Δίπλα από την κεντρική είσοδο, πίσω από το ψυγείο του πάγου, μέσα σε ένα μικρό καφάσι έβαζε πάντα τα λαχανικά που είχαν μαραζώσει. Μπανάνες μαυρισμένες, πιπεριές ζαρωμένες, κιτρινισμένα χορταρικά και μαλακές ντομάτες για σάλτσα. Απόμερα από τα φρέσκα να μην χαλάνε την εικόνα του μαγαζιού,να μην χαλάει και η εικόνα μας όταν τα διαλέγουμε.
Το πρωί έστηνε το μαγαζί και σκεφτόταν ότι θα είχε δουλειά εκείνη την ημέρα, μιας και μόλις είχαν πληρωθεί οι συνταξιούχοι. Πράγματι από νωρίς είχε αυξημένη κίνηση μπροστά από το ψυγείο του πάγου. Έκαναν θραύση οι ντομάτες για σάλτσα και όλοι περνούσαν μπροστά από τις φρέσκες δίχως να δίνουν σημασία. Εντάξει μερικοί κοντοστάθηκαν και έριξαν μια φευγαλέα ματιά, πρώτα στη σφιχτή τους σάρκα και μετά στο καρτελάκι με την τιμή.
Ελπίδα είναι η ποικιλία και όσο σπόρο να κρατήσεις απ' αυτήν δεν ξαναβγαίνει.
Το καφασάκι άδειασε κανα δυο φορές και δεν υπήρχαν άλλες δεύτερες να συμπληρωθούν. Έψαξε ανάμεσα στις καλές πάλι και πάλι,αλλά τίποτα. Έγινε πιο αυστηρός στα κριτήρια του πλέον, δεν κοίταγε να είναι μαλακές και ζουληγμένες αλλά άρχισε να βγάζει και αυτές με τα μικρά σημαδάκια από τη βροχή. Με τα πολλά κατάφερε και γέμισε το μισό καφασάκι.Δεν φτούρησαν και αυτές όμως για πολύ και οι πελάτες ζητούσαν και άλλες. Ξαναπήγε πάνω από τις φρέσκες και τις κοιτούσε ψάχνοντας για νέα ψεγάδια, για νέα δικαιολογία. Μάταιο,τις έπιανε στο χέρι και δεν έβρισκε κάτι κακό πάνω τους. Άρχισε να τις ζουλά μόνος του, τις μαλάκωνε γύρω γύρω και τις έβαζε προσφορά. Τώρα δεν προλάβαινε πραγματικά, η πραμάτεια του έφευγε όλη και οι πελάτες ήταν ευχαριστημένοι. Επιτέλους είχε βρει τον τρόπο, όρμησε μέσα στο θάλαμο ψύξης, κατέβασε όλα τα καφάσια και άρχισε να ζουλά τις φρέσκες ντομάτες με μανία, μα έχασε τον έλεγχο και οι ντομάτες άρχισαν να σπάνε και να γεμίζουν τα χέρια του κόκκινα υγρά. Ούτε τότε σταμάτησε, συνέχισε να πολτοποιεί τις ντομάτες με μανία,αφού τις θέλανε για σάλτσα θα τους την έδινε έτοιμη.
Φωνές για νέα ποσότητα τον διέκοψαν. Έπλυνε τα χέρια και βγήκε βιαστικός από το θάλαμο για να πουλήσει. Μα τα χέρια δεν καθάριζαν, από τις φλέβες συνέχιζαν να βγαίνουν κόκκινα υγρά, να γίνονται ποτάμι και να τα παρασύρουν όλα. Ένα ποτάμι που ξεκινούσε από τα καφάσια και κατέληγε στη θάλασσα βάφοντας την χολή.
Ελπίδα είναι η ποικιλία και όσο σπόρο να κρατήσεις απ' αυτήν δεν ξαναβγαίνει. Υβρίδιο.
