολ!
Παρατηρώντας όμως το project της Rachel Hulin The Flying Baby μπορώ να πω πως αναθεώρησα κάποιες από τις αισθητικές επιφυλάξεις μου.
Πρωταγωνιστής στις συνθέσεις τις είναι ο μικρός γιός της τον οποίο με την χρήση του photoshop τον έχει μετασχηματίσει σε ένα είδος baby Peter Pan θα έλεγα, ο οποίος ίπταται και είτε μέσα στα δωμάτια του σπιτιού τους, είτε σε σοφίτες, είτε έξω στη φύση συμπυκνώνει και απεικονίζει εξαιρετικά την αίσθηση που όλοι είχαμε σε αυτή την ηλικία.
Την παιχνιδιάρικη απροσδιοριστία, την διαρκή διάθεση για εξερεύνηση, την ακατανίκητη επιθυμία του πετάγματος και τον μετασχηματισμό στα παιδικά μας μάτια του πιο κοινού και τετριμμένου πράγματος σε πραγματικότητα που λες και έχει ξεφυτρώσει από παράλληλο σουρεαλιστικό σύμπαν.
Ίσως για αυτό νοσταλγούμε μεγαλώνοντας αυτό το ηλικιακό στάδιο και σε κάθε ευκαιρία που μας δίνεται ξαναβουτάμε άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο στην αρχετυπική πατρίδα της παιδικής ηλικίας.
Δες τις εξαιρετικές φωτογραφίες εδώ:
σχόλια