Την Κυριακή το βράδυ, ένα είναι το όνομα που θα αναφερθεί στις περισσότερες ομιλίες αποδοχής των Όσκαρ. Ένα όνομα που οι νικητές θα επικαλεστούν πιο πολύ και από την μαμά τους, την Αμερική και τον Παντοδύναμο. Ή τουλάχιστον, ένα από τα παρατσούκλια του. Στο Χρυσές Σφαίρες, τον περασμένο μήνα, η Μέριλ Στριπ αναφέρονται σε αυτόν ως "ο Θεός". Η Μαντόνα ως "ο τιμωρός». Για τον Τόμας Λάνγκμαν, τον γάλλο παραγωγό του «ΤheArtist», ήταν απλά «το αφεντικό».
Ο Χάρβει Γουάινστιν , με τις παραγωγές του σε ταινίες όπως το το «IronLady», το «MyweekwithMerilyn» και το «W.E» έχει καταφέρει να κερδίσει την 303η υποψηφιότητα για Όσκαρ. Σίγουρα είναι θέμα χρόνου μέχρι η Ακαδημία να δώσει την εντολή για τον επανασχεδιασμό των αγαλματιδίων με την μορφή της γενναιόδωρης εικόνας του.
Το πρώτο φαβορί του Γουάινστιν φέτος, με 10 υποψηφιότητες για Όσκαρ (και μεγάλες πιθανότητες για να κερδίσει τις περισσότερες ) είναι η ταινία «TheArtist». Οπαδός των κατασκοπευτικών παρωδιών του Γάλλου σκηνοθέτη Μισέλ Χαζαναβίσιους, ο Γουέινσταιν είδε την ταινία σε ιδιωτική προβολή στο Παρίσι την περασμένη άνοιξη. Στη συνέχεια αγόρασε τα δικαιώματα για την διεθνή διανομή της ταινίας, μόλις δύο ημέρες πριν από την πρεμιέρα της στις Κάννες. Έφτασε πολύ κοντά στο να κερδίσει το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού και από εκείνη την στιγμή άρχισε να σαρώνει τα θετικά σχόλια και τις αποθεωτικές κριτικές. Ακόρεστος, άγριος, ασταμάτητος - όπως και ο δάσκαλός του.
Η έφεση του Γουάινστιν είναι προφανής. Ο ρόλος του σε μια ταινία μάλιστα, μπορεί να κυμαίνεται από την αγορά των δικαιωμάτων έως την παρακολούθηση και την στενή την επίβλεψη επί του έργου, από την έναρξή μέχρι το τέλος του. Η ταινία «ΤheArtist», μια ωδή στις ημέρες δόξας του κινηματογράφου, είναι μία τόσο ευφυής παραγωγή μπορεί εύκολα να γοητεύσει τα μέλη της ακαδημίας και ταυτόχρονα τόσο γοητευτική ώστε να κερδίσει τους θεατές. Η πρόκληση της ταινίας είναι ακαταμάχητη: Ο άνθρωπος που θα καταφέρει να εξασφαλίσει το Όσκαρ καλύτερης ταινίας με μια βουβή, ασπρόμαυρη, γαλλική ταινία χωρίς την συμμετοχή πραγματικών αστεριών, σίγουρα, είναι ένας άνθρωπος ικανός για τα πάντα.
Για δεκαετίες, υπήρξε ένας ζωντανός θρύλος. Ένας από τους λίγους παραγωγούς που έχουν καταφέρει να κερδίσουν όχι μόνο φήμη αλλά και αναγνωρισιμότητα. Το 1979, αυτός και ο νεώτερος αδελφός του, ο Μπομπ, εγκατέλειψαν το κολέγιο και δημιούργησαν μια εταιρεία διανομής σε ένα διαμέρισμα στο Μανχάταν, η οποία με το πέρασμα των χρόνων έφτασε στην τελική μορφή της, την Miramax ( Μίριαμ και Mάξ ήταν τα ονόματα των γονιών τους).
Μέσα στην ίδια δεκαετία, αγόρασαν τα δικαιώματα της ταινίας “Sex, LiesandVideotape» του Στίβεν Σόντερμπεργκ έναντι ενός εκατομμυρίου δολαρίων και κατάφεραν να τα εικοσαπλασιάσουν. Οι Γουάνιστιν σημείωσαν μεγάλες επιτυχίες ανακαλύπτοντας φθηνές ευρωπαϊκές ταινίες και μεταφέροντας τες στις ΗΠΑ όπως το «Cinema Paradiso», «Μyleftfoot», «The Crying Game», η τριλογία του «Three Colours» και το «ΤheEnglishPatient».
Το 1993, η Miramax εξαγοράστηκε από την Disney για εξήντα εκατομμύρια δολάρια. Αρχικά, οι δύο πλευρές διατηρούσαν πολύ καλές σχέσεις. Τα κέρδη τους αυξήθηκαν από πέντε εκατομ. λίρες σε εβδομήντα πέντε, μόλις σε τέσσερα χρόνια.
Οι στενές σχέσεις που διατηρούσε με διάσημες προσωπικότητες- παραθέριζε με την Γκουίνεθ Πάλτροου και τον Μπίλ Κλίντον - δεν ήταν πάντα ρόδινες. Τον Μάρτιο του 2002, σύμφωνα με πληροφορίες, καυγάδησε με την Τζούλι Τέιλορ σε δοκιμαστικό γύρισμα της ταινίας «Frida». Πάνω στον καυγά, της φώναξε: «Είσαι το πιο αλαζονικό άτομο που έχω γνωρίσει. Πήγαινε να προωθήσεις μόνη σου την ταινία». Ενώ, τα έβαλε και με τον συνεργάτη της Τέιλορ ζητώντας του να υπερασπιστεί την γυναίκα του στην λογομαχία που είχανε ώστε να μπορέσει να τον «σπάσει στο ξύλο». Στο τέλος, απέλυσε περίπου έξι άτομα από το προσωπικό.
Η απαράδεκτη συμπεριφορά του χειροτέρευε ακόμη περισσότερο καθώς τα πράγματα πήγαιναν στραβά για εκείνον. Η είσοδος του στις εκδόσεις με το περιοδικό «Talk», έληξε άσχημα όπως και το πέρασμα του από την αγορά μόδας. Ωστόσο παρά τις δυσκολίες, παρέμενε πάντοτε προκλητικός. Ερωτηθείς εκείνη την περίοδο για το αν ήταν φοβισμένος με την εξέλιξη των πραγμάτων, ο Weinstein, δήλωσε: "Ναι, είμαι τρομοκρατημένος. Είμαι τρομοκρατημένος που πρόκειται να έχω μία χρονιά πολύ καλύτερη από την προηγούμενη».
Η υγεία του Weinstein ωστόσο κλονίστηκε. Το 2004, χώρισε από την επί δεκαεπτά χρόνια σύζυγό του, Εύα. Τον επόμενο χρόνο, τα δύο αδέλφια αποχώρησαν από την συνεργασία τους με την Disney για να συνεχίσουν μόνοι τους μετά από μια κλιμακούμενη σύγκρουση με τον Michael Eisner, τότε διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας κινουμένων σχεδίων.
Αλλά η εταιρεία των Weinstein δεν κατάφερε να ορθοποδήσει αμέσως.
Τα δύο αδέρφια αγόρασαν πάρα πολλούς τίτλους, πάρα πολύ γρήγορα - 70 μεταξύ 2006 και 2009 – ενώ πλήρωσαν πολυ λίγα δικαιώματα. Ο « Χάρβεϊ αισθανόταν πως αν αποχωρούσε θα έχανε τον προορισμό του», είχε δηλώσει ανώνυμα ένα πρώην στέλεχος της Miramax. «Η πρώτη ταινία ήταν το «Derailed» με την Τζένιφερ Ανιστον και τον Κλάιβ Όουεν που ομολογουμένως ήταν αρκετά κακή. Οι εβραίοι της Αμερικής είναι προληπτικοί. Το κάρμα ήταν κακό».
Στη συνέχεια, έκανε την εμφάνιση της η ύφεση. «Ο Μπόμπ και εγώ δεν είχαμε ποτέ χρέη» είπε τότε ο Γουάνστιν. «Οι τραπεζικοί επενδυτές μας έλεγαν, ‘το χρέος είναι φθηνό χρήμα’. Όχι, δεν είναι. Το χρέος μπορεί να είναι το πιο εθιστικό πράγμα στο σύμπαν και μπορεί να σε σκοτώσει. Συνηθίζεις εύκολα να ζεις πάνω από τα σύννεφα».
Η βράβευση της Κέιτ Γουίνσλετ με το όσκαρ καλύτερης ηθοποιού το 2008 για το «The Reader» τον βοήθησε να ανακτήσει την ψυχραιμία του αλλά και χρήματα. Το 2009, τα αδέλφια Γουένισταιν σημείωσαν μια σημαντική επιτυχία με την ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο, του οποίου το ταλέντο είχαν διαγνώσει χρόνια πριν. Το «Inglourious Basterds» θα έχει έσοδα 321 εκατομμύρια δολλάρια σε παγκόσμιο επίπεδο. Το 2010, τα ταμεία της εταιρείας θα γεμίσουν ακόμη περισσότερο με το «Κing’sSpeech» (εισπράξεις 414 εκατομμύριων δολαρίων σε ολόκληρο τον κόσμο και τέσσερα όσκαρ σις βασικές κατηγορίες).
«Δεν ακούς πια τις φοβερές ιστορίες που λέγονταν για τον Χάρβεϊ κάποτε» λέει ο Πήτερ Μπίσκιντ, του οποίου το βιβλίο «Down and Dirty Pictures» με κεντρικό θέμα την εταιρεία της Disney, καταγράφει και την ιστορία της συνεργασίας της με τον Weinstein. Ενώ συμπληρώνει: « Φαίνεται πως ανακτά την ικανότητα του να χειραγωγεί τα μέλης της Ακαδημίας.
Όλοι, συμπεριλαμβανομένων των ψηφοφόρων της ακαδημίας, λατρεύουν μία ιστορία ύβρεως και λύτρωσης. Αυτές τις μέρες, ο Γουάινστιν χαρακτηρίζεται από τον φίλα προσκείμενο τύπο ως «ευλογημένος». «Δεν το εκτιμούσα στον πρώτο γύρο της επιτυχίας του και δεν το εκτιμώ ούτε τώρα».
Πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να το καταπιεί αυτό; Oι δολοπλοκίες που έγιναν γνωστές είναι σίγουρα φούσκες ; Παρασκηνιακοί ψίθυροι καταδεικνύουν την ύπαρξη δυσοίωνων υπόγειων ρευμάτων. ΟΓουάινστιν, είναι ένας πρόσωπο που για το οποίο οι άνθρωποι της βιομηχανίας είναι εξαιρετικά απρόθυμοι να συζητήσουν, ακόμη και αν αφορά αυτό ακριβώς το ρεκόρ των υποψηφιοτήτων του». Εξακολουθεί να θεωρείται εφιάλτης», λέει άνθρωπος της βιομηχανίας. «Αγοράζει ταινίες, τις αλλάζει, τις θάβει, «πηδάει» τους νέους κινηματογραφιστές, γίνεται έξαλλος όταν το όνομα του δεν αναφέρεται στις ομιλίες αποδοχής των νικητών των Όσκαρ».
Ακόμη και μακροχρόνιοι οπαδοί του, όπως ο Βρετανός παραγωγός Στίβεν Γούλει εμφανίζονται επιφυλακτικοί για το μέγεθος της αναμόρφωσης του.« Δεν έχει αλλάξει πολύ αλλά ίσως γι αυτό να ευθύνεται η κατάσταση που επικρατεί στον κινηματογράφο. Πρέπει να έχεις κάποιον που να είναι αρκετά μακιαβελικός για να μπορέσει να αναμετρηθεί με τα κινηματογραφικά στούντιο».
Αλλά ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος είναι οικονομικός. Την περασμένη εβδομάδα, η εταιρεία των Γουάινστιν έκανε αίτηση για ένα δάνειο ύψους 150 εκατομμυρίων δολαρίων (95 εκατ. λιρών) προκειμένου να τους βοηθήσει στην αποπληρωμή των χρεών. Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, ανακοίνωσε μια δυνητικά επικερδή συνεργασία με το Netflix, το οποίο θα μπορούσε να συμβάλει στην αντιμετώπιση της οικονομικής αιμορραγίας στον τομέα της οικιακής ψυχαγωγίας. Ο Στίβεν Γκάιντος του Variety ανέφερε σχετικά: «Η νίκη που του διαφεύγει είναι το πώς θα μπορέσει να παράγει και να κυκλοφορήσει ειδικές ταινίες στην μετά εσόδων εποχή των δικαιωμάτων DVD ταινιών τρόπο που θα δημιουργήσει μία σταθερή και βιώσιμη κερδοφορία. Εκεί βρίσκεται ο πραγματικός χρυσός».
Και ενώ το «ΤheArtist» πρόκειται να επαναλάβει το κόλπο της ταινίας «King’sSpeech» σαρώνοντας τα όσκαρ, στην προσπάθεια του να κερδίσει και τις ανάλογες εισπράξεις, έχει αποτύχει σημαντικά. Πέρσι, την ίδια εποχή το «King’sSpeech» είχε εισπράξεις 114 εκατ. δολαρίων στις ΗΠΑ. Το «ΤheArtist» έχει λάβει μέχρι στιγμής 28 εκατ. δολάρια.
To πιο τραυματικό όμως δεδομένο είναι πως παρά τις διακρίσεις του το «MyweekwithMerilyn» η οποία, παρά τις αναμφισβήτητα καλές κριτικές έχει κέρδη μόλις 13 εκατομμύρια δολάρια. Ως ένα βαθμό το «TheArtist» είναι μια ανωμαλία στο κατάλογο του Γουέινσταιν: τα πάντα ήταν έτοιμα και καθορισμένα πολύ πριν ασχοληθεί με αυτό. Ενώ στην Μέριλιν συμμετείχε ενεργά σε κάθε βήμα, προσπαθώντας συνειδητά να δημιουργήσει έναν διάδοχο του «Κing’sSpeech». Ωστόσο αυτό που μπορεί να μην αρέσει στον τον Χάρβεϊ είναι πως η ταινία που ετοιμάζεται να αποτελέσει διάδοχο της, το «ΤheArtist» ήταν έτοιμη και γυρισμένη από πριν, χωρίς να έχει ο ίδιος την παραμικρή ανάμιξη.
Η μεγάλη επιτυχία του «ΤheArtist» ωστόσο, αποτελεί μια ισχυρή επιβεβαίωση του καλού γούστου του Γουάινστιν. Και το 2012 μοιάζει πολλά υποσχόμενο. Τουλάχιστον τρεις τίτλοι του , το «Django Unchained» του Ταραντίνο, το «ΤheWettestCountry» και το «Coogan’sTrade, είναι ικανοί να οδηγήσουν στην κατάκτηση πολλών βραβείων σε ένα χρόνο από τώρα.
"Νομίζω ότι αν μπορέσει να συνεχίσει να κερδίζει Όσκαρ βάζοντας την εταιρεία σε μια σταθερή και σφιχτή οικονομική βάση, θα τα καταφέρει», λέει ο Μπίσκιντ. «Η φιλοδοξία ήταν πάντοτε η αχίλλειος πτέρνα του, αλλά ελπίζω πως έχει πάρει το μάθημα του»., συμπληρώνει. Είναι μια προειδοποίηση. Η επάνοδος είναι ένα πράγμα. Μια ακόμη επιστροφή ωστόσο, ίσως είναι αδύνατη.
(Ολόκληρο το πρωτότυπο κείμενο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.)
σχόλια