Γεννήθηκα το 1966 στο χωριό της Γουμένισσας. Με τη μουσική ασχολούμαι από 10 χρόνων. Ο μακαρίτης ο παππούς μου μού αγόρασε τότε το πρώτο μου ακορντεόν. Δύο χρόνια μετά ο μπαμπάς μού πήρε το πρώτο μου κλαρίνο. Η πρώτη μου εμφάνιση έγινε σε γάμο. Την πρώτη φορά που πήγα για να δουλέψω ήμουν 13 ετών. Ήμασταν εγώ, ο πατέρας μου και άλλοι δύο οργανοπαίχτες. Όταν είδαν ότι ήμουν παιδί αντί να πληρώσουν τα 4 μεροκάματα που είχαν συμφωνήσει, πλήρωσαν 3,5. Εγώ μέσα μου όμως ένιωθα σαν να έπαιξα για 10.
Η Γουμένισσα σήμερα έχει περίπου 200 μουσικούς. Τα αγόρια προτιμούν να τηρήσουν την παράδοση και να γίνουν οργανοπαίκτες από το να πάνε να σπουδάσουν.
Με τα Χάλκινα έχουμε παίξει στο Μέγαρο Μουσικής, στο Ηρώδειο και σε έθνικ φεστιβάλ στο εξωτερικό. Είναι μεγάλη μας τιμή. Πιο δύσκολο είναι όμως να παίζεις σε πανηγύρι. Στο πανηγύρι ο κόσμος είναι πιο απαιτητικός. Έχει ανάγκη να χαρεί, να ξεσπάσει περισσότερο. Μετά το δεύτερο ποτήρι αρχίζουν οι παραγγελιές. Εκεί να δεις γλέντια!
Στη ζωή μου δεν έχω κάνει άλλη δουλειά. Από το '80 μέχρι το '90 ζούσαμε πολύ καλά. Δε στερηθήκαμε τίποτα και κάναμε περιουσία. Τώρα πια ο κόσμος νοιάζεται για το γάλα και το ψωμί γι' αυτό και τιμάμε περισσότερο αυτούς που θα μας έρθουν να μας δούνε. Να 'ναι καλά οι άνθρωποι!
Στην Αθήνα όποτε κατεβαίνω πάω στα Αγρίμια. Από κει πέρασαν μεγάλοι κλαρινιτζήδες που δεν ζουν πια. Σούκας, Βασιλόπουλος, Κοκκώνης.
Ο τρόπος που παίζουμε έχει μεγάλη σχέση με τη τζαζ μουσική. Πάνω σε κάθε θέμα αυτοσχεδιάζουμε. Γι ' αυτό και κανένας κλαρινιτζής δεν μοιάζει με τον άλλο.
Η Γουμένισσα είναι ένας ευλογημένος τόπος. Καλό κρασί, μια πλατεία με πλατάνια, μέχρι και το νερό της πηγής πίνεται. Κάθε καλοκαίρι το δεκαπενταύγουστο βγαίνουν στην πλατεία τα Χάλκινα. Γίνεται το αδιαχώρητο.
Τη νέα χρονιά εύχομαι η Ελλάδα να πάρει τα πάνω της και ο κοσμάκης να ανασάνει.
Υγεία και υπομονή σε όλους!
ινφο
Ο Αλέξανδρος Ζώγας και τα Χάλκινα της Γουμένισσας εμφανίζονται στο Gagarin 205 την Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012.
σχόλια