Οι λαοί της Ευρώπης μετά από 75 χρόνια δείχνουμε να βαριόμαστε την Δημοκρατία και είπαμε να το γυρνάμε σιγά σιγά σε όλο και πιο απολυταρχικές μορφές πολιτικής, οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, αναπτύχθηκαν ΕΝΤΟΣ του Δημοκρατικού πολιτεύματος. (Κάτι σαν τον Χριστό που παρόλο που τον σταυρώνουν αυτός συνεχίζει να διαμηνύει την αγάπη του προς αυτούς).
Ναι λοιπόν η Δημοκρατία μας νοσεί, νοσεί και βάλεται. Αυτό που δεν έχουμε καταλάβει είναι ότι στην Απολυταρχία απλά δεν μπορείς να κάνεις σχεδόν τίποτα για να επηρεάσεις τις εξελίξεις (παρά μόνο με αίμα). Θα τολμούσα δε να πω ότι είναι μία μορφή διακυβέρνησης που ευνοεί τους "τεμπέληδες" μιας και η απραγία είναι μονόδρομος σε ένα φοβισμένο λαό.
Αντιθέτως η Δημοκρατία χρειάζεται συνεχή επαγρύπνηση, ενασχόληση του κάθε πολίτη με τα κοινά, και δια βίου εκπαίδευση για να μπορείς να την θωρακίσεις ΕΣΥ ο κάθε "εσύ".
Πάντως το περίεργο δεν είναι ότι σε καταστάσεις κρίσης (οικονομικής, πολιτικής κλπ) ο λαός στρέφεται σε ακραίες "λύσεις" αλλά το ότι αυτές οι ακραίες λύσεις είναι σχεδόν πάντα μορφώματα που προωθούν απολυταρχικές πρακτικές.
Στην αρχαία Ελλάδα υπάρχει μία περίπτωση ακραίας λύσης που όχι μόνο δεν προώθησε απολυταρχική εξουσία αλλά έστρωσε το δρόμο για την 1η Δημοκρατία στον κόσμο. Μιλώ για τις μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα.
Δεν ξέρω τι φταίει λοιπόν που σήμερα ο κόσμος δείχνει να νοσταλγεί την απολυταρχία του, όχι και τόσο μακρινού, παρελθόντος.
Ίσως να φταίει η, κατά τον Καστοριάδη, φυσική ροπή του ανθρώπου προς την αδράνεια (οπότε ας βάλουμε έναν άρχοντα ή μια ομάδα αρχόντων να κάνουν αυτά που εμείς "βαριόμαστε" ). Ίσως πάλι να φταίει η, τρόπον τινά, "συλλογική μνήμη" των μαζών, η οποία κάνει την ομάδα (έθνος, κοινότητα κλπ) να αποζητά μια πρότερη του κατάσταση μόνο και μόνο επειδή την έχει συνηθίσει. Σύμφωνα με τον Gustav Le Bon στο βιβλίο του "Η Ψυχολογία των Μαζών" αυτός ήταν ο λόγος που ενώ έγινε η Γαλλική Επανάσταση με αποτέλεσμα την κατάργηση της μοναρχίας, σε λιγότερο από μία γενεά οι Γάλλοι έστεφαν Αυτοκράτορα τον Ναπολέων Βοναπάρτη.
Έχουν γίνει πολλά στην Ιστορία (αρχαία έως νεότερη) που μπορούν να μας προϊδεάσουν για το τι μπορεί να γίνει. Μάθετέ τα και εκδημοκρατιστείτε! Συμμετοχή και όχι αδράνεια θέλει η Δημοκρατία για να ποτιστεί να αρχίσει να δυναμώνει. Ο καθένας μας μπορεί να μιλήσει να ψάξει να οργανωθεί να μάθει. Μπορούμε.
Οι συγκυρίες δείχνουν να είναι ιστορικές, έχουμε καθήκον να θωρακίσουμε και βελτιώσουμε την Δημοκρατία μας, και εντός και εκτός και επί τ'αυτά.
σχόλια