"Το Θάρρος να Δημιουργείς". Αυτός ήταν ο τίτλος του φετινού TEDxThessaloniki που φιλοξένησε 17 ομιλητές οι οποίοι μέσα από τις ομιλίες τους μας έδειξαν ότι είχαν αυτό το θάρρος στη ζωή τους.
Λίγο μετά τις 11 ξεκίνησε η πρώτη ενότητα του προγράμματος, με τίτλο "Ξεκινήματα". Από αυτή την ενότητα ξεχώρισα την ομιλία του δημοσιογράφου/συγγραφέα Γκαζμέντ Καπλάνι, ο οποίος μας διηγήθηκε την προσωπική του ιστορία. Τόνισε πόσο σημαντική για τη δημιουργία είναι η ελευθερία και περιέγραψε πώς έφυγε από το δικτατορικό καθεστώς της Αλβανίας για να έρθει να βρει την ελευθερία στην Ελλάδα. Η μετανάστευση τον άλλαξε και χαίρεται πολύ γι'αυτό, γιατί όπως είπε "Δεν αλλάζω σημαίνει δεν εκτίθεμαι. Όποιος δεν εκτίθεται δεν δημιουργεί, δεν ρισκάρει". Αναφέρθηκε στη συγγραφή σαν ένα είδος μετανάστευσης, καθώς "όταν ξεκινάς δεν ξέρεις πού θα φτάσεις", και στο πόσο σημαντικά γι'αυτόν ήταν κάποια ελληνικά βιβλία που διάβασε. Τελείωσε την ομιλία του λέγοντάς μας ένα ανέκδοτο "-Τι κάνει ένας Αλβανός στο θέατρο; -Κλέβει την παράσταση" και μας προέτρεψε να κλέψουμε κι εμείς την παράσταση, γιατί όταν θες να δημιουργήσεις αυτό πρέπει να κάνεις.
Η πρώτη ενότητα τελείωσε με ένα ξεκαρδιστικό 18λεπτο show από την stand-up-comedian Κατερίνα Βρανά η οποία ζει στο Λονδίνο μόνιμα. Με πολύ αυτοσαρκασμό και τονίζοντας τις αντιθέσεις ανάμεσα στην Αγγλία και την Ελλάδα και τους κατοίκους των δύο χωρών, κατάφερε να μας κάνει όλους να γελάσουμε με την ψυχή μας και να τη χειροκροτήσουμε στο τέλος όσο πιο δυνατά μπορούμε.
Η δεύτερη ενότητα ήταν η "Αντοχή". Ξεκινήσαμε με μια έντονα συγκινησιακά φορτισμένη ομιλία από την Μαρία Κόντη-Γαληνού, η οποία μέσω της οργάνωσής της "Στρατός της Σωτηρίας" βοηθά αστέγους, θύματα trafficking και ναρκομανείς. Η ομιλία της τελείωσε με το ερώτημα "What will you fight for?". Επίσης, μίλησε και η ακτιβίστρια Αναστασία Μήλιου που μέσου του φορέα "Αρχιπέλαγος" δίνει το δικό της "πόλεμο" για να επιβιώσει ο θαλάσσιος πλούτος της Ελλάδας. Σε συνεργασία με το TEDxThessaloniki δημιουργήθηκε το application Fish4Life με το οποίο ο χρήστης iPhone μπορεί επί τόπου να μάθει αν το ψάρι που ετοιμάζεται να καταναλώσει ή να αγοράσει είναι παράνομο ή όχι.
Η αγαπημένη μου ομιλία της ενότητας ήταν αυτή του Έρικ Παρκς, ο οποίος με πολύ χιούμορ και εύστοχο τρόπο μας διηγήθηκε το πώς κατάφερε να υλοποιήσει την επιχειρηματική του ιδέα στην Ελλάδα. Παραλλήλισε τον επιχειρηματία με τον Οδυσσέα και τα εμπόδια που βρήκε όσο προσπαθούσε με τα τέρατα της Οδύσσειας. Αναφέρθηκε, επίσης, πολλές φορές στους συνεργάτες του και στο πόσο σημαντικό είναι να είσαι μέλος μιας καλής ομάδας για να πετύχεις. Τελείωσε λέγοντάς μας πως το μότο μας πρέπει να είναι "fail fast", γιατί έτσι παίρνεις μαθήματα, τεχνογνωσία και μαθαίνεις να προχωράς παρακάτω.
Η ενότητα ολοκληρώθηκε με τον Γιάννη Αγγελάκα και μια τετραμελή μπάντα να παίζουν μια "ξεχειλωμένη" εκδοχή του "Ο Χαμένος τα παίρνει όλα".
Η τρίτη ενότητα με τίτλο "Επίτευγμα" δεν μπορούσε να ξεκινήσει καλύτερα. Στη σκηνή ανέβηκε ο εκπαιδευτικός Άγγελος Πατσιάς, ο οποίος σε συνεργασία με την τοπική κοινότητα του χωριού Φουρφουρά και των συναδέλφων του κατάφεραν να φτιάξουν ένα δημοτικό σχολείο διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Περιβόλια, οπωροφόρα δέντρα, θερμοκήπια, μαθήματα που δεν συνηθίζονται σε δημοτικά, όπως φωτογραφίας, μέχρι και διαδικτυακή τηλεόραση όπου τα παιδιά κάνουν εκπομπές. Όλα αυτά περιλαμβάνονται στο σχολείο που φτιάχτηκε στο απομακρυσμένο χωριό της Κρήτης. Η ομιλία του διακόπηκε πολλές φορές από τα χειροκροτήματα του κοινού. "Δεν είμαι σούπερ δάσκαλος, ήρθα να σας πω μια ιστορία για κάποιους ανθρώπους που συνεργάστηκαν και κατάφεραν κάτι σημαντικό", είπε και σηκωθήκαμε όλοι όρθιοι για να χειροκροτήσουμε τον άνθρωπο που μας μετέφερε την ιστορία αυτής της μικρής κοινότητας.
Στην ενότητα αυτή υπήρχε και η ομιλία της Marcie Mayer, η οποία μέσα από την ενασχόληση της με την καλλιέργεια βελανιδιών στην Κέα, όπου ζει, έμαθε πως το "όχι" σπάνια σημαίνει όχι και πως όλα μπορούν να γίνουν. Στόχος της είναι να βοηθήσει την τοπική οικονομία του νησιού με την καλλιέργεια βελανιδιών.
Ένας ποιητής είναι περίεργη επιλογή για "inspirational speaker", όπως είπε η Alicia Stallings, εγώ όμως απόλαυσα την ομιλία της σχετικά με τη δημιουργία και το πώς είναι να παράγεις σε περίοδο κρίσης. Παρομοίασε την δημιουργία ποίησης σαν το πέταγμα της νυχτερίδας, η οποία για να πετάξει πρέπει πρώτα να πέσει από κάπου, σε αντίθεση με τα πουλιά που μπορούν να πετάξουν από μόνα τους. Μας είπε πως για να δημιουργήσουμε, δηλαδή, πρέπει να εγκαταλείψουμε τον έλεγχο ή έστω την ψευδαίσθηση του ελέγχου.
Τελευταίος στη σκηνή, ανέβηκε ο Τσέχος οικονομολόγος
Tomas Sedlacek. Με απλούς και κατανοητούς όρους, μας μίλησε για την οικονομία, την κρίση και τις αποφάσεις που πρέπει να πάρουν τα κράτη και το σύστημα συνολικά για την λύση του προβλήματος. Η ομιλία του είχε πολλές αναφορές και στην Ελλάδα. Διαφώνησε με αυτούς που λένε ότι η οικονομία βρίσκεται σε κατάθλιψη, και υποστήριξε πως πάσχει από μανιοκατάθλιψη και ο τρόπος που προσπαθούν να την "κάνουν καλά", είναι λάθος. Μπορείτε να διαβάσετε μια περίληψη του τι μας είπε στο άρθρο που έγραψε στην
Καθημερινή.
Οι Musi-fi, χρησιμοποιώντας μόνο iPad, αλλά και τη βοήθειά μας μέσω ενός αρχείου που είχαμε κατεβάσει στα κινητά μας, έντυσαν μουσικά το κλείσιμο της τρίτης ενότητας με μια όμορφη ηλεκτρονική μελωδία.
Η τέταρτη -και τελευταία- ενότητα είχε το τίτλο "Βαδίζοντας στο άγνωστο". Η κούραση είχε κάνει την εμφάνισή της, οπότε θα έπρεπε οι ομιλίες της ενότητας να είναι πολύ καλές για να μου τραβήξουν το ενδιαφέρον. Και ήταν.
Πρώτος ομιλητής ήταν και αυτός που περίμενα πιο πολύ από όλους στο TEDx, ο Edi Rama, Αλβανός πολιτικός, πρώην δήμαρχος των Τιράνων. Ξεκίνησε την ομιλία του με κάποια αυτοσαρκαστικά αστεία σχετικά με την καταγωγή και την ιδιότητά του. Στη συνέχεια, μας είπε πως στόχος του σαν δήμαρχος ήταν να είναι οι πολίτες περήφανοι για την πόλη που ζούνε. Αυτό έγινε κυρίως με την επανακατάληψη του δημοσίου χώρου, γκρεμίζοντας παράνομα κτίσματα και βάφοντας με εντυπωσιακά χρώματα τις προσόψεις διάφορων κτηρίων. Ακόμα και η μειοψηφία που διαφωνούσε με τη δεύτερη κίνηση, επιθυμούσε να συνεχιστεί, καθώς ο "κόσμος ξεκίνησε να αγαπάει τον δημόσιο χώρο, ένιωθε ασφάλεια μέσω της ομορφιάς". Υπερασπίστηκε την πολιτική και τους πολιτικούς και κάλεσε όσους από εμάς λέμε πως δεν αλλάζει τίποτα, να σκεφτούμε πώς ήταν ο κόσμος πριν από 20 χρόνια. Τέλος, μας κάλεσε να πιστέψουμε στον εαυτό μας για να αλλάξουμε τα πράγματα.
Στη συνέχεια, βγήκε στη σκηνή ο Γιάννης Ζάκος, επιστήμονας ηλεκτρονικών υπολογιστών με εξειδίκευση στην τεχνητή νοημοσύνη. Αφού έκανε μια μικρή αναδρομή στη καριέρα του και στο πώς στράφηκε στη τεχνητή νοημοσύνη, μας σύστησε στη "βοηθό" του, η οποία ήταν ένα πρόγραμμα στο κινητό του. Είχαν έναν διάλογο επί σκηνής ο οποίος μας έκανε όλους να μείνουμε με ανοιχτό το στόμα.
Τελευταία ομιλία ήταν αυτή του Ηλία Πούλια. Έστω και αν δεν ήταν στο πρόγραμμα να είναι αυτή η τελευταία, ήταν ό,τι έπρεπε για επίλογος αυτής της μεγάλης μέρας. Μια συγκινητική ιστορία η οποία ξεκίνησε σαν μια απλή επιχειρηματική απόφαση για δημιουργία μιας εταιρίας στη Γουατεμάλα η οποία τελικά δεν ήταν τόσο απλή, μιας και τα εμπόδια ήταν πάρα πολλά. Η επιμονή τους, όμως, και το ότι δεν φοβήθηκαν την αποτυχία τους έκανε να πετύχουν εκεί. Το σημαντικότερο, όμως, γι'αυτούς και αυτό που τους έκανε να μείνουν στην Γουατεμάλα, είναι ότι μέσω ενός ιδρύματος που έφτιαξαν για τα παιδιά της περιοχής, δημιούργησαν ευκαιρίες σε ανθρώπους που δεν θα είχαν καμία αλλιώς. Η ομιλία του τελείωσε με ένα βίντεο που είδαμε παιδιά από το ίδρυμα που ήταν τα πρώτα από τη γειτονιά τους που θα πάνε στο πανεπιστήμιο, και με όλους εμάς όρθιους να χειροκροτάμε.
Ο Leon με το συγκρότημά του ανέβηκαν στη σκηνή κι έπαιξαν τρία από τα πιο γνωστά κομμάτια του με τον κόσμο από κάτω όρθιο, να χορεύει. Τι καλύτερο για επίλογος μιας τόσο ωραίας μέρας!
Γενικά, το TEDxThessaloniki μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Το πρόγραμμα τηρήθηκε κατά γράμμα, με ελάχιστες καθυστερήσεις. Το μοναδικό μου παράπονο από την οργάνωση ήταν το πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε πολλοί με το wi-fi και η έλλειψη πριζών που θα μας επέτρεπαν να φορτίσουμε τα κινητά μας. Ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα σε ένα TEDx και σίγουρα θα προσπαθήσω να ξαναπάω. Ακούς ιστορίες που δεν γνώριζες, βρίσκεσαι δίπλα σε ανθρώπους που έχουν κι αυτοί την ίδια περιέργεια με σένα και περνάς ένα δεκάωρο χωρίς να το καταλάβεις σε ένα χώρο ζωντανό και γεμάτο ιδέες. Δεν ξέρω αν θα βρω το "κουράγιο να δημιουργήσω", μετά την εμπειρία του Σαββάτου, αλλά σίγουρα πολλά από αυτά που άκουσα θα τα θυμάμαι και θα τα αναφέρω με την πρώτη ευκαιρία!
Όλες οι φωτογραφίες είναι από το flickr του TEDxThessaloniki, εκτός της πρώτης που είναι από το site του. 
σχόλια