[ΓΝΩΜΕΣ] Για πόσο ακόμα θα φταίει το σύστημα; Του Σταύρου Διοσκουρίδη

Είναι αυτή η εφιαλτική κατάσταση που πας να καταλήξεις σε ένα συμπέρασμα, σε μια μια γενική γραμμή και έρχονται διάφορα γεγονότα και στα αλλάζουνε όλα.

Δηλαδή, αρχίζεις και λες σε μια παρέα ότι για όλα φταίνε οι πολιτικοί και πως οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι υπόλοιποι πολίτες έρχονται διάφορα στο φως που σε κάνουν να το ξανασκέφτεσαι.

Οι 36.000 συνάνθρωποι μας που έγιναν ξαφνικά καλά και δεν πήγαν ν' απογραφούν για να πάρουν το προνοιακό επίπεδο. Είναι και εκείνη η τρομακτική ιστορία με το νησί στο μαγευτικό Ιόνιο πέλαγος που είχε ολόκληρα χωριά γεμάτα από τυφλούς.

Οι κυρίες στο ΙΚΑ Καλλιθέας που έκαναν χρυσές δουλειές και έφτιαχναν βίλες με πισίνες άραγε πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν; Παρασύρθηκαν οι καημένες από τις κακές παρέες και το εύκρατο κλίμα.

Τα πρωτοπαλίκαρα του Υπουργείου Ανάπτυξης που εκβίαζαν επιχειρηματίες; Μάλλον θα τα πείραξε η ρουτίνα του γραφείου.

Οι εφοριακοί από την άλλη που κάθε λίγο και λιγάκι εμφανίζονται σε οικονομικές ατασθαλίες του δημοσίου θα είναι γιατί τόσο χρήμα που βλέπουνε είπαν να αλαφρύνουν το ταμείο από τα κέρματα.
Και οι φήμες που υποστήριζαν ότι για να πάρει κάποιος τη θέση του διευθυντή στην εφορία της γειτονιάς μας γινότανε δημοπρασία, τις εκλαμβάνω ως ανυπόστατες.

 Εξάλλου, εδώ που τα λέμε, από τα 105 δισεκατομμύρια ευρώ που δανειστήκαμε το σωτήριο έτος 2009, μόνο το ένα (1) από αυτά δεν ξέρουμε που πήγε... Ούτε το 1%.

Αυτοί και άλλοι πολλοί ανήκουν στο σύστημα που κατέχει το μεγάλο μερίδιο της ευθύνης που το κράτος δεν μπόρεσε ν' αντέξει την κρίση.

Πώς το χτυπάς, όμως, αυτό το σύστημα; Έναν σχηματισμό που συμπεριλαμβάνει κόμματα (τα μεγάλα κυρίως), κρατική μηχανή και λαμόγια-επιχειρηματίες που με μαφιόζικο τρόπο έβγαλε ένα καρό λεφτά που τώρα (κλισέ) καλούνται να πληρώσουν οι Έλληνες φορολογούμενοι.

Μπορεί και με τις επερχόμενες εκλογές. Όσο λιγότερη αυτοδυναμία τόση μεγαλύτερη και η ανάγκη να δημιουργηθεί ένας κρατικός μηχανισμός που θα λειτουργεί από μόνος του χωρίς να δίνει τον μπούσουλα ο εκάστοτε αρχηγός κόμματος. Όνειρα ανοιξιάτικης νυκτός αλλά τι να κάνεις; Όσο ζεις ελπίζεις.