[via New Yorker]
Η Daily Mail είναι η πιο ισχυρή εφημερίδα της Μεγάλης Βρετανίας. Ένα ταμπλόιντ με καθημερινούς αναγνώστες που φτάνουν τα τεσσεράμισι εκατομμύρια, την διαβάζουν τετραπλάσιοι αναγνώστες από τη Guardian, ενώ την υπολογίζουν περισσότερο από τη μοναδική εφημερίδα που πουλάει περισσότερο, τη Sun. Τον Ιανουάριο η online εκδοχή της, η Mail Online, ξεπέρασε τους New York Times κι έγινε η εφημερίδα με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στον κόσμο, προσελκύοντας πενήντα δύο εκατομμύρια μοναδικούς επισκέπτες παγκοσμίως.
Η πιο κοντινή εκδοχή της Mail στις ΗΠΑ είναι ίσως η Fox News. Στη Βρετανία, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, η τηλεόραση τείνει να είναι ακόμα αξιοπρεπής υπόθεση, ενώ ο τύπος είναι έξαλλος και δημαγωγικός. Η Mail μοιάζει με τη Fox υπό την έννοια ότι απευθύνεται στον παντρεμένο, τον κάτοχο αυτοκινήτου και τον ιδιοκτήτη σπιτιού, συντηρητικό κάτοικο προαστίων -αλλά δεν επικροτεί κανένα πολιτικό κόμμα. Ένας συντάκτης είπε «η ιδεολογία που χαρακτηρίζει την εφημερίδα είναι ότι η Βρετανία έχει πάει στο διάολο.»
Η Mail αυτοσυστήνεται ως ο υποστηρικτής των παραδοσιακών βρετανικών αρχών, η φωνή μιας σιωπηλής πλειοψηφίας της οποίας η γνώμη δεν βολεύει τα σχέδια της ελίτ. Το 2010 μια γενειοφόρος μπάντα με το όνομα Dan & Dan κυκλοφόρησε ένα χιτ στο YouTube «The Daily Mail Song”, το οποίο έχει ως τώρα πάνω από 1,3 εκατομμύρια views. “Φέρτε ξανά την έσχατη τιμωρία για τους παιδόφιλους / φωτορεπορτάζ για τις σχολικές φούστες / η Βρετανία μεθάει! Ανύπαντρες μητέρες! Συνταξιούχοι! Αλήτες!» τραγουδάει ο Dan. «Είναι σίγουρα αλήθεια επειδή το διάβασα στη Daily Mail.» Η Mail δεν είναι τόσο παρωδία του εαυτού της, όσο παρωδία της παρωδίας της.
Ο αρχισυντάκτης της Mail, Paul Dacre, θεωρεί ότι όταν οι κριτές της εφημερίδες λένε ότι «ηθικολογεί», κάνουν κοπλιμέντο. «Η οικογένεια είναι ο σπουδαιότερος θεσμός στη γη,» δηλώνει καθισμένος σε έναν καναπέ στο γραφείο του στο Λονδίνο, γεμάτο στα καμηλό και σκούρα κόκκινα χρώματα, στο μπρούντζο και στο ξύλο, συμπληρώνοντας «και μα το Θεό, δεν έχω ιδέα γιατί». Σύμφωνα με έναν συντάκτη, ο Dacre είναι ερωτευμένος με τη Νέα Ζηλανδία. «Πιστεύει ότι είναι σαν τη Βρετανία στη δεκαετία του ’50.» Η λατρεία του στο παρελθόν απεικονίζεται και στην επιμονή της Mail ότι ο γάμος πρέπει να πραγματοποιείται αποκλειστικά μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας.
Η Mail Online, με την παρέλαση από διασημότητες που φορούν μαγιό, είχε έξι εκατομμύρια αναγνώστες μόνο μεταξύ Δεκεμβρίου και Ιανουαρίου. Τον Ιανουάριο, όταν η Mail ξεπέρασε τους Times, ένας εκπρόσωπος των Times δήλωσε «μια γρήγορη σύγκριση μεταξύ του site μας με την Daily Mail είναι αρκετή για να δείξει ότι δεν είναι μέσα σ’ αυτούς που αποτελούν τους ανταγωνιστές μας.» O Martin Clarke, αρχισυντάκτης της Mail Online, είπε όταν ρωτήθηκε σχετικά με τους Times: «Νομίζω ότι δεν ξέρουν να χάνουν, αλλά αδιαφορώ παντελώς για το αν ξεπεράσαμε ή όχι τους Times. Αυτό που με νοιάζει είναι : ξεπεράσαμε το MSN; Ξεπεράσαμε το Yahoo;»
Μέχρι το 2006 το site της Mail ήταν ντροπιαστικό – πέντε άρθρα την ημέρα σε ένα ξερό φόντο. «Όταν ξεκίνησε, δεν ήταν το καλύτερο site του κόσμου,» είπε ο Martin Clarke πρόσφατα. Τον Απρίλιο του 2006 η εφημερίδα ξανασκέφτηκε το θέμα του ίντερνετ. Θα ήταν δωρεάν, με συντάκτες αποκλειστικά για την online εκδοχή. «Αποφασίσαμε να μην συγχωνεύσουμε την Mail Online με την εφημερίδα γιατί η εφημερίδα ήταν τρομερά πετυχημένη και δεν θέλαμε να κάνουμε κάτι που θα την έθετε σε κίνδυνο.»
Το site εξελίχθηκε ταχύτατα. «Αποφασίσαμε να κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να ανέβει η κυκλοφορία,» είπε κάποιος που συμμετείχε από την αρχή. Οτιδήποτε σχετικό με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, πολιτική των ΗΠΑ, μουσουλμάνοι – κυνηγούσαμε τα νούμερα ανελέητα.» Η επισκεψιμότητα άρχισε να ανεβαίνει. Μέχρι το 2007 είχε ανέβει κατά 162% και ήταν το δεύτερο site της Μεγάλης Βρετανίας. Το 2010 ήταν το πρώτο.
Ο Clarke και η ομάδα του έχτισαν το site βασιζόμενοι στο ένστικτό τους. «Δεν κοίταξα και πολλά άλλα site για την εμφάνιση», είπε. Τεχνικά, έκαναν αυτό που ήξεραν, και δημιούργησαν ένα σύστημα με το οποίο οι σελίδες φτιάχνονται όπως με το χαρτί, κολλώντας κομμάτια μεταξύ τους, και όχι βάζοντας τις ιστορίες σε template. Η πρώτη σελίδα είναι όλο ένταση, με εκατοντάδες ιστορίες που διαγωνίζονται για το ποιά θα τραβήξει το μάτι του αναγνώστη. Είναι ασυνήθιστα μακριά σε μήκος, όπως και οι τίτλοι της. Χρησιμοποιεί περισσότερες φωτογραφίες, σε μεγαλύτερη ανάλυση από τους ανταγωνιστές της. « Το site καταπατά όλους τους κανόνες αναγνωσιμότητας» είπε ο Clark. «Είναι φιλική για τους κανονικούς ανθρώπους, όχι για τους φανατικούς του ίντερνετ.»
Ο Dacre, αρχισυντάκτης της εφημερίδας, είπε «Όταν η αμερικανική δημοσιογραφία είναι καλή, είναι αχτύπητη. Αλλά το πρόβλημα με αυτές τις εφημερίδες είναι ότι έχουν γίνει υπερβολικά υψηλόφρονες, υπερβολικά αυτάρεσκες. Ξέχασαν ότι υπάρχει μια τεράστια αγορά ανθρώπων που είναι σοβαροί αλλά θέλουν και λίγη διασκέδαση στα αναγνώσματά τους.»
σχόλια