Ας υποθέσουμε πως πιάνεις δουλειά σε μια εταιρία μετά απο τρείς μήνες αναζήτησης. Είσαι 22 ετών, οπότε η πληρωμή θα είναι γύρω στα 300€ καθαρά, με ασφάλιση. Επιπλέον, η εταιρία σού δίνει κάρτα βενζίνης, η οποία κάθε μήνα γεμίζει με 70€. Η εργασία θα είναι πενθήμερη και εξάωρη. Μένεις με τους γονείς σου, οπότε δεν έχεις να πληρώσεις ενοίκιο.
Πώς σου φαίνεται; Ποιά είναι η πρώτη σου αντίδραση;
Το σκέφτεσαι. Λες "τα λεφτά δεν είναι πολλά, είναι τα αναμενόμενα για την εποχή μας, όμως έχω πληρωμένη και την βενζίνη μου οπότε γαμώ! Δουλεύω και εξάωρο, μετά έχω την μέρα μπροστά μου..."
Έρχεται τώρα κάποιος και γράφει ένα άρθρο, το οποίο δημοσιεύεται σε δημοφιλή σελίδα στο internet και αφορά την εταιρία σου. Περιγράφει την κατάσταση ως έχει, ξεχνά να αναφέρει την κάρτα των 70€, και χρησιμοποιεί πολλές αρνητικές λέξεις όπως "καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων" και "ρουφιάνοι που παρακολουθούν τις επιδόσεις σου" και "απαράδεκτη κατάσταση". Εάν δεν εργαζόσουν στην εταιρία, διαβάζοντας ένα τέτοιο άρθρο θα ξεσηκωνόσουν και θα στρεφόσουν εναντίον της. Έτσι δεν είναι; Ίσως ακόμα και τώρα που διάβασες το υποθετικό άρθρο, να σε έβαλε σε σκέψεις, όμως τώρα που είσαι μέσα στα πράγματα καταλαβαίνεις πως ο τρόπος που παρουσιάζονται οι καταστάσεις, έχουν μέσα και λίγο σάλτσα...
Μήπως αρχίζεις να αμφιβάλεις για το κατά πόσο η γνώμη σου είναι όντως δική σου;
Επίσης, τώρα που το ξανασκέφτεσαι, λές "μα, ούτως ή άλλως όλες οι εταιρίες, τα ίδια δεν κάνουν;" Ομολογουμένως, έχεις δίκιο! Δεν είναι η "τάδε" εταιρία κακιά, είναι ένα ολόκληρο σύστημα που λειτουργεί έτσι, όμως εσύ αποφασίζεις να στραφείς εναντίον μιας συγκεκριμένης εταιρίας και να επιλέξεις την ανταγωνίστριά της, μόνο και μόνο επειδή ΑΚΟΜΑ δεν έχεις ακούσει κάτι άσχημο σχετικά με εκείνη! Ποιος σου είπε όμως, πως στην άλλη εταιρία είναι όλα ρόδινα;
Τυπικό το παράδειγμα, όμως έτσι ακριβώς λειτουργούν όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κατ'αυτό τον τρόπο επιλέγουν ποιά θα είναι η γνώμη σου για όποιο θέμα, όποια κατάσταση. Μήπως αρχίζεις να αμφιβάλεις για το κατά πόσο η γνώμη σου είναι όντως δική σου;
Να κάνουμε και ένα πείραμα; Έχουμε την εξής πρόταση:
«Ο Νίκος έπεσε και χτύπησε, σηκώθηκε και συνέχισε το παιχνίδι.»
Πιθανή παραλλαγή α: «Ο καημενούλης Νίκος, έπεσε και χτύπησε το ποδαράκι του, σπάραξε στο κλάμα και μετά από ώρα κατάφερε να σηκωθεί και συνέχισε το παιχνίδι...».
Πιθανή παραλλαγή β: «Ο μικρός Νίκος, παρ' όλο που έπεσε και χτύπησε, κατάφερε μόνος του να σηκωθεί και να συνεχίσει το παιχνίδι του!».
Κατά πόσο απέχει η γνώμη σου και η στάση που θα κρατήσεις για ένα γεγονός, από το ίδιο το γεγονός;
Έστω ότι έχεις σχηματίσει μία άλφα γνώμη σχετικά με κάποιο ζήτημα. Έστω πως αυτή η γνώμη είναι αρνητική. Όπως για παράδειγμα, η γνώμη σου για την παιδεία. «Τα σχολεία μοιάζουν με φυλακές», «Οι καθηγητές αδιαφορούν για τους μαθητές τους», «Τα πανεπιστήμια είναι μέσα στη βρώμα» ή ακόμα «Μαθαίνουν στα παιδιά μας λάθος πράγματα», «Δεν είναι κατάσταση αυτή» και «Για όλα ευθύνεται το κράτος».
Έχει ένα ενδιαφέρον...
Να σου υπενθυμίσω, πως υπάρχουν εκατομμύρια παιδάκια κάπου εκεί έξω τα οποία, όχι μόνο δεν πάνε σχολείο, αλλά δουλεύουν υπό συνθήκες που εσύ δεν θα βιώσεις ποτέ (παρ' όλα αυτά γκρινιάζεις καθημερινά για τις «απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες»)! Επίσης πέρασες κι εσύ από αυτό το σχολείο ή και πανεπιστήμιο, για να μπορείς τώρα να κρίνεις εάν αυτά που σου παρέχονται, είναι όπως θα έπρεπε. Εάν όμως δεν είχες πάει σχολείο, θα ήξερες να παπαρολογείς τόσο καλά;
Εάν αυτή τη στιγμή γράφεις με ελληνικούς χαρακτήρες και με σημεία στίξης, τότε το σχολείο έχει κάνει πολύ καλά την δουλειά του. Εάν ξέρεις πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμό και διαίρεση, τότε το σχολείο δεν έκανε τίποτα λάθος. Εάν δεν ξέρεις ούτε να γράφεις, ούτε να μετράς, ούτε να σκέφτεσαι, και περάσαμε από το ίδιο σχολείο, μάλλον κάτι έχεις κάνει λάθος. Εσύ, όχι το σχολείο.
Είναι αυτό το λάθος που αντικρίζεις, όταν πατάς το πόδι σου μέσα σε ελληνικό πανεπιστήμιο. Τοίχοι γεμάτοι αφήσεις κομμάτων, που κολλήθηκαν από τους ίδιους τους φοιτητές, σκουπίδια παντού, επίσης φοιτητών που βαρέθηκαν να τα πετάξουν σε κάδο, φραπές, υποδείξεις και γκρίνια! Σου κάνει αυτή εικόνα ανθρώπων που αγαπούν την μόρφωση και την μάθηση; Εμένα δεν με εμπνέει ιδιαίτερα...
Όλα δείχνουν πως εμείς οι ίδιοι ζητάμε να μην μας παρέχουν την μόρφωση που δικαιούμαστε. Ωστόσο, όλος ο ελληνικός κόσμος έχει την άποψη πως το κράτος φταίει που μας έφερε σε αυτήν την κατάσταση. Και τα παιδιά πίνουν καφεδάκι την ώρα του μαθήματος, αοριστολογώντας σχετικά με το κόμμα που υποστηρίζουν...
σχόλια