Έχετε σκεφτεί ποτέ πως θα ήταν ο κόσμος μας αν ήταν ασπρόμαυρος; Όχι γκρι, μόνο άσπρο και μαύρο. Θα σας πω εγώ πως θα ήταν. Έτσι ακριβώς όπως είναι και τώρα. Έχει σημασία νομίζετε που ξυπνάμε το πρωί και βλέπουμε τον κίτρινο ήλιο να μας χαμογελάει στον καταγάλανο ουρανό; Πόσες φορές έχετε εκτιμήσει τα χρώματα που ζωντανεύουν γύρω σας; Πόσες φορές εκτιμήσατε το πράσινο ενός δέντρου και το βαθύ κόκκινο του τριαντάφυλλου; Ίσως και ποτέ.
Όλα έχουν γίνει τόσο δεδομένα και αχάριστα. Περπατάμε στον δρόμο με σκυμμένο το κεφάλι, τρέχουμε να προλάβουμε το αστικό, το μετρό για να μην αργήσουμε στη δουλειά ή στη σχολή.
Μην εκτιμάτε ασπρόμαυρους ανθρώπους ούτε μαύρα τριαντάφυλλα. Βάλτε χρώμα σε όλα τα καθημερινά και βαρετά πράγματα που έχετε να κάνετε στη ζωή σας.
Μια ανάσα είναι η εκτίμηση όλων αυτών που μας έχει προσφέρει όποιος τέλος πάντων το έχει κάνει. Σταθείτε στη μέση του δρόμου και κοιτάξετε τριγύρω σας και αναρωτηθείτε « Είμαι χαρούμενος;», « Έχω χρόνο για τον εαυτό μου;». Αφιερώστε μερικά λεπτά και απαντήστε ειλικρινά ακόμη και αν η απάντηση σας θλίβει. Μόνο έτσι μπορούμε να συνεχίζουμε και να καταφέρνουμε να νικήσουμε όλα τα στοιχήματα που έχουμε βάλει με τον εαυτό μας.
Μην εκτιμάτε ασπρόμαυρους ανθρώπους ούτε μαύρα τριαντάφυλλα. Βάλτε χρώμα σε όλα τα καθημερινά και βαρετά πράγματα που έχετε να κάνετε στη ζωή σας. Χαμογελάστε και μη ξεχνάτε ποτέ να κοιτάτε τον ουρανό. Μας δίνει περισσότερη δύναμη απ' όσο νομίζετε.
σχόλια