Σήμερα δε θα γράψω για ιστορίες και αγρίους. Θα γράψω για σένα. Εσένα. Εμένα. Το διπλανό. Εμάς που κινούμαστε σαν μηχανικά ανθρωπάκια σε πόλεις πολύ μεγαλύτερες από το μέγεθος μας, μεγαλύτερες απ' ότι μπορούμε να διαχειριστούμε. Και αυτή η μαζικότητα, αυτό το μέγεθος, αυτή η ατελείωτη μεθυστική δυνατότητα είναι που μας κάνει να νομίζουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε όλα. Γιατί πάντα θέλουμε παραπάνω. Νομίζουμε ότι μπορούμε.
Κι εσύ στη μέση του κυκεώνα, να προσπαθείς να βρεις τον εαυτό σου. Δεν είναι όλοι έτοιμοι να κατασταλάξουν στο ποιοί είναι. Κι εσύ ακόμα, είσαι μικρός αγάπη μου ακόμα, και δεν ξέρεις, και δεν μπορείς να καταλάβεις το γιατί πρέπει να αποδεχτείς αυτό που είσαι. Εσύ δεν μπορείς να δεις γιατί αυτό που είσαι είναι τόσο υπέροχα τέλειο. Όπως ο καθένας δεν το βλέπει για τον εαυτό του. Μόνο τους άλλους βλέπει, και θέλει να γίνει σαν εκείνα που του αρέσουν. Γιατί ο άνθρωπος είναι καλός στο να φαντασιώνεται. Καλός στο να αντιγράφει, να μιμείται, να αναπαράγει, να αναδημιουργεί.
Γιατί να θέλεις να μην είσαι εσύ; Μα αυτό που είσαι είναι υπέροχο, δεν το βλέπεις; Όλοι έχουν κάτι όμορφο, κάτι υπέροχο επάνω τους. Σε κάποιους είναι πολλά εκείνα, σε κάποιους άλλους όχι. Εσύ ανήκεις στους πρώτους.
Κι εσύ δεν καταλάβαινες γιατί, εκείνο το βράδυ με έναν κρύο καφέ στο χέρι, και τον αέρα να φυσάει, και να κάνει κρύο, τόσο κρύο, κι εσύ να αναρωτιέσαι γιατί να είσαι έτσι κι όχι αλλιώς. Πόσο ωραίο θα ήταν να ήσουν αλλιώς. Και σου απάντησα, αλλά το πήγα στα βαθιά, γιατί μου βγαίνει. Και το δέχτηκες, και το σκεφτόσουν, και μετά απλά σιωπή για λίγο.
"Θα ήθελα όμως να ζω έτσι, να είμαι αλλιώς, να μην είμαι τόσο εγώ, να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό. Γιατί ρε γαμώτο, βλέπω ότι μπορεί να είναι ωραίο. Αλλά κάπου το χάνω στην πορεία..''
Και αυτή η πρόταση με προβλημάτισε τόσο πολύ. Γιατί να θέλεις να μην είσαι εσύ; Μα αυτό που είσαι είναι υπέροχο, δεν το βλέπεις; Όλοι έχουν κάτι όμορφο, κάτι υπέροχο επάνω τους. Σε κάποιους είναι πολλά εκείνα, σε κάποιους άλλους όχι. Εσύ ανήκεις στους πρώτους. Είναι τα μικρά πράγματα που σε κάνουν πάντα να ξεχωρίζεις από τους άλλους. Για τον τρόπο που θα ρίξεις τη ζάχαρη στον καφέ σου, για τον τρόπο που θα γελάσεις με κάτι ασήμαντο, για τον τρόπο που θα περάσεις το χέρι σου μέσα από τα μαλλιά σου. Γι' αυτό είσαι διαφορετικός. Γι' αυτό όλοι είμαστε. Για τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τους άλλους να εκτιμούν τη διαφορετικότητα σου. Και δεν χρειαζόμαστε άλλους ίδιους σε αυτόν τον κόσμο. Φτάνει. Πολλοί είναι ήδη.
Και τώρα μιλώντας σε σένα που διαβάζεις αυτό το κείμενο, θέλω να σου πω, είσαι τέλειος. Ή τέλεια, οτιδήποτε. Ας είσαι άνδρας, γυναίκα, κάτι ενδιάμεσο, ας προσπαθείς να βρεις ακόμα την ταυτότητα σου, οποιοσδήποτε κι αν είσαι. Είσαι τέλειος. Ένας τέλειος άνθρωπος. Γιατί προοριζόσουν να είσαι τέλειος. Γιατί ο κόσμος αγάπη μου χρειάζεται τους διαφορετικούς, χρειάζεται τους λίγο πιο ντροπαλούς, τους ρομαντικούς ή τους ριψοκίνδυνους, τους πιο κοντούς ή τους ψηλούς, με πολλά κιλά ή λίγα, με πιο σκούρο δέρμα ή πιο λευκό. Τι σημασία έχει; Εσύ προοριζόσουν να είσαι αυτό που είσαι, και είσαι τέλειος ακριβώς για αυτό.
Κάποτε κάποιος μου είχε πει μια πολύ σοφή κουβέντα, και με αυτή θα κλείσω, μη και γίνομαι πολύ μελό και κουράσω. Επί μιας βαθιάς και πάλι βραδινής συζήτησης, τον ρώτησα το ίδιο πράγμα, και μου απάντησε με το πιο σωστό επιχείρημα.
''Μα πρέπει να είσαι ο εαυτός σου, και να αγαπάς τον εαυτό σου για αυτό που είσαι. Να τον αγαπάς με τα ελαττώματα, και τις χάρες, και τα υπέρ και τα κατά. Γιατί είσαι εσύ. Και το «Εσύ» πρέπει να το αγαπάς. Όχι απαραίτητα πιο πολύ από τους γύρω σου, αλλά έστω ίσα. Γιατί Εσύ ήσουν προορισμένη να είσαι αυτό που είσαι. Και οι εμπειρίες, και η ζωή σου η ίδια σε κάνει να είσαι Εσύ. Ποτέ σου να μην προσπαθείς να γίνεις κάποιος άλλος. Όλοι οι άλλοι είναι πιασμένοι. Αν δεν γίνεις Εσύ ο εαυτός σου ποιος θα το κάνει;''
Και σε Εσάς εκεί έξω λοιπόν θα πω ένα πράγμα. Σε Εσάς που μπορεί να ξέρετε ή ακόμα να ψάχνετε τον εαυτό σας, ή έστω για έναν ακόμα εαυτό να σας συμπληρώσει. Σε Εσάς λοιπόν. Καλή Τύχη.
σχόλια