Επειδή είναι αδύνατον να επιλέξω «αριστουργήματα» με το κριτήριο μιας διαχρονικής εκτίμησης, θεωρώ ότι η εντιμότερη λύση είναι να συνδυάσω τον πρόσφατο ενθουσιασμό μου με κάποιες εμμονές του παρελθόντος. Παραιτήθηκα από τα έργα τέχνης γιατί είναι αδύνατον να επικεντρωθώ σε λίγες επιλογές.
Schindler House, 1921
Η κατοικία του Αυστριακού αρχιτέκτονα R.M.Schindler στο West Hollywood του Los Angeles, παίρνει αποστάσεις τόσο από την άκαμπτη λογική του international Style, όσο και από την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Νότιας Καλιφόρνια. Eίναι τόσο ασύμβατη με τη χρονολογία της κατασκευής της, το 1921, που σε κάνει νομίζεις ότι η ιστορία σε έχει εξαπατήσει.
____________________________
Ellen Janson House, Hollywood hills, 1949
Το σπίτι της Αμερικανίδας ποιήτριας σχεδιασμένο από τον R. M. Schindler, είναι ένα από τα τελευταία έργα του αρχιτέκτονα που προλογίζει τον Frank Gehry μέσω της assemblage λογικής και της αίσθησης του ατελούς που χρησιμοποιεί. Η κατοικία της Janson μου έδωσε την αφορμή να ανακαλύψω την υπέροχη λυρική της ποίηση σε μια έκδοση 100 αντιτύπων με το σχεδιασμό του εξώφυλλου από τον ίδιο τον Schindler.
_________________________
André Breton, L'Amour fou ,1937
Ίσως το αντίστοιχο “Vers une architecture” για τη λογοτεχνία με ανεκτίμητο φωτογραφικό υλικό από τους μετρ της παρέας. Δύσκολο να αδιαφορήσεις για το γράμμα που συντάσσει στην κόρη του ηλικίας 8 μηνών τότε, στην ίδια ηλικία με την δική μου Μάγια (Ίσιδα) τώρα.
“Αγαπητη Écusette de Noireuil ..αφήστε με να μαντέψω ότι αυτές οι λέξεις: «ο τρελός έρωτας» κάποια μέρα θα’ ναι οι μόνες που θα σχετίζονται με τον ίλιγγο σας..σας εύχομαι να σας αγαπήσουν τρελά»
___________________________
What’s my line
Η τηλεοπτική σειρά “what's my line” μου υπενθυμίζει με κάποια νεύρωση το τέλος του “mid century modern”. Εδώ ο Frank Lloyd Wright ως mystery guest το 1956. O Woody Allen απολαυστικότερος σε άλλο επεισόδιο.
______________________________
Φοίβη Γιαννίση, Ομηρικά, 2010
Η απρόσμενη ανανέωση του ομηρικού ιδιώματος στα ποιήματα όπως οι «Σειρήνες Ι» και «Σειρήνες 2» που βρίσκονται τους τελευταίους μήνες στο κομοδίνο μου.
__________________________
Και οι εμμονές
Το κοριτσι του Bar, 1980
Η πιο συγκινητική ελληνική ταινία που έχω δει σε video παραγωγή, ο Φλωρινιώτης στο σενάριο και την ερμηνεία. Στην αρχή βουρκώνεις από
τα γέλια, προς το τέλος βουρκώνει η ψυχή σου.
_______________________
Leo Ferre, Words, Words, Words
Όπως σχολιάζει κάποιος στο Υοu Tube
«Είναι το πιο όμορφο τραγούδι του κόσμου. Αλλά ο κόσμος δεν το κατάλαβε.»
_________________________
Georg Trakl, Sebastian im Traum, 1915.
Η επικράτηση του κυανού χρώματος στην επικείμενη κατάρρευση. Στη δική μας ποίηση μια παρόμοια περίπτωση με διαφορετικά χρώματα ίσως να βρίσκεται στον Κώστα Κρυστάλλη.
___________________________
Robert Bresson, Au Hazard Balthazar, 1966.
Τα αριστουργήματα σε ωθούν καμία φορά σε ζοφερές σκέψεις. Ποιος δεν έχει νιώσει ευάλωτος μετά από αυτή την ταινία;
_____________________
Kωστής Βελώνης, Corporation, 2012
O Κωστής Βελώνης είναι Architect in residence στο MAK Center for Art and Architecture, Los Angeles. (Απρ.-Σεπτ. 2012)
Η τελευταία του ατομική εκθεση “The Promise of Happiness“ παρουσιάστηκε στο Signal Center for Contemporary Art, στο Malmo (artist in residence at IASPIS, Swedish arts grants). Στις πρόσφατες εκθέσεις του (2011) περιλαμβάνονται οι ακόλουθες: “Melanchotopia”, Witte de With Contemporary Art Center, Rotterdam, 3η Biennale Θεσσαλονίκης , Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, “DirtyHumanism”, Faggionato Gallery, Λονδίνο, “An Elusive Object of Art", Dana Charkasi Gallery, Βιέννη. Επόμενες εκθέσεις (2012) Schindler House, Los Angeles, ΗΠΑ, “Newtopia: The State of Human Rights”, Kazerne Dossin Museum and Documentation Centre of the Holocaust and of Human Rights, Mechelen, Βέλγιο.
σχόλια