Ήρθε η ώρα λοιπόν να μιλήσουμε για ψέμα και προσποίηση. Ήρθε η ώρα να διαφωνήσουμε μεταξύ μας κι εσύ να με κράξεις για τις ιδέες μου και εγώ να επιμείνω γιατί είμαι κακομαθημένη και εγωίστρια. Σε ακούω να μου το φωνάζεις ήδη φυσικά. «Μην λες ψέματα!». «Να είσαι ο εαυτός σου, να μην προσποιείσαι!». Όλες αυτές οι προστακτικές, με κουράζουν. Μα δεν τις λες μόνο σε εμένα προφανώς. Τις λες και σε άλλους και τις πιστεύεις και σου αρέσει να τις επιβάλεις ως το «σωστό» και το «κοινωνικά αποδεκτό». Συγγνώμη θα σε ξεβολέψω.
Σε βλέπω που λες, να κλαις και να οδύρεσαι πως σε κορόιδεψε το αγόρι σου. Σε βλέπω να κλαψουρίζεις στις φίλες σου ότι σου λέει ψέματα και δεν σε εμπιστεύεται και δεν είναι αληθινός απέναντι σου. Σαν σήμερα ωστόσο τρείς μήνες πριν, εσύ η ίδια ήσουν που του το έπαιζες κοσμογυρισμένη και αθλητική για να τον ρίξεις με τα υποτιθέμενα κοινά σας ενδιαφέροντα. Στη πραγματικότητα όμως, δεν έχεις ταξιδέψει πουθενά και με κανένα τρόπο πέρα από τη περιήγηση στο google earth και ο μόνος λόγος για τον οποίο θα έτρεχες ποτέ είναι για να προλάβεις το Ρουβά να σου δώσει αυτόγραφο. Εσύ δεν είπες ψέματα για τον εαυτός σου τότε; Για στάσου λοιπόν.
Το ψέμα είναι η άμυνα μας και η προστασία μας. Είναι εξισορροπητικός παράγοντας στις ζωές μας. Γιατί μια ζωή απόλυτα ειλικρινής και απογυμνωμένη θα ήταν θλιβερή και αβάσταχτη.
Το ψέμα και η προσποίηση δεν είναι απαραίτητα αρνητικά. Δεν είναι απαραίτητα αποφευκτά. Μα είναι σίγουρα ένα αναγκαίο κακό στη ζωή μας όπως το αλκοόλ, το σεξ κ.λ.π. Η ζωή μας δεν θα ήταν ποτέ ίδια αν δεν είχαμε την πολυτέλεια να κρύβουμε και καμία φορά την αλήθεια και να φοράμε μάσκα όποτε νιώθουμε άβολα. Προτού αρχίσεις όμως να με βομβαρδίζεις με αντεπιχειρήματα του τύπου «όλοι οι άντρες είναι μαλάκες», εξηγούμαι.
Σκέψου αρχικά τον εαυτό σου και τους ανθρώπους γύρω σου. Όλοι είμαστε άτομα με κόμπλεξ, ανασφάλειες, φόβους, παραξενιές, προκαταλήψεις, προβλήματα. Όλοι έχουμε συναισθηματικές μεταπτώσεις και σκαμπανεβάσματα στη ψυχοσύνθεση μας. Όλοι νιώθουμε αυτή την ανάγκη να απομονωθούμε που και που και ύστερα να βγούμε στο κόσμο και να γεμίσουμε τη καθημερινότητα μας με άτομα και ασχολίες. Όλοι γενικώς δεν είμαστε τέλειοι. Μα πάνω από όλα, όλοι είμαστε εν μέρει ανίκανοι να διαχειριστούμε άριστα τα ελαττώματα μας και να φτάσουμε στο ανώτερο επίπεδο αυτογνωσίας και αυτοελέγχου.
Σκέψου τώρα πως αν όλες αυτές τις ατέλειες μας, τις αφήναμε να φαίνονταν θα γινόταν Βατερλό η κοινωνία. Θα υπήρχαν αυτοί που θα τις εκμεταλλεύονταν και θα επωφελούνταν και αυτοί που θα τις ανέχονταν με δυσκολία. Ο κόσμος θα πήγαινε συνεχώς πίσω και όλη μας η ζωή θα περιστρέφονταν γύρω από τους εαυτούς μας και την επίλυση των «θεμάτων» μας. Θλιμμένοι άνθρωποι, εγωκεντρικοί και πηγμένοι σε φαύλους κύκλους χωρίς ίχνος ευτυχίας στη καθημερινότητα τους. Όχι δεν θέλουμε αυτό να συμβεί. Θέλουμε;
Κάπου εκεί λοιπόν υπάρχει το ψέμα και η προσποίηση για να μπορούμε να φαινόμαστε τέλειοι όταν δεν είμαστε. Να μπορούμε να περνάμε και λίγες στιγμές ευτυχίας με τους άλλους. Να αντέχουμε τη συναναστροφή με ανθρώπους. Να κρατάμε και κάτι για τον εαυτό μας. Να διαχωρίζουμε το προσωπικό μας χρόνο από αυτόν που αφιερώνουμε στους γύρω μας. Να νιώθουμε περηφάνια για αυτό που είμαστε, για τα θετικά μας και καμιά φορά να ψωνιζόμαστε και να τα φουσκώνουμε και λίγο, έτσι για τη φιγούρα. Το ψέμα είναι η άμυνα μας και η προστασία μας. Είναι εξισορροπητικός παράγοντας στις ζωές μας. Γιατί μια ζωή απόλυτα ειλικρινής και απογυμνωμένη θα ήταν θλιβερή και αβάσταχτη.
Θα μου πεις όμως τώρα και δικαιολογημένα πως εάν ο κόσμος κρύβει τα συναισθήματα του, το πραγματικό του εγώ και λέει ψέματα για τις σκέψεις και τις προθέσεις του, δεν θα υπάρξουν αληθινές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και αγάπη. Ναι, θέλω να σε πιστέψω. Θέλω μα δεν μπορώ. Βλέπεις έχω αυτή την ιδέα στο νου μου πως το ψέμα δεν είναι η μόνη πηγή του κακού. Γιατί σε μια κοινωνία που είναι τόσο κατεστραμμένη και καταδικασμένη να ρέπει προς τα κάτω, το ψέμα δεν κάνει και τόση μεγάλη ζημιά. Αντιθέτως τη σήψη αυτή έρχεται να καλύψει. Υπάρχει γιατί υπάρχουν ταμπού, μιζέρια, προκαταλήψεις. Υπάρχει γιατί υπάρχει εγωισμός, κακία, πονηριά. Υπάρχει για να γίνει ο αόρατος μανδύας που βλέπουμε στις ταινίες και να κρύψει κάθε αρνητικό. Και μόνο οι λίγοι τυχεροί που έχουν βρει τις εξαιρέσεις στο κανόνα αυτής της κοινωνίας, έχουν τη πολυτέλεια να είναι απόλυτα ειλικρινείς στις σχέσεις τους με τους άλλους.
Κάποιος μου είπε κάποτε "Fake it not till you make it but till you become it". Σε απλά ελληνικά «Να προσποιείσαι όχι μέχρι να καταφέρεις κάτι, αλλά μέχρι να γίνει στοιχείο του χαρακτήρα σου.» Είχε δίκιο. Γιατί είναι αλήθεια πως μετράει το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα σε μια ζωή πρέπει να είναι η ευτυχία. Ας είναι λοιπόν να λέμε και κανένα ψέμα για να σώζουμε και να σωζόμαστε από δυσάρεστες καταστάσεις. Ας είναι να φοράμε και καμία μάσκα αν είναι να μην πληγώνουμε τους γύρω μας και γινόμαστε ευάλωτοι μπροστά τους. Κι ας μας λένε τα υποδείγματα ηθικής φυγόπονους και ψεύτες. Κι ας μας κατηγορούν. "Screw them".
ΓΕΛΑΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ!!!
