Είναι η πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή μου που δεν θα ψηφίσω. Όχι από άποψη, ούτε καν από ηλιθιότητα (παρ' όλο που έχω και απ' τα δύο σε μπόλικη ποσότητα).
Θα είμαι εκτός Ελλάδας για δουλειές, κυρίως και για διακοπές, λιγότερο. Όλοι μου λένε να μείνω εκεί - να μην ξαναγυρίσω. Και αναρωτιέμαι: όταν επιστρέψω στις 30 Ιουνίου, σε τι Ελλάδα θα βρεθώ; Θα έχει βγει κυβέρνηση; Θα είμαστε στο ευρώ; Θα έχουμε μετανιώσει για αυτό που ψηφίσαμε, ή μάλλον γι' αυτό που τελικά δεν ψηφίσαμε;
Ποτέ δεν έχω χάσει εκλογές. Θυμάμαι πως αξιοποιούσα τις πτήσεις τσάρτερ που έβαζαν τα κόμματα στο Λονδίνο, για να φέρουν εμάς τους φοιτητές για ένα Σαββατοκύριακο στην πατρίδα.
[Τώρα που το σκέφτομαι έβαλαν κι αυτές οι πτήσεις των κομμάτων ένα λιθαράκι στη χρεοκοπία της Ολυμπιακής - και της χώρας γενικώς. Τόσα ξέραμε τόσα κάναμε - και μιλώ και για τον εαυτό μου.]
Και θυμάμαι με πόση ντροπή αναγκαζόμουν να πάω στα τοπικά γραφεία του Πασόκ (σε μια εκλογική αναμέτρηση) και στης Νέας Δημοκρατίας (σε άλλη) για να μου δώσουν τα τζάμπα εισιτήρια αεροπλάνου, με την άγραφη υπόσχεση να τους ψηφίσω.
Ντρεπόμουν να τους κοιτάξω στα μάτια: φοβόμουν πως θα καταλάβαιναν ότι η ψήφος μου δεν θα πήγαινε σ' αυτούς, πως θα τους εκμεταλλευόμουν για να με μεταφέρουν τζάμπα, πως στην πραγματικότητα θα ψήφιζα Συνασπισμό...!
Αυτή την Κυριακή θα είμαι κολλημένος στο ελληνικό ίντερνετ, σ' ένα μικροσκοπικό δωμάτιο ξενοδοχείου της Βαρκελώνης και θα νιώθω σαν ψάρι έξω απ' το νερό. Θα βλέπω ισπανική τηλεόραση ή τα δορυφορικά (θα είμαστε πρώτο θέμα, έτσι κι αλλιώς, παντού) και θα αγωνιώ για τη χώρα, όπως όλοι.
Και, όντας στο εξωτερικό, υποψιάζομαι ότι θα νιώθω αυτή την ελαφρά συγκίνηση, αυτόν τον υπόγειο πατριωτισμό που μόνο αν βρεθείς έξω και δεις στις ειδήσεις για την Ελλάδα μπορείς να νιώσεις.
Δεν έχει κάποια σημασία, αλλά αν μπορούσα να ψηφίσω θα ψήφιζα τη Δημοκρατική Αριστερά. Πιστεύω ότι Κουβέλης είναι ο πιο σοβαρός και υπεύθυνος πολιτικός αρχηγός και πως είναι αναγκαίος, ως αντίβαρο στις τυχόν ακρότητες, στη μεγαλομανία, την απειρία και τους άτσαλους χειρισμούς των άλλων, (τώρα που όλοι έρχονται στα λόγια του, και γέρνουν προς τη μέση, η παρουσία του μου μοιάζει απαραίτητη).
Αυτή είναι η γνώμη μου: σε μια -επιθυμητή- κυβέρνηση της Αριστεράς, ο Κουβέλης ίσως θα βοηθήσει να επικρατήσει η κοινή λογική.
Πολύ πιθανό να κάνω λάθος, όμως, Κυριακή κοντή γιορτή.
Καλό βόλι σε όσους θα είναι στην πατρίδα :)
---------------------------------------------
(κι όποιος θέλει την πιστεύει)
σχόλια