Μεταφράζω από το Vice το κομμάτι που έγραψε πριν λίγους μήνες ο Bruce Labruce με αφορμή το νέο του φωτογραφικό βιβλίο.
«Η γκέι κουλτούρα έσβησε. Καλά, ο όρος γκέι κουλτούρα ήταν πάντα ένα σχήμα οξύμορο, απλά τώρα τελευταία το συνειδητοποιώ με μεγαλύτερη βεβαιότητα. «Έχεις τελειώσει για μένα», όπως θα έλεγα και σε έναν πρώην εραστή. Το γκέι κίνημα στις μέρες μας έχει βρυκολακιάσει, είναι ένα κίνημα-ζόμπι. Μοιάζει αμυδρά στον παλιό του εαυτό. Έχει χάσει τη ζωντάνια του, έχει χάσει την πυγμή του και το λόγο ύπαρξης του, υπάρχει μόνο για να υπηρετεί ορθά κοφτά τον καταναλωτισμό. Η κινητήριος δύναμη του γκέι κινηματος στο παρελθόν ήταν η ριψοκίνδυνη και ακραία σεξουαλικότητα. Η ίδια η γκέι κουλτούρα θεωρούνταν από το κατεστημένο συνώνυμη με την πορνογραφία και αρκετά ριζοσπαστική. Σήμερα, με την εμφάνιση του γκέι συντηρητισμού, η πορνογραφία μοιάζει να είναι το τελευταίο προπύργιο του σεξουαλικού ριζοσπαστισμού. Γι’ αυτό προβάλλω και στηρίζω πάντοτε όσους κάνουν πορνό. Αντιπροσωπεύουν ότι λαμπερό έχει απομείνει στο ομοφυλόφιλο κίνημα.
Τώρα έχεις τον Έλτον Τζον να διατυμπανίζει δημόσια την αφοσίωση του στην ανατροφή του παιδιού του – ανατροφή διαφορετική από αυτή που προτείνει η αρχιεπισκοπή της Καθολικής Εκκλησίας - και να ευελπιστεί σε μια ουτοπική μελλοντική κοινωνία, όπου η ομοφοβία θα είναι παρελθόν (θέλει να μας ξενερώσει τελείως;). Όλα αυτά απέχουν έτη φωτός από την σεξουαλική αμφισημία του άλμπουμ του Goodbye Yellow Brick Road του 1973, το οποίο μιλούσε για τον ομοφυλόφιλο πόθο σκιαγραφώντας όλες τις αντιφατικές και βασανιστικές εκδοχές του. Το κομάτι All the Girls Love Alice μιλά για μια όμορφη 16άχρονη λεσβιοπούλα που βρέθηκε νεκρή στο μετρό, το Goodbye Yellow Brick Road για έναν άνδρα που εκδίδεται και βλαστιμά τη ζωή που επέλεξε, ενώ το Bennie and the Jets αναφέρεται σε έναν σεξουαλικά απροσδιόριστο σταρ του γκλαμ-ροκ που φορούσε ηλεκτρικές μπότες, κοστούμι και ζούσε σε «έναν κόσμο όπου κοντραριζόμαστε στο δρομο με τους γονείς μας για να βρούμε ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο».
Με αυτόν τον Έλτον Τζον μεγάλωσα. Όχι με τον Ελτον που έχει μεταλλαχτεί σε εφιαλτικό, πιστό αντίγραφο της μητέρας μου.
Αυτό είναι το θέμα που με απασχολεί τελευταία, καθώς περιοδεύω στην Ιταλία για να προωθήσω το νέο μου βιβλίο Bruce(x)ploitation. Έτσι για πλάκα, έκανα μια σειρά από πομπώδεις δηλώσεις για το τέλος της γκέι κουλτούρας. Ο τίτλος στην La Repubblica της Φλωρεντίας δήλωνε εμφατικά «Ο Bruce Labruce προβοκάρει: Οι Ομοφυλόφιλοι είναι Συντηρητικοί». Και μερικές σελίδες παρακάτω η εφημερίδα μιλούσε για την απόπειρα δολοφονίας του αρχιεπισκόπου της Φλωρεντίας, ο οποίος ανήκει στις τάξεις μας, στους Γκέι δηλαδή. Η απόπειρα φέρεται να συνδέεται με την ομοφυλοφιλία του αρχιεπισκόπου. Κάποιος πρώην εραστής ίσως, κληρικός; Ή μήπως κανένα από τα παπαδοπαίδια που πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, όπως στο Bad Education του Αλμοδοβάρ;
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το βιβλιοπωλείο όπου γινόταν η παρουσίαση του βιβλίου μου έτυχε να βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το σπίτι του αρχιεπισκόπου, τον τόπο του αποπειραθέντος εγκλήματος. Για την ιστορία, τον αρχιεπίσκοπο έσωσε ο βοηθός του κληρικός (και γκόμενος;), ο οποίος πρόταξε τα στήθη του ως ασπίδα για να σταματήσει την σφαίρα. Ο ύποπτος για την απόπειρα περιφερόταν ελεύθερος την ημέρα που έφτασα στην Φλωρεντία και αναρωτιόμουν αν θα επέστρεφε στον τόπο του εγκλήματος, και αν θα έριχνε και μια ματιά στην παρουσίαση του βιβλίου μου. Λίγη δημοσιότητα δεν θα έβλαπτε. Όπως έγινε και με τον Cunanan, τον δολοφόνο του άλλου αρχιεπισκόπου, της μόδας. Του Βερσάτσε.
Δεν ήταν όμως γραφτό να γίνει. Αντ’ αυτού, βρέθηκα σε ένα ιταλικό ρεστο να παραγγέλνω μορταδέλα για ορεκτικό και ψαρόσουπα για πρώτο πιάτο. Ο σερβιτόρος θα με σκότωνε. Ποιος νοιάζεται για το αν διακηρύσσω ότι η γκέι κουλτούρα έσβυσε; Η ιδεά και μόνο ότι θα συνδυάσω αλλαντικό με ψάρι έκανε τον σερβιτόρο μου έξαλλο.»
Φωτογραφία από το Bruce(x)ploitation
-------
Το Bruce(X)ploitation είναι μια συλλογή-ρετροσπεκτίβα από φωτογραφίες που εξιστορούν την πορεία της πορνογραφίας από τα μέσα της δεκαετίας του 80 εως σήμερα. Περιέχει και φωτογραφίες από το πρώτο γκέι περιοδικό που έστησε ο Bruce Labruce με τον G.B. Jones στο Τορόντο (1985). Λεγόταν J.D.s.
Ο Bruce Labruce βρέθηκε στις 5 Απριλίου στο Λονδίνο για βιβλιοπαρουσίαση. Διαβάζουμε στο Twitter του ότι πέρασε καταπληκτικά χορεύοντας μέχρι τις 10 το πρωί στο κλαμπ Kaos και τώρα βρίσκεται στο Βερολίνο.
Το θέμα που θίγει ο Bruce Labruce συζητιέται αρκετά στους γκέι κύκλους, και με αφορμή το αίτημα για ομοφυλόφιλους γάμους. Το επιχείρημα είναι ότι η γκέι κουλτούρα σημαίνει επανάσταση, έχει νόημα μόνο ως μια επαναστατική, ριζοσπαστική αντίδραση στο κατεστημένο. Είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Αν η εξαίρεση ενταχθεί στο σύστημα, παύει και η χρησιμότητά της. Όταν το διαφορετικό γίνεται κοινότυπο, χάνει το νόημά του;
Το πανκ ξεκίνησε αρκετά γκέι
Στο παρακάτω βίντεο ο Bruce Labruce μιλάει για το Bruce(X)ploitation αλλά και για την εποχή του J.D.s, τον καιρό που μπλέχτηκε με την πανκ σκηνή γιατί η γκέι σκηνή του φαινόταν πολύ συντηρητική (από τότε). Εξηγεί πως οι αρχικές ρίζες του πανκ ήταν αρκετά γκέι, πριν το πανκ στραφει με απέχθεια εναντίον της γκέι κουλτούρας.
Ιδιαίτερα στις αρχές του 80, το πανκ κίνημα της Νότιας Καλιφόρνια πειραματιζόταν με την ομοφυλοφιλία, την αμφιφυλοφιλία και τη διαφυλικότητα, με μπάντες που είχαν γκέι μέλη όπως οι «Catholic Discipline» και οι «The Germs». Υπήρχαν και καλλιτέχνες όπως η Patti Smith που έγραφε τραγούδια που μιλούσαν για λεσβίες αλλά και οι Ramones με ένα κομάτι τους που μιλούσε για ένα γκέι αγόρι που εκδιδόταν. Αργότερα, προς τα τέλη του ’80, η πανκ σκηνή ξεφυγε από τις αρχικές της ρίζες και το γύρισε προς την ετεροκανονικότητα.
(Ο πρόλογος και οι ερωτήσεις είναι στα ιταλικά, αλλά ο ίδιος απαντάει στα αγγλικά)
Υ.Γ.
Όπως μου είπε ένας φίλος στο FB "τα έχει πει και ο John Waters αυτά" και με παρέπεμψε στη συνέντευξη που αναδημοσίευσε η Ελευθεροτυπία, στην οποία ο Waters λέει ότι οι γκέι σήμερα είναι πολύ συντηρητικοί. Παραθέτω ένα απόσπασμα από την συνεντευξη. Αυτά που λέει ταυτίζονται σχεδόν απόλυτα με τα όσα είπε και ο Bruce Labruce.
«Συγνώμη δηλαδή που θα το πω, αλλά βρίσκω ότι οι περισσότεροι σημερινοί γκέι είναι απλώς ανυπόφοροι. Εχουν καταντήσει πια πιο συντηρητικοί και πιο μικροαστοί από τους ίδιους μου τους γονείς. Το μόνο που ονειρεύονται να κάνουν είναι να βγάζουν χρήματα, να αποκτήσουν ένα ακριβό αμάξι, να ψωνίζουν ρούχα διασήμων σχεδιαστών και να αγοράζουν καλλυντικά. Το να είσαι γκέι θυμάμαι ότι σήμαινε κάποτε να είσαι απροσάρμοστος, παράνομος, επαναστάτης, ένας αληθινός μποέμ. Σήμαινε να αντιδράς απέναντι στο κάθε βαρετό μοντέλο προαστιακής, μεσοαστικής ζωής που σου πρόσφερε η Αμερική. Τι κάνουν σήμερα οι πιο πολλοί γκέι; Ξημεροβραδιάζονται σε γυμναστήρια, προσπαθώντας να χτίσουν το τέλειο κορμί. Πόσο επαναστατικό σας φαίνεται αυτό;»
σχόλια