Τι έγινε τελικά με το project «Δανία του Νότου»; Δεν θα γίνουμε τελικά; Για ποιο λόγο δεν μπορεί το ελληνικό κράτος να πάει κάποια στιγμή μπροστά, τι μας λείπει; Στο σχολείο μας πιπίλιζαν τα αυτιά για τη σπουδαία γεωπολιτική θέση της Ελλάδας. Έχουμε κλίμα εύκρατο και έδαφος εύφορο. Έχουμε πολιτισμικές υποδομές και φυσικές ομορφιές. Έχουμε λείαν μορφωμένη νέα γενιά, αλλά και χρήσιμη, ανειδίκευτη εργατιά.
Μια προσεκτική ανάγνωση των ειδήσεων της τελευταίας περιόδου ίσως μας δώσει μια ιδέα.
1. Η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου αναδιπλώθηκε και χαρακτήρισε λανθασμένη την οργισμένη αντίδρασή της για το περιστατικό με τη χειρονομία των μαθητών (κοινώς μούντζα) κατά των επισήμων σε πρόσφατη παρέλαση στα Γιάννενα. Τι είχε πει τότε; Τα παρακάτω φοβερά: «Το χθεσινό φαινόμενο είναι απαράδεκτο και νομίζω ότι λύπησε βαθιά όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Προσέβαλε μια εθνική ημέρα, το συμβολισμό μιας πόλης και προσέβαλε περισσότερο αυτούς που το έκαναν και όχι αυτούς στους οποίους απευθυνόταν».
2. Τελικά οι ταξιτζήδες νίκησαν, αφού το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Μεταφορών που θα κατατεθεί προς δημόσια διαβούλευση εισάγει τελικά τα περιβόητα πληθυσμιακά κριτήρια που απαιτούσαν οι ιδιοκτήτες ταξί. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα εκδοθεί καμία νέα άδεια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, καταργώντας ουσιαστικά τη –σχεδιαζόμενη- απελευθέρωση του επαγγέλματος. Οι εικόνες του καλοκαιριού με τα ταξί να κλείνουν αεροδρόμια, λιμάνια, ακόμα και το κέντρο της Αθήνας, έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη όλων, όπως και τα απορημένα βλέμματα των ξένων τουριστών που προσπαθούσαν να καταλάβουν πού προσγειώθηκαν.
3. Πριν λίγους μήνες γιορτάσαμε ως ένα φοβερό μεταπολιτευτικό γεγονός τη ψήφιση του νέου νόμου-πλαισίου της Διαμαντοπούλου για τα πανεπιστήμια, από κοινού από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ. Αυτές τις μέρες, που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να εφαρμοστεί στην πράξη ο νόμος με τις εκλογές διοικητικών συμβουλίων στα πανεπιστήμια, ο ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές δυνάμεις έχουν ξεκινήσει εκστρατεία «ώστε να μην εφαρμοστεί ο νέος νόμος» στην πράξη.
Ας προσθέσουμε στα παραπάνω και τη μοναδική περίπτωση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, ένα πολιτικό κόμμα που η δύναμη του φτάνει περίπου το 10% του εκλογικού σώματος (διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό) και διακυρήσσει με κάθε αφορμή ότι νόμοι του ελληνικού κοινοβουλίου, με τους οποίους προφανώς δεν συμφωνεί, «δεν θα περάσουν». Και κάνει ότι μπορεί για να το επιτύχει. Καταλήψεις,κτησίματα γραφείων, αποκλείσεις λιμανιών κτλ.
Τέλος, μην ξεχνάμε ότι λίγους μήνες νωρίτερα μια ομάδα (παράνομων ή μη δεν έχει σημασία) μεταναστών, διαμαρτυρόμενοι για τη μεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους (δικαίως ή αδίκως δεν έχει σημασία) άνοιξε την πόρτα της Νομικής Σχολής Αθηνών και κατασκήνωσε στο εσωτερικό της για κάποιες μέρες, απαιτώντας να «πάρουν τα χαρτιά». Το ελληνικό κράτος μετά από εβδομάδες διαβουλεύσεων τους έκανε το χατήρι -«κατ’εξαίρεση».
Σε ποιο δυτικό κράτος θα γινόντουσαν τα παραπάνω; Θα γινόταν ποτέ ομάδα μεταναστατών να «μπουκάρουν» στο Harvard και να κατασκηνώσουν με τις μέρες και στο τέλος η κυβέρνηση να τους εκπλήρωνε τα αιτήματά τους (δίκαια ή άδικα δεν έχει σημασία); Θα πήγαιναν ποτέ οι Φιλελεύθεροι (το τρίτο κόμμα της Αγγλίας) να χτίσει ένα γραφείο ή να κάνει κατάληψη σε μια υπηρεσία για να μην εφαρμοστεί ένας νόμος που ψήφισε δημοκρατικά η υπόλοιπη Βουλή; Υπάρχει ποτέ περίπτωση οι Πράσινοι στη Γερμανία να προέβαιναν σε «τραμπουκισμούς» ώστε να εμποδίσουν την εφαρμογή ενός νόμου για τα Πανεπιστήμια που ψήφισε η συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής; Θα ήταν ποτέ δυνατόν οι ταξιτζήδες στην Ισπανία να έκαναν κόλαση τη ζωή κατοίκων και τουριστών στη Βαρκελώνη χωρίς συνέπειες και εν μέσω τουριστικής περιόδου για να μην ψηφιστεί ένας νόμος με τον οποίο συμφωνούσαν (τότε τουλάχιστον) πρακτικά όλοι; Ποιανού κράτους η υπουργός Παιδείας θα ζητούσε μετανιωμένη συγγνώμη, χωρίς μάλιστα να της ζητηθεί από κανέναν, επειδή καταδίκασε τη συμπεριφορά λίγων παιδιών που έκαναν μια άσχημη χειρονομία στους επισήμους της πόλης τους ενώ παρήλαυναν;
Θα μπορούσαμε με τέτοιες νοοτροπίες να γίνουμε Δανία του Νότου ή Γαλλία της Ανατολής ή Καναδάς της Νοτιοανατολικής Μεσογείου; Ασυδοσία, ατιμωρησία, έλλειψη κοινής λογικής, «εδώ είναι Βαλκάνια», ανομία, βασιλεύουν στο ελληνικό κοινωνικο-πολιτικό γίγνεσθαι. Δεν είναι τραγικό ότι η νοοτροπία μας διαφέρει τόσο από αυτή των δυτικών (σε πάρα πολλές πτυχές αυτό είναι ευλογία), δεν μπορούμε όμως να ζηλεύουμε το βιοτικό τους επίπεδο, να έχουμε τις απαιτήσεις τους και τις καταναλωτικές τους ανάγκες.
σχόλια