Περπατώντας την Ιστορία

Σαμερ ιζ χιαρ.

Ο φίλος μου ο Σάμερ, απο το Λίβανο, είναι εδώ. Ήρθε για λίγες μέρες να επισκεφθεί την Αθήνα, εν μέσω πολιτικής και ρέστα, κρίσης. Είναι αλήθεια ότι μέσα απο τα μάτια του, τα μάτια ενος τουρίστα, την είδα αλλιώς.

Την Αθήνα*

Μαους Όβερ στις φωτογραφίες για Υποτιτλισμούς. Άν έχεις τατς παντ, τότε Τάτς Όβερ στις φωτογραφίες.

Ευκαιρία δε χάνω για κείμενο.

Τα Αναφιώτικα στην Αθήνα αναφέρονται, εδώ κι εκεί, ως λιλιπούτεια συνοικία στην Αθήνα. Δε μπορώ να βρω καλύτερη λέξη για να την περιγράψω, οπότε Ναι, την έκλεψα απο την Βικιπαίδεια.

Βορειανατολικά του Βράχου της Ακρόπολης.

Βορειοανατολική προέκταση της Πλάκας.

Εργάτες απο την Ανάφη, είχαν έρθει κατα την περίοδο της βασιλείας του Όθωνα, για να βρούνε δουλειά. Εκείνη την περίοδο κατασκεύαζαν τα ανάκτορα και ήθελαν χέρια. Την έχτισαν την δική τους Ανάφη, λοιπόν κι αλλού.

Κατεβαίνοντας, έπεσα πάνω σε κατασκευές. Δε νομίζω ανακτόρου..

Εφέ και Έφη.

15.04.12 είναι μια παντελώς άσχετη πληροφορία και δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το έργο τέχνης. Δεν γνωρίζουμε, εάν η Έφη έγραψε τον τοίχο πρίν απο τον Zonke.

Ο Κος Ντίνος, κάθε ελληνικό όνομα και ειδικά τα συμπυκνωμένα με το Κος / Κα μπροστά, ακούγονται γλυκύτατα, φτιάχνει σανδάλια μαζί με εναν φίλο του, σε ενα υπόγειο. Χρόνια τώρα...

Ποιά Βίκυ είναι πιο όμορφη? Το κείμενο θα το έκοβα στο φοτοσοπ, άν ήξερα καλό ρετούς.

Ριμέμπερ Ιβάν, τον Ποιητή των Δρόμων? Μου τον θύμισε αυτό. Δεν είχε υπογραφή.

Το διάβασα αλλά το κατάλαβα αφού ήρθα σπίτι και διάβασα ξανά τη φωτογραφία. Μπορεί και να μην κατάλαβα ακριβώς, γιατί η στρατηγική της πολιτικής μου μοιάζει με ψυχολογικό πρόβλημα. Αγχώνομαι.

Τα Κορίτσια αγαπάνε τις Κουκούλες.

Μας έκαψες, τώρα Bleeps. Σαν να έχεις ενα κάποιο δίκιο, κάπως, δηλαδή...πως το Εννοείς?

Γραφικά και Σίγουρα: Μια εικόνα χίλια αστέρια, στο Βυθό, τον Ουρανό!

Εμένα μου φαίνονται με σβούρες. Αρχαίες, αλλά σβούρες.

Φαντάζομαι, στην Αγορά, Κυρίους με άσπρα γένια και σανδάλια να αράζουν κάτω απο τον ήλιο (επικρατεί λευκό, χρυσό και πράσινο), απολαμβάνουν τη μέντα τους (λες να υπήρχε και το μοχίτο απο τότε?) και γυρνάνε τις σβούρες τους, επιτηδευμένα. 

Αλλά δε νομίζω ότι είναι σβούρες. Λογοτεχνικές, θα μπορούσε, ίσως!

Τρεις αρχιτεκτονικές συλλήψεις μετατρέπουν τους περιορισμούς και τις συνθήκες του χώρου σε μια αρχιτεκτονική ευκαιρία, δημιουργώντας ενα απλό και ξεκάθαρο μουσείο με τη μαθηματική και την εννοιολογική καθαρότητα της Αρχαίας Ελλάδας.

Το Ενημερωτικό Δελτίο Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού, όπου και βρήκα το παραπάνω κείμενο των Bernard Tschumi Architects, περιγράφει την αρχιτεκτονική σημειολογία του Μουσείου της Ακρόπολης.

Εμένα, εκεί κι εδώ, μου αρέσει πολύ το Φώς!