Ο καιρός έφτιαξε, τα μαγαζιά σιγά-σιγά μπαίνουν στο καλοκαιρινό τους mood, ήτοι ανοίγουν τις αυλές τους, δεν αφήνουν πεζοδρόμιο για πεζοδρόμιο χωρίς τραπεζάκι, σταντάκι, σκαμπουδάκι... και η ζωή συνεχίζει να κυλά αρμονικά στον μαγικό κόσμο της ζούγκλας. Έλα όμως που ο κόσμος που κυκλοφορεί εκεί έξω δεν έχει απαραιτήτως σώας τα φρένας! Εγώ το πιστεύω έτσι κι αλλιώς, αλλά ας σας εξηγήσω τι συνέβη εχθές για να καταλάβετε τι λέω.
Εγώ του μιλούσα σοβαρά και γυρνάει, χωρίς να ντραπεί λίγο, και με ρωτάει «αυτή εκεί πέρα η ξανθιά δεν είναι παρουσιάστρια στον Alpha, αυτή που μιλάει με γάμα, αντί για το ρο, η Καινούργιου»;
Λίγο μετά τις 12 το βράδυ περπατούσα επί της Κανάρη, λίγα μέτρα πιο κάτω από την πλατεία Κολωνακίου, όπου με σταματάνε δύο κυρίες – το τονίζω, κυρίες – γύρω στα 30, για να με ρωτήσουν που είναι ένα μαγαζί. Καθώς τους έδινα τα φώτα μου, μου λέει η μία εξ αυτών χαμηλοφώνως «μην απομακρύνεστε, σας παρακαλώ, γιατί σταθερά πίσω μας βρίσκεται ένας κύριος». Πράγματι, λίγο πιο πίσω κοντοστεκόταν ένας κύριος, ο οποίος είχε σταματήσει 10 μέτρα πιο πίσω «και του βγήκαν τα μάτια να μας κοιτάει», όπως συνέχισε να μου λέει η μία εξ των δύο κυριών. Χωρίς να το σκεφτώ, προτείνω να τις συνοδεύσω δύο τετράγωνα παρακάτω για να τις παραλάβει η παρέα που είχαν στο μαγαζί. Στο μεταξύ όμως σκέφτηκα ότι στο ένα τετράγωνο υπάρχουν αστυνομικοί και ότι θα ήταν καλύτερο να πάμε εκεί. Τι το 'θελα;
Σταματάμε στους αστυνομικούς. Ο τύπος ήταν σχεδόν πίσω μας. Στα δύο μέτρα. Εξηγώ στους αστυνομικούς ότι «ένας τύπος ακολουθεί τις κυρίες τα τελευταία δέκα λεπτά» και ότι πιστεύω ότι «πρέπει κάποιος αστυνομικός να τις συνοδεύσει μέχρι λίγο παρακάτω, μιας και η παρέα τους δεν ακούει το κινητό». Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα την απάντηση που έλαβα. Εγώ του μιλούσα σοβαρά και γυρνάει, χωρίς να ντραπεί λίγο, και με ρωτάει «αυτή εκεί πέρα η ξανθιά δεν είναι παρουσιάστρια στον Alpha, αυτή που μιλάει με γάμα, αντί για το ρο, η Καινούργιου»;
Σκέφτομαι ότι «αυτό μας έλειπε απόψε». Επιμένω ότι κάποιος πρέπει να τις συνοδέψει και τονίζω ότι ενδεχομένως είναι επικίνδυνος ο άνθρωπος που τις ακολουθεί. Ο αστυνομικός δυσανασχετεί με το γεγονός ότι τελικά δεν ήταν η Καινούργιου αυτή που είδε και μας λέει ότι δεν μπορεί να βοηθήσει. Κάπως έτσι άδοξα, αλλά σουρεαλιστικά, έληξε η συνεργασία μας με τα όργανα της τάξης και ανέλαβα εγώ αυτό το τόσο «επίπονο» έργο. Συνόδευσα, δηλαδή, τις κυρίες πενήντα μέτρα παρακάτω. Έκανα μια δουλειά, που πιστεύω ότι κάποιοι άλλοι ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν, αλλά ας όψεται. Άλλη φορά.
σχόλια