Καφές γλυκός με γάλα. Μουσική και τσιγάρο. Σιωπή... και ξανά όλα.***

Καφές γλυκός με γάλα. Μουσική και τσιγάρο. Σιωπή... και ξανά όλα.*** Facebook Twitter
2

Καφές γλυκός με γάλα. Μουσική και τσιγάρο. Σιωπή... και ξανά όλα.
Ξανά. Όλα από την αρχή...

Καφές στο μπαλκόνι. Τα πόδια σου πάνω στο τραπέζι. Χαζεύεις τα περιστέρια απέναντι..
Τα περιστέρια είναι μονογαμικά ζώα. Βρίσκουν το ταίρι τους και δεν χωρίζονται μέχρι κάποιο από τα δύο να πεθάνει.
Ρομαντικό, σκέφτηκες.
Αυτό συμβαίνει άραγε μόνο με τα περιστέρια;

Βράδυ αργά. Σύννεφα και ένα υπέροχο φεγγάρι φωτίζει το μπαλκόνι.
Δεν κυκλοφορούν περιστέρια τέτοια ώρα..

Όλη αυτή η οικειότητα...χάθηκε; Εμφανίζεται μόνο στο φως της ημέρας ;
Που πήγε ;
Δεν ειναι σαν την ενέργεια, σκέφτεσαι. Δεν αλλάζει μορφές, χωρίς να χάνεται ποτέ ;
Που πάνε τα περιστέρια όταν πέφτει το σκοτάδι;

Πέφτεις για ύπνο. Το μαξιλάρι αγκαλιάζει το πρόσωπο σου. Είναι όλα εκεί. Όλα.
Κλείνεις τα μάτια..Τα έχεις όλα. Τότε γιατί ειναι τόσο δύσκολο;
Πρόσεχε τι εύχεσαι, λένε.
Ένα δάκρυ κυλλάει στο μαξιλάρι. ΄Ενα δεύτερο, φτάνει και μουσκεύει το σεντόνι.
Ίσως όλα αυτά δεν είναι για σένα σκέφτεσαι. Κι όμως. Είσαι εκεί. Στο κέντρο όλων.
Εσύ τα ζήτησες. Εσύ τα ονειρεύτηκες...

Κλείνεις τα μάτια. Νιώθεις ευτυχισμένος. Η ευτυχία είναι δύσκολο πράγμα. Ή μήπως όχι;
Γυρίζεις πλευρό. Τεντώνεις το χέρι σου και τον ακουμπάς. Είναι δίπλα σου...λίγα εκατοστά.
Χαμογελάς. Χαμογελάς γιατί αυτό είναι όλο. Αυτό ήθελες. Αποκοιμιέσαι...

Ξυπνάς. Τεντώνεσαι. Απλώνεις το χέρι σου. Κάτι κρύο. Κάποιος ξένος...

Ξυπνάς. Τεντώνεσαι. Απλώνεις το χέρι σου. Κάτι τραχύ. Κάποιος ξένος...

Ξυπνάς. Τεντώνεσαι. Απλώνεις το χέρι σου. Τίποτα. Κενό. Κανείς...

Σηκώνεσαι. Καφές γλυκός με γάλα. Κάποιες συνήθειες δεν αλλάζουν.
Βγαίνεις στο μπαλκόνι. Κοιτάς τον ήλιο.
Νιώθεις πως κανείς δεν νιώθει όπως εσύ. Αστείο είναι, αν το καλοσκεφτείς..
Δεν νιώθεις τίποτα. Πάγωσες... Αλλά ταυτόχρονα νιώθεις τα πάντα. Νιώθεις ζωντανός.

Θέλεις να ουρλιάξεις. Μαζεύεις όλη σου την δύναμη.
Είσαι έτοιμος να απελευθερώσεις όλο σου το είναι σε μια κραυγή.

Ουρλιάζεις...
Ουρλιάζεις μέχρι τα πνευμόνια σου να πονέσουν.
Ανοίγεις τα μάτια. Νιώθεις ανακούφιση...
Κρίμα όμως.
Έδιωξες τα περιστέρια.
Ίσως δεν ήταν έτοιμα για την κραυγή σου. Ίσως δεν ήταν έτοιμα για εκείνο το πρωινό.

2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

2 σχόλια